Vikan - 30.10.1980, Blaðsíða 36

Ratti lýkur söng ainum I kvaflju-
höflnu á Sögu, djúpt snortin af
stammnlngu kvöldslns. Agnes
Löve, sem Ifka er listamaður á
heknsmasllkvarfla og annaflist
undlrleik altt kvöldlfl, er staflln upp
til afl fagna — eins og allir hinlr.
Á kvöldaefingu I Vogaskóla.
Maestra Ratti vifl pianóifl og söng-
stjóri Pólýfönkórslns er i röflum
hinna óbreyttu.
gærkvöldi á Sögu. Meðan Ingólfur var að
tala á íslensku skildi ég hann ekki, en síðan
tók hann að mæla á ítalska tungu. Þetta
var eins og Itali hefði samið það — í einu
orði sagt stórkostlegt. Hann er eins og eld-
fjall — þegar hann gýs er gosið tilkomu-
mikið. Ég var alveg undrandi hvað hann
skildi tilfinningar mínar vel og persónugerð
mína. Ég ætla að setja ræðuna hans í
ramma upp á vegg heima hjá mér.
Ferill Ratti er líklega lengri og merkari
en svo, að hægt sé að rekja hann í stuttu
máli. En eigum við að reyna að tína fram
nokkur atriði?
— Fyrir skömmu var tekið viðtal við
mig. Mér brá þegar ég fór að rifja upp
hvað ég hafði gert. Það var svo mikið. En
ég hef alltaf einbeitt mér að músíkinni
sjálfri, aldrei tekið saman yfirlit yfir hvað
ég hef gert. Það er listin sem situr í fyrir-
rúmi.
— Hún hóf feril sinn í La Scala 18 ára,
skýtur Ingólfur inn í. — það er alveg
einstakt, að fara beint upp á fjalirnar í
þessu æðsta musteri tónlistarinnar. — Si,
si, segir Ratti.
— Ég byrjaði í Ástardrykknum eftir
Donizetti á móti DiStefano. En ég var
raunar löngu byrjuð áður. Ég söng í skóla,
6, 7 og 8 ára. Þá söng ég í La Traviata í
konsertformi á móti fullorðnum. Og þegar
ég fluttist frá Genúa 8 ára gömul setti ég
upp leikhús sjálf. Ratti hlær hressilega. —
Áhugamál mitt frá því ég man eftir mér
hefur verið að kenna og kenna. Skóla-
félagar mínir tvístruðust alltaf á harða-
hlaupum, þegar mig bar að, því ég vildi
alltaf vera að kenna þeim. Það voru í mesta
lagi 1 -2 eftir.
Til þess að fara fljótt yfir sögu verður að
nægja að geta þess, að eftir að hún varð
fastráðin við La Scala, 18 ára sem fyrr
segir, söng hún á móti mörgum helstu
söngvurum heims, svo sem Jussi Björling
og Mario Del Monaco, svo fá nöfn séu
nefnd. Og í fyrra söng hún á móti
Pavarotti í Ástardrykknum. Meðal þeirra
kynsystra sem hún hefur sungið með má
nefna nöfn eins og Mariu Callas og Renötu
Tebaldi. Toscanini kynntist hún árið sem
hann dó og við útför hans söng hún
Sálumessu Verdis.
Jafnhliða starfi sínu á La Scala söng hún
gestahlutverk á flestum helstu sviðum
beggja vegna Atlantsála, Metropolitan,
Covent Garden — þið skuluð bara nefna
húsin sjálf. Þó fór því fjarri, að hún gæti
þegið öll boð sem henni bárust. Hún varð
til dæmis að afþakka boð bæði til Japans og
Argentínu.
— Heimilið tekur talsverðan tíma, segir
hún. — Mamma mía! Þetta getur verið
ofboðslega erfitt. Að vera að hluta til
móðir, hluta eiginkona, hluta kvenmaður,
hluta söngkona, hluta kennari . . . og svo
nýt ég þess þegar færi gefst að vera úti í
sveit, vera að hluta til sveitakona.
Ratti á tvö börn, Súsönnu, 14 ára, og
Davíð, 6 ára. — Súsanna er að læra á
hörpu og er mjög efnileg, segir Una. — Já,
segir Ratti, — hún elskaði pianó, en það
voru allir að læra á píanó, svo hún sneri sér
að hörpunni. Hún er oft að stríða mér,
móður sinni. Súsanna er alveg tággrönn og
hún vill ekki syngja, bendir á mig og segir
að allar söngkonur verði svona . . . og
svona... og Maestra Ratti skellihlær og fer
ýktum handahreyfingum yfir allar boga-
línur líkama síns og líka þær beinu. —
Davið aftur á móti teiknar og teiknar.
Hann er bara efnilegur.
Því má skjóta hér inn í, að Ratti er líka
píanókennari. Ef eitthvað er líkt með
unglingum á íslandi og Italíu getur það
verið viðbótarskýring á hvers vegna dóttir
36 Vikan 44. tbl.
I