Vikan - 15.04.1982, Side 23

ENN STÆKKUM
VID VERZL UNINA
Stærri verzlun — meira vöruval
Höfum fengið mikið
úrval af unglingahúsgögnum
SVEFN-
BEKKUR
Dýnumál
85 x 190 cm.
Heildarmál
139x212 cm.
Viður: Ljós eik
og bæsuð fura.
Verð kr. 4.320.
SVEFNBEKKUR
Dýnumál 70 x 190 og 70 x200
cm. Viður: Eik og fura.
Verð frá kr. 2.260.
Þetta er aðeins sýnis-
horn af því úrvali af
svefnbekkjum er við
höfum.
Höfum einnig úrval af
skrifborðssamstæðum
úr eik og furu.

Höfum einnig þessa skrifborðs-
stóla á ótrúlegu verði, eða frá kr.
S30.
Tilvalið tH fermingargjafa.
Höfum ávallt mikið úrval af
rúmum á hagstæðu verði; einnig
vegghillusamstæður o.fi, o.fl.
L'rtið inn — sjón er sögu rikari.
Opið laugardag til kl. 4 e.h. og
sunnudag kl. 2—5 e.h.
URVAL STEREOBEKKJA
Á VERÐI FRÁ KR. 842.
SIMI 77440.
og sveiflaði henni eins og pendúl, tikk-
takk, tikk-takk, hvert augnablik færði
þau hvort frá öðru, einu sinni enn, einu
sinni ennítímaoglífi....
Lisbeth gekk upp í herbergið,
afklæddist og kastaði sér i rúmið. Af
gömlum vana svaf hún nakin, var ein
þeirra sem þola ekki að sofa í neinu.
Lars var vanur að segja að það væri
ekki létt að korna til að bjóða henni góða
nótt, hann vildi vera bara af að sjá hana.
Nú lá hún og hugsaði um annan.
Hún fann enn fyrir kossum hans, þeir
höfðu kveikt i henni. Hún gat ekki skýrt
það. hafði enga afsökun. Hún hafði
aldrei litið á annan mann síðan hún hitti
Lars. En núna kom Torolv til hennar,
allt sem hún hafði lesið eftir hann og allt
sem hún hafði gleymt. Henni fannst hún
vera í faðnti hans, sterkum og blíðum í
senn, varir hans á munni hennar, augum
og hálsi. Hún svaraði faðmlögunum
hans, kossunum, gaf sig, jós út öllu sem
hún hafði að gefa eins og hún væri að
borga fyrir allt sem ekki hafði orðið af á
unglingsárunum.
Hún hafði aldrei getaðgefið Lars, það
var hann sem tók. hann var of sterkur,
maður sem var fyrir ástina en ekki fyrir
blíðu hennar. Torolv hafði ekki þann
styrk.
Hún vaknaði við að bankað var á
hurðina og það tók hana tíma að komast
til sjálfrar sín. Hún hafði sofið við
ókunnugt brjóst.
Það var bankað enn fastar og hún
heyrði rödd Lars: Hann hrópaði nafn
hennar.
Hún fálmaði sig fram úr rúminu,
hrædd, greip baðsloppinn i og reyndi að
skýla nekt sinni. Hún hafði það á
hreinu: Nú eyðileggst allt saman hjá þér.
Allt. Þú missir heimili þitt, börnin,
manninn þinn, allt sem hefur einhverja
þýðingu fyrir þig. En þú elskar Lars. Nú
trúir hann þér aldrei. Getur kona elskað
tvo menn samtimis?
Röddin i Lars var orðin óþolinmóð.
Líka óttaslegin og efins.
— Hvers vegna i ósköpunum opnarðu
ekki?
Nú var hann kominn úr skóginum
með exi til að refsa svikulli eiginkonu
sinni.
Hún leit á rúmið, þar sem hún hafði
skilið eftir elskhugann, en þar var
enginn. Hún leit í kringum sig en engin
spor eftir annan mann voru sjáanleg.
Hún reif teppið af, aðeins einn hafði
legið þar. Hann hafði aldrei verið þar,
hann var ímyndun hennar. En léttirinn
kom sem grátur í brjóstið, án gleði.
Hún hafði séð hann ganga út úr
garðinum, með bandið á stúdents-
húfunni vafið um fingurinn, eins og
hann hafði haft hvítu húfuna þegar þau
gengu í ljósri sumarnóttinni.
Hún flýtti sér að dyrunum og opnaði.
Hann kom inn með látum.
— Þú hræðir úr mér lífið, sagði hann.
— Ég hélt þú værir dáin.
Hún stóð þarna, enn með annan
fótinn i draumalandinu, saklaus, en tók
ekki á móti honum með útbreidda
arma.
Lars hélt áfram, uppburðarlítill.
— Hér er ég. Þrátt fyrir allt tók ég
mér frí til að gleðja þig, þar sem þú baðst
mig svo eindregið um það. Gamli
læknirinn sagði líka: — Þú átt ekki að
sleppa stelpu eins og Lisbeth einni til
höfuðborgarinnar. Þú getur treyst
Lisbeth, sagði hann. En sá kvenmaður
er enn ekki fæddur sem getur treyst
sjálfum sér. — Hún væri ekki kven
maður annars. Já, þaðsagði hann!
15. tbl. ViRan 23