Vikan - 30.10.1980, Síða 44

Framhaldssaga
Með annarri hendi greip hann um
hönd Aarons Feldmans. með hinni
leiddi hann gamla konu. Gamli
skeggjaði maðurinn sem hafði leitt sed
er fyrir tuttugu dögum byrjaði að fara
meðShema.
..Shema Isroel Adonai E/ohenu.
Adonai Ehud. . .
Þau báðu ál'ram og vottuðu trú sina
þar til skothriðin hófst. Þau dóu öll.
Hópur Evu Lubin var heppnari. í
þrjátíu stundir gengu þau um holræsi
Varsjár. Einn morguninn heyrðu þau
sprengingu fyrir ofan sig, sáu dagsljós
og komu upp í útjaðri borgarinnar.
Samband hafði náðst við hóp
gyðingaskæruliða. Það beið þeirra
flutningabill. Þeim fáu, sem lifðu af
gettóuppreisnina i Varsjá. var ekið inn i
skógana. Andspyrnunni i borginni
sjálfri var lokið.
Dagbók Eiríks Dorfs
Auschwitz í
ágúst 1943.
Ég er alltaf lengur og lengur frá
Berlín.
Ég hef aldrei séð foringja okkar —
sérstaklega þá Kaltenbrunner og
Eichmann — ákveðnari i að vinna nokk-
urt verk. Af hverju? Ég velti þvi ákaf-
lega l'yrir mér. Það er ekki annað en
tímaspursmál hvenær stríðið er tapað.
Um daginn var Mússólíni handtekinn.
Það er búið að gera innrás á Sikiley.
Síðustu aðgerðir okkar í Rússlandi
mislókust. Það hefur meira að segja
borist uggvænleg skýrsla þess el'nis að
skæruliðahópur Rauða hersins hal'i
brotist í gegnum Karpata viglinuna —
fimm hundruð milum handan okkar
eigin víglínu.
I dag var ég i Auschwitz til að aðgæta
hvort Hoess hefur nægilegt magn al'
Zyklon B. hvort flutningalestir
Eichmanns konia á réttum tíma.
Álagið á Auschwitz og aðrar gjör-
eyðingarbúðir — það er einkennilegt
hvað ég er búinn að herða mig upp til að
nota þelta orð — mun aukast. Nú. þegar
búið er að útrýma Varsjá. hefur Himml-
er fyrirskipað tafarlausa eyðileggingu
allra pólskra gettóa. Það hefur eina
merkingu: meiri vinnu okkur til handa.
Hér verð ég að geta þeirrar staðreynd-
ar að sumir Evrópubúar eru ekki sam-
þykkir fyrirætlunum okkar. Búlgarar. til
að mynda, slavnesk þjóð, sem ég hef
engar taugar til, hafa boðið okkur
birginn og dreift gyðingum sínum og
falið þá. Og Italir eru enn erfiðir, neita
samvinnu. scnda gyðingana í klaustur
og út i itölsku sveitirnar. Það veldur mér
áhyggjum að alls staðar þar sem her-
flokkar okkar mæta slíkri andspyrnu
gefast þeir meira eða minna upp og snúa
séraðöðrum verkefnum.
Hvað sem öðru liður, þetta heita
siðdegi snæddi ég i matsal yfirmanna í
Auschwitz. Eichmann og Hoess voru
viðstaddir. Þeir voru eins og venjulega
rólegir i bragði. einbeittir og fullir af nýj-
um fyrirætlunum. Áin er tekin að
sliflast af öskunni. Nú losa þeir sig við
úrganginn frá ofnunum á akri nokkuð
frá búðunum.
Útundan mér sá ég Kurt frænda minn
koma inn i salinn. Hann forðaðist að líta
á mig. settist einn og sat þegjandi og
tottaði pipu sína. Siðan atvikið varð i
skrifstofu hans. þegar hann vogaði sér
að leggja á mig hendur, höfum við ekki
yrt hvor á annan.
Ég var hálfnaður með bréf frá Mörtu,
þegar mér brá i brún.
„Er eitthvað að? spurði Eichmann
„Drottinn minn dýri,” sagði ég. „Það
var gerð sprengjuárás á götuna okkar."
Eichmann sagði að Englendingar og
Ameríkumenn væru hreinræktaðir
villimenn sem enga virðingu bæru fyrir
mannslifum og borgarmenningu.
Churchill var villimaður sem hleypti
stríðsvélum sinum á saklausa borgara,
bætti Hoess við.
í bréfi sínu fullvissaði Marta mig um
að hún og börnin hefðu verið óhult í
loftvarnabyrgi meðan á árásinni stóð.
Það urðu einhverjar skemmdir á í-
búðinni. Fallega píanóið okkar rispaðist
þegar gifs féll á það.
Það voru fleiri fréttir í bréfi Mörtu.
Faðir Lichtenberg. vandræða-
gemlingurinn geistlegi sem tók ekkert
mark á ráðum mínum i sambandi við
gyðingaprédikanirnar sínar, dó í
Dachau. Ég vorkenndi honum svolitið.
Hann skildi bara ekki nauðsyn þess að
fljóta með straumnum, að sætta sig við
það óhjákvæmilega. Ég gat dauða
Lichtenbergs við þá Eicþmann og
Hoess. Þeir höfðu engan áhuga. Og því
skyldu þeir hafa það? Hvað er eitt
dauðsfallið enn — prests eða leikmanns.
Þjóðverja eða Pólverja? Það sem mestu
skiptir er að hreinsa Evrópu af
gyðingum; við vitum það allir; við
skiljum allir hve áriðandi verkefni okkar
er. Þessi útrýmingarherferð er lifs-
nauðsynleg þungamiðja alls þess sem
Foringinn hefur kennt okkur. Hún er
veltiásinn. lyftistöngin, kjarninn i
hreyfingu okkar. Hún er ekki
einvörðungu meðalið eða tilgangurinn,
heldur lilgangurinn og meðalið til að fá
kynhreina Evrópu sem lýtur stjórn nor-
rænnar yfirstéttar.
Eichmann fleygði frá sér hnífi og gaffli
Hann þvertók fyrir að borða rifja
steikina sína. „Veistu það. Hoess. að það
er óþolandi fýla frá þessum reykháfum.
Versnar með hverjum degi sem liður.
Hvernig er hægt að borða hérna?”
Hoess missti ekki matarlystina. Hann
drakk tékkneska bjórinn sinn og gleypti i
sig steikina. „Ekkert við þessu að gera,
Eichmann. Við meðhöndlum tólf
þúsundir daglega, sem er metframleiðsla
i öllum búðum. Ég var að frétta að
Teresienstadt sé líka kominn á
útrýmingarlistann. Rúmenía, Ungverja-
land. öll fara þau að senda okkur
gyðinga bráðlega. Fjörutíu og sex ofnar
duga ekki til.”
„Við eigum öll við okkar vandamál að
stríða, Hoess. Ég er enn að slást við her
inn um lestir. Helvítin halda því fram að
þau þurfi á öllum farartækjum að halda
fyrir heri sína í Rússlandi. Hvort kemur
fyrr? spurði ég þá — Rússland eða út-
rýming gyðinga? Þeir áttu engin svör.
Þeir vita hver meginskipunin er.”
Mér flaug í hug að Kurt frændi heyrði
þetta allt, þegar Eichmann og Hoess
hækkuðu róminn; Hann hafði ekkert
borðað, bara reykt pipuna sína og drukk-
ið kaffí, og hann var mjög alvörugefinn
að sjá meðan hann fylgdist með öllu.
Skyndilega stóð hann á fætur, skellti
niður fáeinum mörkum og gekk framhjá
okkur. Um leið leit hann á mig með
slíkum viðbjóði og hatri að ég hélt ekki
að hann ætti það til. Svo fór hann.
Enn sá ég i augum Kurts sömu
ásökun og sömu reiði og ég hafði lesið úr
andliti föður míns þegar ég var drengur.
Gerir fullorðið fólk sér grein fyrir
sárindunum sem það veldur börnurrr
i með vanþóknun sinni?
Mér fannst ég þurfa að sýna frænda
mínum í tvo heimana, kæfa þá siðferði-
legu yfirburði sem hann sýnir mér, þessa
sjálfskipuðu samvisku sem hann er
orðinn mér. Svo ég spurði Hoess hver
stefnan væri i sambandi við að nota
gyðinga sem vinnuafl. Hann svaraði að
hún væri óbreytt en það „lægi meira á”.
Það er að segja, nú er þeim ekki bara
þrælað út þar til þeir fara í „sérlega með-
ferð" heldur eru Pólverjar og Rússar
fengnir i staðinn hvenær sem hægt er —
jafnvel þó gyðingarnir virðist nægilega
sterkirtilaðvinna.
„Mér er tjáð að það séu enn nokkur
hundruð gyðingar í vegavinnu,” sagði
ég. „Og ég hef séð fjölmarga kristna
fanga sem gætu komið í þeirra stað.”
„Þá á að gera það. Ég get ekki fylgst
meðöllu, Dorf.”
Hann itrekaði fyrri fyrirmæli. Allir
gyðingar sem nú voru i Auschwitz og
allir sem þangað kæmu áttu að fá sér-
lega meðferð. Hæfileikar, styrkur, for-
réttindi skiptu engu máli lengur. Ég
lagði það á minnið að senda Hoess
minnisseðil um gyðingana hans Kurts
frænda.
Frásögn Rúdís
Faðir minn varð fyrir högginu ein-
Bókaverslun
Andrésar Nielssonar h/f
Skólabraut 2 — Kirkjubraut 54
Akranesi.
Hríngið eða komið
og leitið uppl.
Sími 93-1985 og 1293.
44 Vlkan 44. tbl.