Vikan - 29.12.1975, Page 28

MARIANi
Nú bærðist ekki önnur tilfinning
með henni en rciði, reiði, sem ekkert
nema hefnd gat svalað. Hefnd-
inni ætlaði hún að koma fram undir
eins. Francis hafði svikið hana,
selt og niðurlægt, og fyrir það skyldi
hann fá að gjalda.
Hún klæddi sig rólega úr nátt-
sloppnum og gagnsæja náttkjólnum,
sem hún hafði ekki lengur not fyrir,
en fór I þess stað í dökkgræn reið-
föt. í snarhasti sneri hún hár sitt
upp I vöndul við hálsinn að aftan-
verðu og fór út úr herberginu. Á
stigapallinum mætti henni þung-
búin, næstum því þrúgandi þögn
hússins, óheillavænleg bíðandi þögn,
sem minnti á skóg áður en stormur
skcllur á, þegar allar lifandi skepnur,
kvikindi og tré virðast halda niðri
í sér andanum.
Hún tók um faldinn á siðu reið-
pilsinu og læddist hljóðlega niður
breiðan eikarstigann, lítill skuggi í
skuggalegum heimi. Hún stansaði
við siðasta þrepið. Alls staðar var
myrkur. Hvar gat Francis verið?
Hann hafði komið til Selton Hall
einni klukkustundu fyrir athöfnina,
og ekkert herbergi hafði verið ætlað
honum til einkaafnota.
Næm eyru stúlkunnar heyrðu
klingja í glasi, og hún áttaði sig
strax á því, hvaðan hljóðið kom.
Hún gekk í áttina að dyngju frænku
sinnar og opnaði dyrnar. Þarna var
Francis. Hann hallaði sér aftur á
bak í stórum hægindastól, og vel
skóaðir fætur hans hvíldu á þorði,
sem var þakið grænum ullardúk.
Þar var einnig kertastjaki úr bronsi,
karaffla og nokkur glös. Hann sneri
baki að dyrunum og heyrði ekki er
Marianne kom inn. Andartak staldr-
aði hún við í dyragættinni og horfði
ferskum augum á þann mann, sem
hún hafði verið gefin. Sár stingur
í hjartastað sagði henni, að reiði
hennarog vonbrigði hefðu ekki nægt
til þess að deyða ást hennar. Hann
í senn heillaði hana og hratt henni
frá sér eins og sú einkennilega
planta, sem hún hafði séð í gróður-
húsi Monmouths lávarðar I Bath.
Þessi planta hafði vafið bláum fálm-
urum sínum utan um bæði skor-
kvikindi og lítil spendýr og étið
þau. Ást hennar á honum líktist
þessari óeðlilegu plöntu, og hún var
ákveðin í því að rífa hana burt með
rótum, jafnvel þótt hjarta hennar
yrði I molum framvegis. En guð
minn góður, hvað hana kenndi til.
Hún leyfði sér að líta enn einu
sinni á laglegt andlit eiginmanns
síns, og um hana hrísluðust straumar
sársauka og reiði. Við henni blöstu
varir hans, sem hún hafði beðið svo
innilega eftir, að myndu mæta
hennar. Frammjó hönd hans hélt um
vínglas, og hann sneri því kæru-
leysislega, þannig að bktan frá arin-
eldinum endurspeglaðist í þvi.
Þessar hendur myndu aldrei láta vel
að henni, enda var hún komin
hingað í þeim eina ásetningi að
drepa Francis Cranmere.
Hún leit af eiginmanni sínum,
sem lá aftur á bak, og augu hennar
hvörfluðu skjótt um herbergið og
námu staðar við tvö sverð, sem áttu
að vera eins konar skreyting í þessari
sérkennilegu dyngju. Þarna voru
einnig svipur, skotvopn og sporar.
Hún hafði notað þessi sverð oftar
en einu sinni, er hún og gamli
Dobs höfðu æft sig, en hann hafði
kennt henni skylmingar. Hljóðlega
seildist hún eftir öðru sverðinu, sem
var sterkt og með mjóu blaði.
Fingur hennar luktust um meðal-
kaflann, og hún hélt því þétt í
greip sinni. Hún fikraði sig hægt
áfram og vissi, að brandurinn myndi
auðveldlega stingast í gegnum bólstr-
aða stólinn og líkama mannsins.
Marianne var reiðubúin að ráðast
aftan að honum, án þess að iðrast,
rétt eins og böðullinn reiðir öxina
hátt til höggs og gerir hinn krjúp-
andi mann höfðinu styttri. Hún
mundaði sverð réttlætisins. Þessi
maður hafði svikið hana og marið
hjarta hennar. Dauðinn var ekki
annað en sanngjörn afleiðing þess.
Hún beygði olnbogann, og sverðs-
oddurinn nam við leðurbólstraðan
stólinn.
En svo lét hún höndina síga hægt.
Oddurinn á sverðinu vissi niður.
Hún var búin að dæma hann, en
hún vildi ekki ráðast á hann með
þessum hætti. Vissulega hataði hún
hann af öllu afli þeirrar ástar, sem í
meinum bundin er, en hún vildi ekki
sýna af sér það hugleysi að drepa
fórnarlamb sitt, án þess að því
gæfist tækifæri til þess að verjast.
Eðlislægur heiðarleiki h'ennar aftraði
henni frá slikri skyndiaftöku, jafn-
vel þótt Francis ætti það fyllilega
skilið.
Samviska hennar bauð henni að
gefa þorparanum ráðrúm til þess
að bera hönd fyrir höfuð sér, og
allt í einu fékk hún þá hugdettu
að skora hann á hólm. Marianne
var einstök í skylmingum, og hún
þekkti sinn eigin mátt. Hún gat gert
sér góðar vonir um að sigra og
drepa jafnvel hinn færasta andstæð-
ing. En þótt svo færi, að Francis
reyndist henni ofurefli, þá myndi
hún mæta dauða sínum án þess að
iðrast og taka flekklaust mannorð sitt
og kæfða ást með sér í gröfina.
Hún steig út fyrir skugga stóls-
ins og klauf loftið með sverðinu.
Er Francis heyrði hvissið, sneri hann
sér við og starði á hana fullur
undrunar, en jafnskjótt setti hann
upp hæðnisbros.
JULIETTE
BENZONI
5
„Þetta er einkennileg uppákoma
á brúðkaupsnóttina! Hvers konar
skemmtiatriði er þetta eiginlega?”
Var þetta allt og sumt, sem hann
hafði fram að færa eftir svívirðilega
framkomu sína? Hann kunni ekki
einu sinni að skammast sín. Nei,
hann var eins kæruleysislega afslapp-
aður og endranær. Og gerðist jafn-
vel svo djarfur að hæðast að henni!
Hún þóttist ekki taka eftir háðinu
í spurningu hans og tókst að bæla
niður reiði sína nóg til þess að segja
kuldalegri röddu:
,,Þú lagðir mig undir, rétt eins
og ég væri auðvirðuleg handfylli
af gíneum og seldir mig eins og
hverja aðra ambátt! Finnst þér ég
ekki eiga heimtingu á skýringu?”
,,Nú, er þetta allt oig sumt?”
Með ólundarlegu brosi lét Francis
Cranmere sig síga enn neðar I stól-
inn. Hann setti frá sér glasið og
spennti greipar framan á maganum,
Cinguaphone
Þú getur lært nýtt tungumál á 60 tímum
LINGUAPHONE tungumálanámskeió kennir þér nýtt
tungumál á sambærilegan hátt og þú læróir íslenzku.
Þú hlustar, þú skilur og talar síóan. Þú hef ur meófædd-
an hæfileika til aó læra aó tab á þennan hátt. Aótrú-
lega skömmum tíma nemur þú nýtt tungumál, þér til
gagns og ánægju. — Þetta er RÉTT og ÞÚ getur
sannaó þaó. — Vió sendum þér aó kostnaóarlausu
upplýsingapésa um námió. — Þegar þú hefur tekió
ákvöróun, — sendum vió þér linguaphone námskeió
í því tungumáli, sem þú ætlar aó læra.
Poj/döiMötos \Qaá\
fESf-CC.
l'cuut-obus incuvév'o50- s'ajrébfe ícá
LINGUAPHONE tungumálanámskeió
á hljómplötum og kassettum
Hljóófærahús Reykjavíkur- Laugav.96 -sími 13656