Vikan - 05.09.1985, Blaðsíða 51

Kataagndofa. „Hvarertu?”
,,Ég er í ibúð Christophers
— ég meina íbúðinni okkar.
Hún er í Onslow Gardens.
Geturðu komið hingað,
elskan? Við komum heim í
gær. Ég var að taka upp úr
töskunum og ég er svo hræði-
lega niðurdregin. Christopher
liggur í rúminu og ég verð
alltaf að vera svo andskoti hress
allan tímann. Það er alveg
hryllingur.”
■X,
'ata aflýsti hádegis-
verðarfyrirætlun sinni og ók
beint til Onslow Gardens. Stór
stofan var í rauninni græn-
málað bókaherbergi því bækur
þöktu veggina frá gólfi til lofts.
Þar voru persnesk teppi, brúnir
leðursófar, látúnslampar með
blágrænum glerskermum og
stórir gluggar sem sneru út yfir
álmtrén í garðinum.
,,Hvað er langt þangað til
Christopher batnar? ’ ’ spurði
Kata.
, Ja, læknarnir líta ekki bein-
línis svona á málið,” svaraði
Heiðna dauflega um leið og
hún drakk úr stórum kaffifanti.
,,Meðferðin við svona hjarta-
sjúkdómum felst í því að leið-
rétta misvægi í blóðdælingunni
og með því að fjarlægja allan
aukavökva sem safnast hefur
fyrir í líkama sjúklingsins. ’ ’
,,Ha? Hvað þýðir það?”
spurði Kata og botnaði ekki
neittí neinu.
,,Það þýðir að Christopher
þarf að hvíla sig mikið — bæði
andlega og líkamlega. Hann
má ekki vinna of lengi í einu.
Hann verður að fara í megrun
vegna þess að of mikil líkams-
fita reynir um of á hjarta- og
æðakerfið. Hann á ekki að
borða salt vegna þess að hann
má ekki binda neinn vökva og
hann tekur þvagræsitöflur svo
hann þarf að pissa mjög mikið.
Hann er á klósettinu allan
daginn. Hann þurfti líka að
hætta að reykja. En það sem er
sgilegast er að hann má ekki
stunda neitt kynlíf. ’ ’
,,Hve lengi?”
,,Aldrei aftur.”
,,En ægilegt! En má hann
ekki. . .sinnaþér?”
,,Nei — það gæti æst
hann.”
,,En læknunum getur ekki
verið alvara! Hvað finnst
Christopher um þetta? ’ ’
, ,Hann er fremur eigingjarn.
Hann vill ekki deyja. Reyndar
er mér svipað farið. ’ ’
Wúfxég aldrei að vita
hvað menn, sem eru góðir í
rúminu, gera, hugsaði Kata.
Það væri tillitsleysi að spyrja að
því. Andskotinn!
Kata var ekki sein á sér að
átta sig á hve það gat verið
hættulegt fyrir Heiðnu að vera
svona niðurdregin. ,,Ef þú
þarft að hugsa um hann þá
verður þú bara að hætta að
drekka, meira að segja bjór í
litlum vínglösum. Ef hann
fengi nú til dæmis slag og þú
værir útúr?
,,Ég hef hugsað um það,”
svaraði Heiðna þunglega. ,,Ég
veit að ég verð að hætta og ég
veit að það verður ekki auðvelt.
Ég bjó hérna með Christopher í
mánuð áður en við giftum
okkur og ég get ekki sagt þér
hvað ég varð fljótt háð víninu
aftur. Ég reyndi að streitast á
móti en ég féll eftir nokkra
daga.” Hún andvarpaði
þungt. ,,Um leið og
Christopher var farinn á rann-
sóknarstofuna stillti ég vekjara-
klukkuna á fjögur, greip síðan
matarsérríið og drakk það
þangað til ég missti meðvitund
eða varð óglatt. Ég vaknaði alltaf
við vekjarann og þá hafði ég í
það minnsta tvo tíma til stefnu
til þess að hressa mig við með
kaldri sturtu, ilmvatni og
aspiríni. Það var hrikalegt. Ég
gerði þetta bara þegarj
ég var ein, aldrei um
helgar. Ég fór stundum
inn í eldhús og fékk
mér einn og einn sopa
en þessi ofboðslega þörf
var ekki eins mikil um
helgar. Heyrðu, ég þarf að
fá heimilisföngin hjá
þér aftur, ég er búin
að týna þeim — listanum
yflr AA-staðina.”
,,Það er ekki til neins nema |
þú segir Christopher frá því.
Viltu að ég segi honum það
fyrir þig?”
,,Nei. Ég segi honum það
þegar hann er búinn að jafna
sig eftir ferðalagið. Við skulum
ljúka þessu fjandans símtali
af. ”
Framhald í næsta blaði.
13
móna
Stakkahrauni 1
Hafnarfírði
Sími 50300
móna
36. tbl. ViKanSl