Vikan - 30.10.1980, Page 39

— Það má þá líta svo á, sagði
hann og kinkaði kolli, — að þér
finnist betra að sitja og spila 21
upp á tugi þúsunda króna en að
standa hálffreðinn uppi á pússu-
lofti og fægja ryðgaða byssu-
hólka með gæsafeiti?
— Einmitt, herra ofursti.
Óbreyttur hermaður nr. 13 sló
saman hælunum. — Það er ekki
hægt að líkja þessu tvennu
saman. Ég er vitlaus í alls kyns
spil... og veðmál! Ég skalt trúa
þér fyrir því að ég hef haft
meira upp úr því að veðja síðast-
liðna þrjá mánuði en yfirmaður
þénar á heilu ári. Ég viðja af
hvaða tilefni sem er og vinn allt-
, af. Ég gæti til dæmis veðjað tíu
þúsund krónum að þú ert í
rauðum nærbuxum, herra
ofursti.
Ofurstinn rauk upp úr stóln-
um með svo miklu offorsi að
hann rak hausinn í loftið.
— Hvað meinarðu, maður?
öskraði hann. — Rauðum nær-
buxum? Ertu með öllum mjalla,
maður? Ég hef aldrei á minni
lífsfæddri ævi heyrt annað eins.
En óbreytti hermaðurinn nr.
13 var hreint ekki á því að láta
slá sig út af laginu. Hann rétti
höndina fram ótrauður.
— Viltu veðja? Tíu þúsund
krónum!
Ofurstinn steig eitt skref fram
til að taka í buxnastrenginn á
óbreyttum hermanni nr. 13 og
senda hann á fullri ferð fram í
gegnum dyrnar og til Madsen
liðþjálfa, en hann stillti sig.
Hann fékk betri hugmynd.
— Hvað ertu með mikið á
þér?
Óbreyttur hermaður nr. 13
tæmdi vasana og sló í flýti á
upphæðina í t>eim.
— Átján þúsund sjö hundruð
og ellefu krónur, herra ofursti!
Myndi nokkur félaga þinna
lána þér krónu ef þú tapaðir
þessum átján þúsund sjö
hundruð og ellefu krónum?
— Nei, herra ofursti.
— Og þú átt ekki von á
peningum að heiman?
— Ekki túskildingi herra
ofursti!
— Gott, þá fær herdeildar-
stjórinn að halda eftir launum
þínum þar til þú verður sendur
heim og við veðjum hér og nú
átján þúsund sjö hundruð og
ellefu krónum að ég er ekki í
rauðum nærbuxum. Er það
skilið?
— Skilið, herra ofursti! Prýði-
legt, herra ofursti!
Madsen yfirliðþjálfi var
kallaður innfyrir sem vitni og
ofurstinn hneppti niður um sig.
— Hvernig eru nærbuxurnar
mínar á litinn, Madsen?
— Hvítar, herra ofursti!
Ofurstinn ýtti átján þúsund
sjö hundruð og ellefu krónunum
sigri hrósandi niður í skrifborðs-
skúffuna. Madsen yfirliðþjálfi
horfði forviða á hæstvirt yfir-
vald sitt. Ofurstinn skýrði mál
sitt i snatri:
— Ég veðjaði við óbreyttan
hermann nr. 13 um litinn á nær-
buxunum mínum. Hann hélt því
fram að þær væru rauðar. .. og
tapaði. Þú ert til vitnis um að ég
hef í fullum rétti tekið við
veðmálsfénu sem lagt var undir.
— Hárrétt, herra ofursti.
Ofurstinn sneri sér að
óbreyttum hermanni nr. 13 og
öskraði „snáfaðu burtu” að
hermannasið. Óbreyttur
hermaður nr. 13 „snáfaði
burtu”.
— Þar fékk hann alvarlega
lexíu, drundi ánægjulega í
ofurstanum þegar nr. 13 var
farinn út. — Nú getur hann í
það minnsta ekki haldið áfram
að veðja!
— Ég er nú ekki viss um það,
herra ofursti, sagði yfirliðþjálf-
inn þungbúinn og smellti
hælunum saman. — Rétt áður
en við komum hingað inn
veðjuðum við fimm þúsund
krónum að hann gæti innan tíu
mínútna fengið ofurstann til að
gyrða niður um sig.
Þýð.iaób.
44. tbl. Vlkan 39