Vikan - 20.06.1985, Blaðsíða 42

Published by arrangement with Lennart Sane Agency, Karlshamn, Sweden. Originally published by Simon & Schuster.
Þar var lítill
fataskápur, útskorið
snyrtiborð úr hlynviði
með þreföldum spegli
og annar lampi með
gervipergamenti, þessi
með rauðbrúnu kögri.
Inn af svefnherberginu var
annað lítið herbergi. í hálf-
rökkrinu sá Guy að þar var
annar lítill fataskápur,
eldhússtóll og einstaklings-
rúm. Á því voru
öll fötin hans í einni hrúgu.
Hann gaf frá sér siguróp og
reif upp gluggahlerana um leið
og Maurice kom þjótandi inn í
herbergið.
uy kom auga á.
Júdy tveimur hæðum neðar og
um fimm metra í burtu, star-
andi upp með áhyggjusvip.
Hann æpti á hana. Hún heyrði
það og hentist í áttina að
glugganum. Hortense frænka
setti í gang og Benzinn fylgdi
-Júdý hægt eftir, síðan beið hún
með bílinn í gangi.
Báðir. mennirnir tóku að
kasta fötunum út um glugg-
ann svo hratt að Júdý gat ekki
troðið þeim í pokana. Hún reif
upp hurðina á Benzinum og
henti inn í hann drögtum,
kjólum, höttum og skóm eins
hratt og hún gat tínt það upp
af gangstéttinni. Þeir fáu veg-
farendur sem gengu fram hjá
horfðu undrandi á þar til Hort-
ense frænka flautaði þrisvar
stutt og hvellt. Júdý hoppaði
inn í bílinn og fleygði sér ofan
á fötin, mennirnir tveir tróðu
sér inn í framsætið. Hortense
frænka gaf bensínið í botn, fór
fyrir fyrsta hornið á tveimur
hjólum og skildi eftir sig bleik-
an satínskó og grænan trefll
flögrandi eftir gangstéttinni að
baki.
„Rólega, frú, rólega!”
sagði Maurice. „Ekki viljum
við fá sektarmiða fyrir of hrað-
an akstur nú.” En Hortense
frænka skemmti sér vel. Hún
ók eins hratt og hún gat að
hreinsuninni sem Guy skipti
við og þar skildu þau Júdý eftir
með fötin. Júdý var full sigur-
gleði sem hún hafði aldrei
kynnst fyrr — nú þekkti hún
Shirley Conran
FIMMTÁNDIHLUTI
Þaðsemáundanergengið. . .
Anð 1963 gengst þrettán ára stúlkubam undir
ólöglega fóstureyðingu á subbulegri lækningastofu í
Paris. . . Fimmtán árum síðar er fjórum glæsilegum
heimskonum stefnt á fund kvikmyndastjömunnar
Lilíar. Þær Heiðna, Kata, Maxin og Júdý vita ekki að
þeim er stefnt saman og vita ekki hver tilgangur
heimsóknarinnar er. , Jæja, tæfumar ykkar. Hver
ykkar er móðir mín?” spyr Lilí. . . Árið 1948 em
Heiðna, Kata og Maxín á fínum heimavistarskóla í
Sviss. Júdý, 15 ára stúlka frá Bandarikjunum sem
vinnur sem framreiðslustúlka á kaffiteríu glæsihótels,
verður vinkona stúlknanna og einnig kemur ungur
þjónn á hótehnu, Nick, við sögu. Hann verður góður
vinur allra stúlknanna en er bara hrifinn af einni
þeirra. Smám saman em fleiri ungir menn nefndir
til sögunnar og ástin blómstrar í snjónum í svissneska
fjallabænum.
. . . Að skóla loknum skilja leiðir.
Ein þeirra var bamshafandi, en hver? Júdý og Maxín
em komnar
til Parísar en síðan fer Maxín til London.
Júdý kynnist Guy, ungum upprennandi fatahönnuði
í París, og fer að vinna hjá Dior tískuhúsinu
en síðan hjá Guy. Hortense frænka Maxín
er auðug ekkja og alltaf reiðubúin
til hjálpar þegar eitthvað bjátar á.
ofsakætina sem fylgir því að gera
eitthvað spennandi. Hún hafði
átt von á því að verða hrædd en í
staðinn hafði hún nodð þessa út í
ysm sesar. Og þau höfðu sigrað.
„Það virðist ekkert vanta,”
tilkynnti Guy þegar Hortense
frænka ók í áttina að vinnustof-
unni. „Aðeins hattbörðin hafa
beyglast.”
C-Zortense frænka
bremsaði og gaf síðan Maurice
eftir stýrið en ófús þó. „Við
þurfum ekki að segja lögregl-
unni neitt. Henni er ekkert um
það gefið að menn brjótist inn.
Og hún gæti farið fram á það
að fá að halda fötunum sem
sönnunargögnum. Hvers vegna
látum við þetta þá bara ekki
vera eitt þeirra mörgu dular-
fullu mála sem aldrei leysast?
Guy kinkaði kolli og hentist
síðan upp, tók tvö og tvö þrep í
einu í þeirri von að ná José áður
en hún færi heim um kvöldið.
Hinir starfsmennirnir tveir vom
þegar farnir og José var að
spenna á sig beltið á drapplitu
regnkápunni. Hún leit á Guy
og sá strax að það hafði komist
upp um hana. Hann þreif
harkalega x úlnliðinn á henni
og dró hana að símanum. „Ef
þú vilt ekki að ég hringi á lög-
regluna er eins gott fyrir þig að
segja mér hvers vegna þú gerðir
þetta og hver hjálpaði þér,”
hvæsti hann ævareiður út á
milli samanbitinna tannanna.
„Sleppið mér! Þér hljótið að
vera brjálaður, Monsieur Guy,
sleppið mér. Ég æpi. ’ ’
, ,Æptu eins og þér sýnist —
og einhver hringir í lögregl-
una.” Hún reyndi að losa sig,
reyndi að sparka í Guy, síðan
rykkti hún í örvæntingu höfð-
inu út að glugganum um leið
og hún tókst á við Guy. „Ég
ætla ekki að leyfa þér að kasta
þér út um gluggann, José. Til
hvers væri það? Ég vil ekki
meiða þig, ég vil aðeins vita
hvað gerðist. Ég veit að þú áttir
ekki hugmyndina. Ég veit að
þú vildir ekki gera þetta. Við
emm búin að fá fötin aftur.
Þau vom á rúminu í litla her-
berginu I íbúðinni þinni. ’ ’
42 Vikan zs. tbl.