Vikan - 11.09.1975, Page 32

! Auglýs'ngastofan Form 11.2

^gnav^
VL

^ AXELS
EYJOLF S SONAR
Smiójuvegi 9 Kópavogi sími 43577
Klæðaskápur
frá okkur
er lausnin...
Hægt er að fá
skápana óspónlagða,
tilbúna
að bæsa eða mála,
4//iu<

...og vandfundnir eru hentugri
klæðaskápar hvað samsetningu
og aðra góða eiginleika varðar.
Litmyndabæklingur
um flestar gerSir klæðaskápa,
samsetningu, stærðir, efni og
verð ásamt öðrum upplýsingum.
Allar gerðir klæðaskápa
eru til í teak, gullálmi og eik.
Vinsamlegast sendið mér nýja litmyndabæklinginn
um klæðaskápana.
Natn:
Heimilisfang:
SkriliS meS prentstölum
I Husgagnaverslun Axels Eyjólfssonar, SmiSjuvegi 9
Kópavogi. |
— Leyfðu mér að vera hér i
nótt, sagði hann biðjandi.
— Nei, sagði ég. — Ef ég gefst
upp núna, þá verð ég aldrei fær
um að ganga á eigin fétum
framar. Veslings Robert, þú
myndir þá hafa mig sem bagga
ævilangt.
— Já, sagði hann, — það er
ekkert sem ég vildi frekar.
— Nei, nei, vinur minn, það
væri tilgangslaust. F-: .jum verð
ég að segja tengdamóður minni
þetta allt. Svo er það Mayana og
bamið. Þetta fólk er allt á minni
ábyrgð núna.
Klukkan sló átta. — Komdu á
morgun Robert, sagði ég.
Ég hringdi ekki á stúlkuna fyrr
en ég heyrði að hann var kominn
yfir brúna.
— Hvar eru Prendergasthjón-
in? spurði ég Janey.
— t eldhúsinu, frú, svaraði
stúlkan.
Ég gekk út úr dagstofunni og i
áttina að eldhúsinu. Kastalafrúin
á Mallion var nú að taka völdin i
sinar hendur!
Þegar ég lokaði dyrunum á eld-
húsinu að baki mér, heyrði ég
Prendergasthvisla að konu sinni:
— Hamingjan góða, það er hún!
— Nú er klukkan korter yfir
átta, sagði ég. — Þið fáið ná-
kvæmlega einn klukkutima til að
koma ykkur i burtu.
— Þér getið ekki meint það, frú
Trevallion, hrópaði maðurinn upp
yfir sig.
— Fimmtán ár, sagði konan
hans. — Við höfum verið hér i
fimmtán ár og það er margt sem
við vitum um þessa fjölskyldu,
sem ekki myndi þola dagsbirt-
una.
— Mér er það ljóst, sagði ég. —
Ég veit að þið hjálpuðuð mannin-
um minum við að grafa Feyellu
Mapollion og maðurinn minn tók
sjálfur á sig sökina.
— Martha! sagði karlinn, —
hún veit þetta allt!
Augu frú Prendergast skutu
gneistum. — Já, það getur verið,
en hve mikið veit hún? Það er
spumingin. Veit hún ástæðuna
fyrir þvi, að húsbóndinn lét ekki
taka okkur lika i kvöld?
— Mér er ljóst, að ykkur hefur
verið vel borgað fyrir hjálpina,
sagði ég. — Ég veit lika nú, hvers
vegna hann rak ykkur ekki, þegar
þið móðguðuð mig svo gróflega.
Það var vegna þess, að þið vissuð
of mikið.
— Móögað yður gróflega! Heyr
á endemi. Hvað haldið þér eigin-
lega að þér séuð?
— Martha! Hættu þessu. Vertu
ekki að reita frú Trevallion til
reiði. Hún á eftir að átta sig á
þessu....
— Nei, þaö gerir hún ekki! Hún
vill losna við okkur, en hún skal
þá fá að taka afleiðingunum!
Klukkutlma síðar heyröi ég
vagnskröltið, þegar þau fóru frá
Mallion kastala fyrir fullt og allt.
Norð-austur turninn blasti við
mér hinum megin við húsagarð-
inn. Ég kveikti á lampa og gekk
út I nóttina. Herbergi Benedicts
voru á annarri hæö. Ég tók upp
um mig pilsið og gekk upp. Þögn-
in var djúp.
Framhald I næsta blaöi
32 VIKAN 37. TBL.