Vikan - 12.08.1982, Blaðsíða 31

sveitarinnar. Tveim dögum síðar kom hann á
æfingu og var þá búinn að læra öll lögin.
— Hafðirðu aldrei snert á bassa?
— Nei, aldrei.
Það er varla að maður trúi þessu. En þeir
halda þessu fram sem heilögum sannleika.
Heimir segir að hann hafi lengi langað til
aö spila í hljómsveit.
— Ég fór á hljómleika í Kópavogsbíói með
Fræbbblunum árið 1979. Þá fór straumur um
mig. Síðan fylgdist ég með hljómleikum þeg-
ar ég gat og langaði óskaplega til að fara í
hljómsveit en þekkti engan sem var í
hljómsveit. Ég var í Motocross, sem sagt með
mótorhjóladellu og er enn, en þar voru fáir
sem höfðu áhuga á tónlist. Ég hef samt alltaf
hlustað á hljómsveitir eins og Wire og Cure og
pælt mikið í músík. Svo þekkti ég Bergstein
svolítið. Hann var sá eini sem var eitthvað ná-
lægt músík sem ég þekkti. Þannig komst ég í
Jonee-Jonee. Það er alveg óskaplega gaman
að vera í hljómsveit.
Hótel Loftleiðir
Æfingahúsnæöi er venjulega ekki með vist-
legri stöðum í heiminum. Því ákváðum við að
fara á einhvern þægilegan stað, til dæmis
Hótel Loftleiðir.
Við fórum inn á Vínlandsbar og vöktum
töluverða athygli fyrir útlit. Eftir smástund
fór þjónninn að stara á okkur og labbaði síðan
hægt og ógnandi þangað sem við sátum. Hann
fór að þusa um eftirlitiö og neitaði okkur um
pilsner. Við sáum fram á að ekki yröi gott
viðtal tekið í svona móral og fórum niður á
Torfu. Þar fengum viö að tala saman í friöi.
— Hljómsveitin var stofnuð í september
síðastliðnum. 3 vikum síðar spiluöum við í
Þjóðleikhúskjallaranum, segir Þorvar frá.
— Hvað gerðist?
Bergsteinn: Ég sendi kassettu með hljóm-
sveitinni sem ég var aðallega í, Grenj, til
Guðna Rúnars og sendi einnig kassettu með
Jonee-Jonee, svona auka. Guðni Rúnar varö
mjög hrifinn af Jonee-Jonee, en Grenj
gleymdist einhvern veginn. Svo þróaðist þetta
þannig aö ég fór að spila mun meira með
Jonee-Jonee oghættisvoí Grenj.
— Annað hljóð í strokkinn, rokkhátíðin sem
var haldin í Laugardalshöllinni fyrir ári var
mikil sprauta fyrir okkur. Þarna sáum við
10—15 hljómsveitir sem allar voru að gera
sína eigin hluti eins og okkur langaði til að
gera.
Jonee-Jonee fékk mjög góöar viðtökur í
upphafi. Hún var nánast gripin glóðvolg
úr æfingaplássinu og ýtt út í konsertaseríu
með Purrkinum.
Ég spurði hvaö þeim fyndist um svo
skyndilega frægð.
— Það er auðvitað viss hætta sem fylgir því
ef hljómsveit sem er að mótast fær svo góðar
viðtökur. En við teljum okkur hafa haldið
okkar hlut. Við höfum ekki lent í neinu bak-
slagi.
— Hvað með vinsældir? Hafiö þið fengið
einhver viðbrögð við tónlist ykkar?
— Já, við höfum dyggan aödáendahóp í
Garðabæ. Svo er alltaf mjög gott að spila í
Hafnarfirði. Þar eigum við og Purrkurinn
mikið fylgi og Bæjarbíó er frábær staður. Svo
er líka mjög gott aö spila í Hafnarbíói.
ímyndin
— Þiö hafið alltaf komið fram í búningum,
af hverju?
— Það skapar jákvætt andrúmsloft. Þaö
hefur æðislega mikið að segja upp á sjálfs-
traustið að fara upp á svið svona klæddur.
Þetta er fyrst og fremst sálfræðilegt. Fyrst
vorum við í gulu, rauðu og bláu, sem táknaði
grunnelement í tónlist og litum. Þetta var
þegar Einar var meö. Þegar Heimir kom í
bandið skiptum við yfir í svart og hvítt til að
tákna breytinguna.
— Hvað meö textana?
— Þeir koma úr ýmsum áttum. Mamma
Þorvars hefur meira að segja samiö einn
fyrir okkur. Annars eru þaö Þorvar og maður
sem heitir Þorsteinn Gísli Þorsteinsson sem
semja mest. Gísli er gagnrýninn á þjóðfélagið
og pælir í hlutunum en Þorvar pælir minna.
Þorvar: Einn textinn heitir hávaði. Ég
fletti upp í orðabók og fann skilgreiningu á
orðinu hávaði. Það er textinn, með kommum
og punktum og öllu.
Þegar spurt er um áhrifavalda í tónlist
verða fremur óljós svör. Þorvar segist hafa
verið með fyrstu mönnum að kaupa Sex
Pistols-plötuna hér á landi, hann hafi hlustað
á hana einu sinni og síðan lánað hana í tvö ár,
ekki fundist hún góð. Heimir segist hlusta
mjög mikið á alls konar tónlist en Bergsteinn
segist ekki hlusta á neina tónlist.
Lögin verða til út frá bassalínum, sem
eðlilegt er, en þróast síðan.
— Eitt helsta vandamál okkar er laga-
fjöldi. Við eigum núna 34 lög. Við skiptum svo
ört um að þeir sem fylgjast með tónlist okkar
eru í vandræðum. Það má segja að viö
göngum út um hverjar tónlistarlegu dyrnar á
fætur öðrum og skellum á eftir okkur.
Megas er aðdáandi hljómsveitarinnar.
— Hann fékk einu sinni spólu meö lögunum
af konsert sem við héldum fyrir jól og ætlaði
svo að koma aftur og fíla lögin betur. En þá
vorum við algjörlega búnir aö skipta um
prógram.
Að vera vinsæll
— Þið eruð hálfgerð neðanjaröarhljóm-
sveit. Sjáið þið fyrir ykkur að seljast eins vel
og Bubbi?
Það komu þrjú svör við þessari spurningu.
Þorvar: Þó menn séu neðanjarðar þá er
tvennt ólíkt að vilja að fleiri hlusti á það sem
manni finnst gott og að menn fari aö breyta
sjálfum sér til að vera vinsælir.
Heimir: Ég vil helst ekki að hljómsveitin
verði mjög vinsæl. Því meiri vinsældir því
meiri pressa á mann.
Bergsteinn: Ég vil ekki ná vinsældum
þannig að ætlast sé til einhvers ákveðins af
manni. Til dæmis átti pabbi (þið vitiö:
„Égéééééég fæddist í heiminn. . .”) aldrei að
verða vinsælt lag. Þetta var bara flipp. Svo
eru menn að koma til manns og segja: „Djöf-
ull eruð þið góðir, mar, þetta lag þarna, um
pabbann, er æðislegt.” Maður missir alveg
andlitið. Viö erum að gera allt aðra hluti.
Plakatskýring
— Hvað með Grammið? Eruð þið ánægðir
þar?
— Já, mjög. Við fáum algerlega frjálsar
hendur, til dæmis við hljómplötugerð. Við
vorum heppnir að komast þangaö.
Heimir segir: Eina takmarkið sem við höf-
um er að gefa út plötu til aö geta síðan hlustað
á hana í góðu tómi heima.
Bergsteinn: Týpískur Heimir.
Þorvar: Við getum ekki æft um helgar
vegna þess að þá er hann uppi í Þjórsárdal að
fílahitt eðaþetta útaf fyrirsig.
Útvarpið
' Jonee-Jonee er fyrsta nýbylgjuhljóm-
sveitin sem spilar beint í gegnum gufuradíóið.
— Það var alveg stórkostleg tilfinning. Við
vorum að taka upp fyrir unglingaþátt og Ásta
Ragnheiður var með syrpu. Hún kom niður og
spurði hvort ekki væri hægt að hleypa einu
lagi í gegn, í beinni útsendingu. Þetta komst í
gegn. Líklega hefur enginn hlutur komist eins
hratt og greiðlega gegnum ríkisbákniö, segir
Þorvar.
Bergsteinn lýsir því yfir að hann hafi
langað óskaplega til aö segja eitthvað ljótt í
útvarpiö.
— Eitthvað verulega nastí, út um allt land.
Pælduíþví!
— Hvað finnst ykkur um ástandð í rokk-
tónlist hérálandi?
— Þaó var fínt fyrst þegar við vorum að
byrja. Núna fer þaö versnandi, ekki vegna
þess að tónlistin sé slappari, heldur vegna
skilningsleysis og aðstöðuleysis, segir Þor-
var.
— Þetta er alveg frábær tími, gullöld. En
það eru ýmsar hliöar á þessu, til dæmis eru
það aðeins þrjár hljómsveitir eða svo sem
halda hljómleika. Það eru Þeyr, Purrkurinn
og Egó, og hinir fá að vera með. Þessar þrjár
eru eins konar valdamiðstöðvar en hinar
hljómsveitirnar þekkjast mjög lítið. Það er
mjög slæmt. Það þarf meiri samvinnu og
samstööu í þetta.
— Framtíðaráætlanir?
— Við ætlum að fara út á land og spila til að
kynna plötuna. Við ætlum aö reyna að
einbeita okkur að ákveðnum lögum, þróa þau
áfram, því að það er svolítið erfitt að hafa 34
lög á hreinu í einu.
Já, platan, ég hef gleymt að minnast á
plötuna hingað til. Þetta er 15 laga plata,
tekin upp í Þursabiti. Jonee-Jonee-menn
hrósa Tómasi Tómassyni, mjög fyrir hans
hlut sem upptökumaöur og -stjóri, kalla hann
Takka-Tómas. Platan á að koma út seint í
júlí, líklega skömmu eftir aö þetta birtist. Við
skulum leyfa Takka-Tómasi að eiga síðasta
orðið í viðtalinu. Hann er reyndar ekki við-
staddur, en á plötunni hljómar Pabbinn, lagið
vinsæla svona:
Þorvar: — Éééééééég fæddist í heiminn af
því að pabbi vildi það. . .
Tómas: — Strákar, strákar, við verðum að
sleppa Pabbanum, við eigum ekki meira teip.
Jonee-Jonee: Nei, hvað. . .
Tómas: Svo er síminn líka að hringja.
32. tbl. Vlkan 31