Vikan - 12.02.1987, Blaðsíða 45

bikkja. Líttu í kringum þig. Það er allt á hvolfi í
herberginu þínu. Það þorir enginn nema þú hingað
inn. Þú finnur aldrei neitt hér og dótið þitt skemmist
bara. Sjáðu til dæmis hvernig þú ferð með mig, húfan
rifin og dúskurinn týndur, löppin snúin og bakið bog-
ið. Röddin lækkaði og endaði í sorgmæddu hvísli.
Kata lyfti andlitinu frá koddanum og leit á trúðinn.
Hvað, var hann að tala í alvöru? Hann hafði aldrei
áður talað við hana. Hvaða vitleysa, tuskudúkkur geta
ekki talað. En húfan var rifin og dúskurinn týndur
fyrir löngu. Þetta var alveg satt hjá honum. Ástandið
var hræðilegt, eitthvað varð að gerast fljótt.
Kata spratt fram úr rúminu og fór að taka til. Hún
sópaði saman öllu dótinu og flokkaði. Fötin fóru á
einn stað, leikföngin á annan og í tóman plastpoka fór
appelsínubörkurinn, brauðskorpan og pappírsrusl.
Kata hamaðist við tiltektina og fann ýmislegt dót sem
hafði týnst fyrir löngu. Hún raðaði hreinum fötum inn
í skáp og laumaðist með óhrein í þvottahúsið. í leið-
inni greip hún kúst og afþurrkunarklút. Mamma var
á kafi í eldhúsinu og tók ekkert eftir grunsamlegum
ferðum Kötu. Þetta var spennandi, herbergið var að
breytast úr ruslahaug í fallegt krakkaherbergi. Kata
átti fullt af fallegum hlutum. Hún sópaði draslinu nið-
ur, úr hillunum, þurrkaði af og raðaði snyrtilega í
hillurnar styttum, bókum og fleiru. Næst tók hún skrif-
borðið í gegn, kommóðuna og rúmið. Hún bjó um og
slétti úr púðunum. Og þarna var litli trúðurinn sem
hafði talað við hana.
- Litli ræfillinn, svona illa farinn, sagði Kata og tók
trúðinn upp. Það verður að laga hann og útbúa nýjan
dúsk á húfuna. Kata var ánægð með herbergið sitt.
Þetta var ágætt og allt saman trúðnum að þakka. Nú
ætlaði hún alltaf að halda herberginu hreinu svo að
fólk þyrði að koma inn. Kata skokkaði glöð í bragði
fram í eldhús með trúðinn í höndunum.
- Mamma, mamma, komdu og sjáðu inn í herbergið
mitt. Mamma leit hissa upp frá kökubakstrinum.
- Guð hjálpi mér! Nóg er nú að reyna að halda öllu
í röð og reglu hér þó ég þurfi ekki líka að sjá ruslakomp-
una þína, sagði mamma og þurrkaði sér um ennið með
borðtuskunni.
- Jú, þú verður, ég er að bjóða þér í heimsókn, suð-
aði Kata og togaði í mömmu sína. Mamma var alltof
þreytt til að andmæla meira og lét teyma sig inn í her-
bergið.
- Nú á ég ekki krónu! sagði mamma hissa og leit
undrandi í kringum sig. - Hvað skeði? Þetta er krafta-
verk. Lagaðir þú til, barn? spurði hún og gapti á Kötu.
- Já, er þetta ekki fint? spurði Kata og geislaði af
ánægju.
- Þetta er alveg ótrúlegt, tautaði mamma, snerist í
hringi og virti allt fyrir sér. Svo faðmaði hún Kötu að
sér.
- Dugleg stúlka, nú verðum við að halda upp á þetta.
Nokkru síðar var nýbökuð brúnkaka með miklu
kremi og ísköld mjólk borin á bakka inn i herbergi
Kötu og mamma, Kata og trúðurinn fengu sér kræsing-
ar í tilefni dagsins.
SECRÝTLUR
Kennarinn lítur yfir bekkinn og segir: Halli, getur þú
sagt mér nafn á borg i Frakklandi?
- Já, sjálfsagt, en hverri?
Verslunarstjórinn kemur að máli við forstjórann: Ég hef
veitt því athygli að ungfrú Jóna, sem vinnur í sælgætis-
deildinni, étur af vörunum.
- Nú, einmitt. Þá skulum við flytja hana yfir i járn-
vörudeildina.
Rögnvaldur réttir hárkolluna sína inn um dyrnar á hár-
greiðslustofunni og segir: Gerið svo vel að greiða mér,
ég kem aftur eftir tuttugu mínútur.
Skosku tvíburabræðurnir John og Bill voru svo líkir að
þeir gátu sparað sér spegilkaup með þvi að standa hvor
á móti öðrum þegar þeir rökuðu sig.
Maður nokkur, sem stóð við vegarbrún, varð fyrir hjóli
og datt í skurð.
- Þarna varstu sannarlega heppinn, sagði hjólreiðar-
maðurinn.
- Hvað i ósköpunum áttu við?
- Efég væri ekki í fríi í dag væri ég á átta tonna trukki.
Billinn stoppaði við ljósin og ökumaðurinn fleygði tóm-
um sígarettupakka út um gluggann. Hann lenti við fætur
gamallar konu.
- Þarftu að nota þetta? spurði konan vingjarnlega.
- Nei, svaraði ökumaðurinn.
- Ekki ég heldur, sagði gamla konan þá og fleygði síg-
arettupakkanum aftur inn um gluggann.
Svo var það Hafnfírðingurinn sem hringdi í lögregluna
og sagði að það væri búið að stela gírkassanum, hemlun-
um, mælaborðinu og öllu úr bílnum hans. Svo hringdi
hann aftur eftir nokkrar mínútur og sagði að það væri
allt í lagi, hann hefði sest-aftur í.
7. TBL VIKAN 45