Vikan - 15.04.1982, Page 7

„Augun, scm
hvildu á mcr,
hálflukt og
spyrjandi, voru
— cinfaldlcga
augun hcnnar
Antóníu. Ég
hafði cngin augu
sóð þcim lík
síðan ég horfði í
þau síðast, þó
að svo margar
þúsundir manns-
andlita hcfður
fyrir mig borið."
(„Hún Antónía
mín")
„Glóbjart hár
hcnnar sólbrann
svo, að það varð
cins og írauður
flóki á höfði
hcnnar." („Hún
Antónía mín")
Eftir að vcturinn
gckk í garð, var
hún í síðum karl-
mannsjakka og
stígvólum, og á
höfðinu hafði
hún karlmanns-
flókahatt, barða-
brciðan. („Hún
Antónía mín")

Willa Cathcr lýsir röndóttu baðm-
ullarkjólunum, sjölunum, uppsctta
hárinu, blúndunum og silki-
borðunum í bók sinni, „Hún Antónía
mín". Piltarnir voru mcð húfurnar
niðurbrcttar, trefla um hálsinn,
flókahatta til hvunndagsbrúks og
stráhatta til spari. Jakkakragarnir
voru uppbrcttir, sparibuxurnar
röndóttar og skyrturnar kragalausar.
Þcgar „Hún Antónía mín" cr lcsin,
fcr ckki hjá því að lcsandinn vcrði
fyrir stcrkum hughrifum og sjái Ijós-
lifandi fyrir sór fólkið, scm Willa
Cathcr cr að lýsa. Alvarlcgt yfir-
bragð þcssa fólks, scm stritaði þar
til allur kraftur var á þrotum, cr
gcymdur á Ijósmyndum frá þcssum
tíma.
Kvcnmannsfötin scm við sýnum
hór á myndunum cru úr vcrsluninni
Evu á Laugavcginum, cn karlmanns-
fötin og barnafötin úr Flónni á
Vcsturgötu. Módcl voru Samúcl
Gryitvik, Elísa Guðmundsdóttir og
Halldór Vóstcinn Svcinsson.
15. tbl. Vikan 7