Vikan - 07.02.1980, Side 4

Jónas Kristjánsson skrifar um íslensk veitingahús
Leikkrókurinn á Esjubergi er nýbreytni til fyrirmyndar.
Hugsað
um börnin
— en ekki magann
Esjuberg er heppilegur fjölskyldu-mat-
staður. Þar er hægt að geyma ungviðið í
föndurkrók meðan unglingarnir borða
tiltölulega sæmilega hamborgara og
foreldrarnir eggjaköku, kannski með
hálfri vínflösku. Eina skilyrðið er, að
ekki séu gerðar kröfur til matreiðsl-
unnar.
Þessi hrikalega stóra veitingastofa er
ekki eins kuldaleg og við mætti búast.
Innréttingar eru snyrtilegar og i senn
hæfilega einfaldar og fjölbreyttar.
Leikurinn með viðinn í loftinu rýfur ein-
hæfni rúmsins.
Gott pláss er milli borða og hreinlæti
er í besta lagi. Hávaðasamt getur orðið á
annatímum, en samhljómur skvaldurs-
ins hefur ekki óþægileg áhrif. Ekkert
hindrar þig í að taka lífinu með ró —
nema vera skyldi maturinn.
Þegar ég gerði úttekt á Esjubergi fyrir
Vikuna um daginn, ríkti fullkominn
geðklofi í baktjaldatónlistinni. Úr
annarri áttinni heyrðist sinfónían spila
Bela Bartók og Antonin Dvorák, en úr
hinni áttinni heyrðist spilað úr léttum
söngleikjum. Það getur kostað fótaskort
að gera öllum til geðs.
Til skamms tima hefði Esjuberg átt að
fá fimm í einkunn fyrir umhverfi og
andrúmsloft. En barnakrókurinn er svo
skemmtileg og hugnæm nýjung, að
ómögulegt er að gefa staðnum minna en
átta fyrir þennan þátt. Þrátt fyrir
tvöfalda tónlist.
I barnakróknum eru húsgögn við hæfi
barna, bækur og kubbar og pússluspil,
litir og pappir. Og listaverk barnanna
hanga uppi á vegg. Fyrir þessu er skylt
að hrópa húrra, sem og fyrir barna-
stólunum, sem hægt er að hafa við mat-
borðin.
Gott væri, ef húsráðendur sýndu þá
smekkvisi að breyta skiltum, sem á
stendur: „Vinsamlega Sýnið Kassa
kvittun Við Móttöku Sérrétta” og
„Gjaldkeri". Ofnotkun upphafsstafa
getur kannski gengið á amerísku, en
engan veginn á íslensku.
Síld
Marineruð síld með brauði og smjöri
reyndist vera eitt sildarflak, stórt og slétt
og fallegt, án allrar sósu, en með
eggsneið og kartöflu. Þetta var góð síld,
besti maturinn i prófun Vikunnar á
Esjubergi, ef frá er skilið hrásalatið, sem
síðar verður rætt.
Verðið er 2.170 krónur sem forréttur.
Gravlax
Gravlax með sinnepssósu og ristuðu
brauði var vondur á bragðið, hugsanlega
skemmdur. Hann var grár i gegn, þurr
og bragðlaus. Hann var vafinn utan um
linan og bragðlausan spergil úr dós.
Gúrkan og sítrónan voru æt og sinneps-
sósan var í sæmilegu lagi. 1 heild var
þessi furðulegi réttur upp á hreint núll í
einkunn.
Matreiðslumenn Esjubergs virðast
hafa tekið eftir því, að í útlöndum er
matur stundum vafinn upp á spergii. En
þá er um ferskan og ætan spergil að
ræða. Slíka matargerð er útilokað að
þvða á dslensku með handafli og dósa-
hníf.
Verðiðer 3.380 krónur sem forréttur.
Esjugratín
Esjugratín reyndist vera kræklingur,
rækjur og spergilbitar ásamt dálitlu af
sitrónu, tómati og steinselju, ofnbakað í
/ næstu Viku: Hornið
osti. Þetta var bragðgóður matur, ef
sneitt var hjá sperglinum. Með jxssu
voru borin fram ágæt hrisgrjón með
óhugnanlegri, hvítri hveitisósu með
hveitibragði.
Verðið er 3.350 krónur sem aðalréttur
og fæst ekki á lægra verði sem forréttur.
Ýsa
Steikt fiskflök með ristuðum rækjum,
spergli og hvítvinssósu reyndist vera
pönnusteikt ýsa, sæmileg á bragðið,
sennilega fersk. Sæmilegasta hrásalat
fylgdi, svo og franskar kartöflur, sem
voru með þeim betri, sem ég man eftir.
hæfilega steiktar og án aldraðs steikar-
olíubragðs.
Þessi ýsa hafði ekki verið eyðilögð í
matreiðslu. En henni hafði verið spillt
með svokallaðri hvítvínssósu. Það var
hveitisósa, byggð á grunni einhvers
mjög lélegs hvítvíns. Það er misskilning-
ur að komast megi billlega frá vini í sósu.
Verðið er 3.460 krónur sem aðalréttur
og fæst ekki á lægra verði sem forréttur.
Hrásalat
Hrásalat fylgdi þeim réttum, sem sagt
verður frá hér á eftir. Esjuberg hefur
komið á hinni skemmtilegu nýjung, sem
víða sést i Bandarikjunum, að hafa sér-
stakt salatborð, sem gestir eiga sjálfir að
sækja í. Getur þá hver blandað sér
hrásalat við hæfi.
Á boðstólum var gott ísberg-kál; of
aldrað hvitkál frá hádeginu; góð
paprika, ekki úr dós eða frysti;
sæmilegur maís; bragðlausir skinku-
bitar; góðar mandarinur; ætir tómatar;
vondar sýrugúrkur; ágætar hreðkur; svo
og tvær sómasamlegar sósur. önnur úr
tómati og hin úr sinnepi.
Úr þessu gat ég moðað mér salat úr
ferskum og góðum hráefnum, þvi að það
var auðvelt að forðast hið lélega. Satt að
segja var þetta hrásalat hápunktur
máltíðarinnar, ágætis auglýsing gegn
þeirri firru, að heilnæmur og náttúru-
legur matur sé kanínufóður.
Hrásalatið hefði þó auðveldlega getað
verið enn betra. Ég saknaði sítrónubáta
og olífuolíu, svo að ég gæti hrist olíu-
sósu. Ennfremur var salatborðið fremur
óhrjálegt. Til dæmis voru sósurnar með
skán. Svona borði þarf að sinna á tíu
minútna fresti.
Verðið er 560 krónur, ef hrásalatið er
keypt sérstaklega. Það eru langbestu
kaupin á Esjubergi.
Náutamörbráð
Franskt buff með kryddsmjóri.
frönskum kartöflum, belgbaunum og
hrásalati var ákaflega dularfullur og frá-
4 Vikan fr. tbl.