Vikan - 12.08.1982, Blaðsíða 47

Þýðandi: Anna
sér að einhverju ákveðnu. Nú
skaltu einbeita þér að naflanum
á þér, einmitt eins og indversku
naflaskoðararnir gera, og þá hlýt-
ur að vera hægt að gleyma öllum
djöfulgangi siðmenningarinnar.
Lengi, lengi, lengi sat PeterJet
og horfði bara á naflann á sér og
hugsaði um ekki neitt — rétt
eins og milljónir indverskra
naflaskoðara. Svo fór honum að
leiðast þófið. — Gallinn við
nafla, hugsaði hann, er að þeir
eru þrautleiðinlegir. Maður get-
ur ekki bara setið og hugsað um
svona lítinn, leiðinlegan nafla.
En ef hægt væri að koma á mann
reglulega spennandi gæðanafla,
einhverju sem maður yrði ekki
leiður á að horfa á, til dæmis fos-
fórnafla sem gæti lýst í myrkri,
þá. . . Peter Jet var kominn á
skrið með reglulega nýstárlega
hugmynd. Honum datt í hug að
hugmyndin yrði stefnumótandi í
lífi milljóna áhyggjulausra Ind-
verja sem eyddu tímanum í
naflaskoðun. Strax næsta dag
hannaði hann sjálflýsandi súper-
plastnafla í skærum tískulitum
með innbyggðum stereófónísk-
um hljómum og sjálflímandi
termolastík-baki, alveg mátu-
legu til að smella á náttúrlegan
nafla. Það var fáránlegt að allir
þessir vanþróuðu, indversku
naflaskoðarar skyldu ganga um
með hrukkað, ljótt og bert
skinnið á maganum þegar þeir
gátu fengið gullfallega, súper-
sóníska plastnafla í neytenda-
pakkningum fyrir lítið fé. . . og
það gátu þeir um leið og Peter
Jet var kominn með hugmyndina
sína í fjöldaframleiðslu. Hann
ýtti á nýja naflann sinn og þá
heyrðist undarlegur, þríhljóma,
elektrónsískur tónn. Tónninn
kallaði á skammri stundu alla
fakíra, jóga og naflaskoðara í
grenndinni til sín. Þeir litu
öfundaraugum á ægifagran nafla
Peter Jet og síðan á fakírnaflana
sína sem voru ekki í frásögur
færandi. Peter Jet skildi að nú
varð að hafa hraðar hendur.
Hann var alveg búinn að gleyma
hvíldarárinu sínu. — Fakírar!
Naflaskoðarar! Jógar! hrópaði
hann. — Gætuð þið hugsað ykk-
ur bráðfallega, súpersóniska
fjögurra lita plastnafla í staðinn
fyrir rauðhrukkóttu naflana ykk-
ar? Gætuð þið hugsað ykkur ekta
kónganafla með innbyggðu
stereófónísku hljóði sem gæti
jafnvel fengið heilagar kýr til að
stökkva eins og þær ættu lífið að
leysa? Þið getið pantað svona há-
menningarlega, PJ-hannaða
súpernafla fyrir 4,98 rupees,
gæðaprófaða frá neytendasam-
tökunum! Gefið sjálfum ykkur
hi-fl, þvottekta PLAST-O-
PHON GÆÐANAFLA og verðið
hamingjusamir!
Daginn eftir fór Peter Jet af
stað með fjöldaframleiðslu á fall-
egu gæðanöflunum sínum. —
Hraði! Hraði! Hraði! hrópaði
hann og þeytti þrælasvipuna á
fátæku bökunum. Menningin er
að nema land hjá ykkur og þið
verðið að gjalda það réttu verði.
Við verðum að komast upp í
100.000 staðlaða nafla á klukku-
stund og 10.000 lúxusnafla með
demöntum!
Peter Jet fékk frábærar undir-
tektir við nöflunum sínum. Brátt
voru allir framsæknir Indverjar
komnir með nafla í tískulitunum
og þegar þeir þrýstu á þá komu
sérstök stereófónísk hljóð sem
hröktu heilagar kýr, hvíta fíla og
gamla betlara frá sér í allar áttir.
Þannig hélt menningin loks
innreið sína í þetta land vanþró-
aðra naflaskoðara og Peter Jet
græddi milljónir á milljónir ofan
af rupees og lifði I glysi og
glaumi og átti margar eftirlætis-
eiginkonur í eigin höllu sem
hafði áður verið í eigu sjálfs
maharadjans af Magipur. Kvöld-
ið sem hvíldarárið hans var á
enda sat hann á mjúkum silki-
púða og borðaði fínustu ind-
versku rétti af gulldiski meðan
slæðudansmeyjar sýndu fallega
dansa og alls staðar glóðu gæða-
naflar og glitruðu, rúbíngreyptir
í plast-o-phon og sendu honum
myrkt og glóandi augnaráð.
Hann hafði ekki fundið friðsæld-
ina og hugarróna sem hann
hafði í örvæntingu leitað í þess-
um fjarlæga heimshluta.
En maður gat nú ekki fengið
allt.
Svipmyndir
Hverfisgötu 18 (gegnt þjóðleikhúsinu) S. 22690