Vikan - 15.04.1982, Blaðsíða 42

Fimm mínútur meö Willy Breinholst
(L ' ~~~
J 1V / 'V y

Frábær hugmynd
Adamsen, hinn ungi forstjóri,
hafði tekið við stóru vélaverk-
smiðjunni eftir föður sinn sem
var af gamla, góða skólanum.
Og þegar talað er um gamla,
góða skólann skilja allir að gamli
Adamsen var á móti öllum
nýjum hugmyndum, hvaða
nafni sem þær nefndust.
En Adamsen hinn ungi sá
málin ekki í sama ljósi. Það varð
að vera eitthvert frumkvæði,
nýjar og ferskar hugmyndir,
sköpunargáfa, hagræðing. Ef
maður vildi koma miklum gróða
upp í enn meiri gróða, fylgjast
með í harðri samkeppni, þá
þýddi ekki að hanga bak við
mahóniskrifborðið með þumal-
fingurna hangandi í vestinu og
púa havanavindla daginn út og
daginn inn í þeirri góðu trú að
allt gengi af sjálfu sér.
Adamsen hinn ungi hafði ekki
vermt sessurnar í forstjóra-
stólnum í marga klukkutíma
þegar eldskýr heili hans var
búinn að unga út frábærri
hugmynd. Auðvitað varð að
setja upp hugmyndapott eins og
hjá öllum almennilegum fyrir-
tækjum. Hann fékk sér kassa
með áletruninni TILLÖGUR og
hann var settur upp á vegg við
dyrnar að einkaskrifstofu hans.
Þá gátu þeir sem voru í
tengslum við raunveruleikann
og framleiðsluna sett smámiða í
kassann varðandi framleiðslu-
aukningu, annað gott og ferskt
og auk þess létt á hjarta sínu.
Eftir eina viku tæmdi
Adamsen, hinn ungi forstjóri,
tillögukassann eftirvæntingar-
fullur. Hann var fullur af litlum
miðum. Hann leit á nokkra
þeirra með hraði.
— Ætti ekki að setja betri hlíf
á vélarnar? Maður á alltaf á
hættu að lenda með ermarnar í
þeim og festast.
— Væri ekki ráð að hengja
einhver nútímalistaverk upp í
kaffistofunni, í staðinn fyrir
allar þessar hundleiðinlegu til-
kynningar og aðvörunarspjöld?
— Það verður útilokað að
halda bónuskerfinu í vélasalnum
nema reykingar verði leyfðar
þar á ný. Vinnugleðin er alveg í
lágmarki.
— Tveir klósettkassar á karla-
klósettinu eru í ólagi. Hvenær á
að gera við þá?
— Það er svo sem nógu margt
talað um nauðsyn góðra tengsla
milli yfir- og undirmanna, en
þau myndu stórbatna ef við
fengjum fleiri kaffipásur.
— Væri ekki hægt að leyfa
konum sem vinna hjá fyrir-
tækinu að fara tuttugu
mínútum fyrr heim á föstu-
dögum svo þær gætu komist á
þægilegum tíma í innkaupin?
Adamsen, hinn ungi forstjóri,
vöðlaði gremjulega saman
miðunum og fleygði þeim í
bréfakörfuna. Það var ekki vit í
einni einustu hugmynd. Bæði
undirmenn og yfirmenn höfðu
gjörsamlega misskilið tillögu
kassann. Hann var ekki að leita
eftir þess konar hugmyndum.
Viku seinna tæmdi hann
tillögukassann á nýjan leik. Enn
var ekki eina einustu almenni-
lega hugmynd að finna, ekki
einu sinni tillögu sem taka mætti
til athugunar.
Sendillinn hafði misskilið
tilgang kassans ótrúlega illilega.
Hann hafði krotað á miða:
— Væri ekki frábær
hugmynd að láta mig fá 100
króna kauphækkun á mánuði
42 Vikan If. tbl.