Vikan - 24.04.1986, Blaðsíða 62

Belgískir veitingastaðir eru oft hlýlegri en
franskir í sama gæðaflokki. Þjónustan er
notaleg og heimilisleg og manni fmnst að
þjónunum sé mikið í mun að allir fái nægju
sína og fari glaðir heim. Við sáum hvergi í
Belgíu þessa löðursveittu hlaupandi, hálf-
grátandi frönsku þjóna sem virtust vera að
fá heilablóðfall á hverri stundu sakir streitu
og taugaálags. Snúðuga yfirþjóna með fálka-
augu hvílandi á kófsveittu ungviðinu sáum
við ekki heldur þar. Á leið okkar gegnum
Belgíu komum við á veitingahúsið ’T Oud
Konijntje sem er við E-3 þjóðveginn milli
Gent og Kortijk en nafn þessa veitingahúss
mun þýða gamla kanínan. Þessi staður er
einhver frægasti veitingastaður Belgíu, bæði
sakir innréttinganna og góðrar matseldar
og ótrúlega fullkomins vínkjallara. Staður-
inn er fjölskyldustaður, Thérésa Desmedt er
aðalkokkurinn en John Desmedt er rekstrar-
stjóri. Börnin vinna þarna líka og fleiri
ættingjar að því er okkur skildist. Staðurinn
hefur fengið margar viðurkenningar og árið
1982 var vínkjallarinn í Gömlu kanínunni
valinn sá besti í Belgíu. John Desmedt sagð-
ist vera mikill áhugamaður um vín og kvaðst
eiga 68.000 flöskur og margar mjög sjaldgæf-
ar. Hann kom til okkarmeð vínlistann
hátíðlegur í bragði og minnti helst á gamlar
myndir af Móse þegar hann kom ofan af
Sinaífjalli með steintöflurnar. Vínlistinn var
á stærð við meðaljólabók á íslandi og þar
kenndi margra grasa. Dýrasta vínið kostaði
um það bil 24.000 krónur flaskan. Mér fannst
það dæmigert að þá loksins maður komst á
besta vínstað í Norður-Evrópu með vínlista
upp á fleiri síður var maður hættur að
drekka og bað því John Desmedt að færa sér
eina flösku af Coca-Cola og vatnsglas með
matnum. Mér fannst eins og það glampaði
tár á hvörmum gamla mannsins þegar hann
gekk frá borðinu með vínlistann sinn og
hann hafði elst um nokkur ár svona eins og
Móse hefði gert ef ísraelsmenn hefðu fúlsað
við boðorðunum og sagst ætla að sækja sína
andlegu næringu í framtíðinni í leiðara Al-
þýðublaðsins.
Við pöntuðum okkur lúxusmatseðil stað-
arins. Á honum voru 5 réttir, í forrétt fengum
við grænmetissalat með skinku, í for-forrétt
fengum við kalda súpu úr tómötum og ferskj-
um, í millirétt soðna nýja skötu. Við vorum
mjög hrifin af skötunni. Hún var bökuð í
ofni, vafin í kál með smjörsósu. Næstur var
pottréttur úr kanínukjöti en af þeim dregur
staðurinn nafn sitt. Mér hafa aldrei þótt
pottréttir spennandi og þessi var engin und-
antekning en skatan var einhver besti
rétturinn sem við smökkuðum á þessu ferða-
lagi okkar. í eftirrétt fengum við ferska
ávexti og kökur. Við sátum þarna stund og
nutum vistlegs umhverfis. Staðurinn dregur
nafn sitt af gamalli kanínu. Alls staðar úir
og grúir af kanínum, glerkanínur á öllum
hillum, kanínumunstur í gardínum og kan-
ínumyndir á dúknum, kanínur á diskunum
og eins stór kanína fyrir utan húsið. Þetta
var mjög smekklegt og skemmtilega fyrir
komið en gólfteppið fannst mér misheppnað.
Það var, eins og allt annað, ofið með kanínu-
mynstri en minnti einna helst á uppgjafa-
teppi úr einhverjum niðurlögðum playboy-
klúbb í útlandinu í þessum dumbrauða lit
sem oft er kenndur við hús þar sem stúlkur
stunda vafasöm viðskipti við karlmenn.
Þetta var virkilega ánægjulegt kvöld og
ekki spillti það ánægjunni að á næsta borði
sat prúðbúið par sem hafði farið út að borða
en greinilega sinnast eitthvað út af ein-
hverju og hnakkreifst með miklum tilþrifum
meðan það borðaði hvern réttinn á fætur
öðrum og skolaði niður með árgangsvínum.
Það er alltaf einkennileg tilfinning að heyra
fólk rífast á tungumáli sem maður skilur
ekki og minnir helst á að horfa á spennandi
bíómynd á búlgörsku án íslensks texta. Eftir
því sem leið á kvöldið og réttirnir urðu fleiri
óx spennan og endaði með því að stúlkan
rauk út frá eftirréttinum en eftir sat maður-
inn prúðbúni og horfði sneyptur á auðan
stól konunnar og skálina með eftirréttinum
ósnerta.
Við fengum að taka myndir af frúnni í
eldhúsinu og fengum í nesti hjá henni heima-
bakaðar smákökur í boxi með merki staðar-
ins og héldum svo áleiðis til Hollands. Fimm
rétta matseðill á þessum stað kostar um það
bil 850 krónur eða svipað og nautasteik með
frönskum kartöflum og béarnaisesósu kostar
á þessum íslensku matsölustöðum úti um
allt land sem reknir eru ásamt bensínaf-
greiðslu. Niðurstaðan afferðinni til Belgíu
var sú að belgísk matargerð stæði þeirri
frönsku jafnfætis, þjónustan væri miklu
betri og skemmtilegri og þeir staðir sem við
skoðuðum skemmtilegar hannaðir en svip-
aðir staðir í Frakklandi. En svona hlutir eru
auðvitað allir afstæðir og smekkur manna
misjafn. En enginn sælkeri ætti að láta hjá
líða að fara til Belgíu og heimsækja stjörnu-
staðina þar ef hann er á Evrópuferð.
62 VI KAN 17. TBL