Vikan - 24.10.1974, Qupperneq 28

Ingibjörg
Sigurðardóttir
Ég haföi mesta ánægju af að
skrifa fyrstu bók mlna, „Sigrúnu i
Nesi”. En ég hef skrifað allar
mlnar bækur mér til ánægju og
hugarhægðar, en hvorki til lofs né
frægðar.
Ármann Kr.
Einarsson
Satt bezt að segja finnst mér
dálltiö erfitt að svara þessari
spurningu. Ég hef haft mikla á-
nægju af að skrifa bækur, — ann-
ars hefði ég látið það ógert, en
torvelt er aö taka eina bók frSm
yfir aðra.
Ég hef komist að raun um, að ó-
llkt skemmtilegra er að skrifa
fyrir unga lesendur en fullorðna.
Þeir eru þakklátari, einlægari og
opinskárri. Oft hafa börn og ung-
lingar gefið sig á tal við mig á
förnum vegi og látið I ljósi þakk-
læti sitt, eða þá forvitnast um
nýja bók og grennslast jafnvel
eftir, hvernig tilteknum söguper-
sónum reiði af. Þá hef ég, til
dæmis á feröalögum, orðið var
við, að vegna bóka minna vill fólk^
gjarnan greiða götu mfna. Loks
má nefna, að ég hef oft fengið
þakkarbréf frá lesendum, bæði
innanlands og frá útlöndum.
Þessi áhugi lesendanna og
þakklæti hlýtur aö ylja um
hjartarætur, ýtá undir starfsvilj-
ann og glæða bjartsýnina. Jafn-
framt sannfærist höfundurinn
um, að hann hafi ekki til einskis
lagt á sig allt sitt erfiöi eða unniö
fyrir gýg.
Já, þá er bezt að snúa sér beint
að spurningunni: Hverja bóka
þinna hefur þú haft mesta ánægju
af að skrifa?
Að vel athuguðu máli, held ég,
að það sé barnabókin „Sólfaxi”.
sem Almenna bókafélagið gaf út
fyrir tveimur árum.
Þessi bók var skrifuð undir dá-
lltið sérstökum kringumstæöum.
Einn af yngri listmálurum okkar,
Kristmann
Guðmundsson
Ég hef haft ánægju af að skrifa
allar minar bækur, bæði lengri.og
styttri sögur, ég hefði aldrei lagt
út I að skrifa neitt, sem ég hafði
ekki ánægju af. Kannski hef ég þó
haft einna mesta gleði af að skrifa
skáldsögu, sem heitir Smiðurinn
mikli.
Einar Hákonarson, teiknaöi stór-
ar litmyndir I hverja opnu bókar-
innar, og textinn eöa sagan var
felld inn I myndflötinn.
Þetta var mjög ánægjuleg og
uppörvandi samvinna. Ég held,
að ég hafi umskrifað söguna 6—8
sinnum.
Það er llka erfiðast aö skrifa
fyrir yngstu börnin, ná til þeirra,
án þess að tala tæpitungu eða
barnamál. Við fulloröna fólkiö
missum, oft á tlöum, hæfileikann
til þess að stlga inn I þá veröld,
sem börnin lifa og hrærast I.
Nú er ekki lengur unnt, kostn-
aðarins vegna, að gefa út á Is-
landi barnabækur myndskreyttar
I litum, Þaö hefði einhvern tlma
þótt saga til næsta bæjar, að
bókaútgáfa sé að leggjast niður
hjá sjálfri bókaþjóöinni!