Vikan - 12.12.1985, Blaðsíða 15

sjónina mína. Hugarfarsbreyt-
ing er það sem vantar, hreinn
hugur er einn aðahlutinn í
uppbyggingu líkamans. Góðar
hugsanir og kærleikur fylgja lík-
amsræktinni, það sem við
köllum ,,the athletic mind" er
hluti af ,,the athletic body"."
Finnst þér samt ekki að islend-
ingar hafi nokkuð gott af þessu?
„Jú, jú, alveg rétt. En þeir
hafa því miður ekki hundsvit á
þessu og því eru þeir vondir
leiðbeinendur. Ég er faðir
líkamsræktar á íslandi, en ungu
strákarnir vilja ekki viðurkenna
mig, vilja ekki hafa mig með. Ég
er af gamla skólanum en þeir
vilja ekki taka nein próf. Ég er
of gamaldags fyrir þá. Charles
Atlas er gleymdur, hann dó ein-
mana á sjúkrahúsi í New York
áttatíu ára gamall. Jowett er
gleymdur, ég mun gleymast.
Maður verður að bíta í þetta
súra epli en ,,l work to the
bitter end"."
Dapur svipur færist yfir andlit
Bjarna þegar hann segir þetta
en það varir ekki lengi. Hann lít-
ur á stytturnar sínar, viðurkenn-
ingarskjölin og myndirnar og
það glaðnar yfir honum á nýjan
leik.
Þú átt að vera djarfur
„Þegar ég var sjötugur fór ég
til Grikklands. Það var píla-
grímsferð. Þar sá ég grísku
guðina með eigin augum og ég
kynntist þeim. Ég heimsótti öll
söfn og þá bara opnaðist nýr
heimurfyrir mér, þarna eru þeir
allir sem ég var búinn að lesa
um sem drengur. Ég gat talað
við þá, mér fannst virkilega ég
geta talað við þá, Apollo og
Adonis og alla þessa. Mig
langaði til að vera þarna lengur.
Áður en ég fer á böll geri ég
endilega alla æfingarnar mínar
því ég veit að þá er ég sko „the
lcelandic Apollo". Þá man ég
hugsjónina; nú áttu að ganga
alveg eins og í gamla daga, þú
átt bara að vera djarfur, upplits-
djarfur."
Finnst þér erfitt að sætta þig við
að vera ekki í sama formi og í
gamla daga?
„Nei, ég hugsa ekki um það.
Þegar ég er búinn að æfa mig
er ég bara kominn í sama form
og ég var. Það er bara að passa
öndunina. Ég geri æfingar á
hverjum einasta degi sem lyfta
brjóstinu og svo geri ég krókinn
minn sem styrkir handleggina. í
Sundhöllina fer ég alltaf á
föstudögum. Við Fanney mín
lifum mest á grænmetisfæði.
Hún eldar þetta fína fæði. Ég
hef aldrei reykt og fæ mér bara
einn lítinn koníak með kaffi
stöku sinnum."
Hefur þú aldrei efast um að það
hafi verið rétt að eyða svo miklum
tima i likamsræktina?
„Nei, ég hef aldrei séð eftir
neinni stund. Ég hef aldrei verið
eins hamingjusamur og þegar
ég hef lokað hurðinni hérna og
unnið í þýðingunum. Ekki til að
Sjötiu og sjö ára ,,and still going
strong", segir Bjarni.
loka á hana Fanneyju, hún er
kærleiksríkasta manneskjan í
lífi mínu, og ég hef verndað
kærleikann í mér þó stundum
hafi átt að stela honum frá mér.
Nú er ég orðinn svo sjóndapur
að ég get ekkert lesið nema
stóru auglýsingarnar. Það er
merkilegt að þegar ég sit við rit-
vélina mína þá er ég með hjálp-
endur. Um daginn skrifaði ég
svo fín bréf til vina minna
úti, líkamsræktarmanna. Mér
fannst þá að hann Jowett væri
hjá mér, ég var að skrifa dóttur
hans. Ég er fullviss um að það
er til annað líf. Ef það er ekki, til
hvers er þá þetta allt saman?"
50. tbl. Vikan 15