Vikan - 15.06.1989, Blaðsíða 8

Homi
„Flestir þeirra
sem fara með mér
í rúmið vha að
ég er smHaður"
Vikan rœðir við alnœmissýktan homma
„... meðan þeir enn eru drengir
elska þeir karlmenn og hafa
yndi af að hvíla hjá þeim og
fléttast í faðmlög við þá, og eru
þessir hinir ágætustu meðal
sveina og uppvaxandi unglinga,
því að þeir eru karlmannlegastir
eftir eðli sínu. Sumir segja nú
raunar að þeir séu blygðunar-
lausir, en þeir skrökva því, með
því að ekki gera þeir þetta af
blygðunarleysi, heldur af því að
þeir fyrir djarfmennsku, mann-
dóms og karlmennsku sakir
elska það sem er þeim sjálfum
líkC
Samdrykkjan - Platón ca. 360 fyrir Krist
TEXTI: ÞÓRDlS BACHMANN
að er föstudagskvöld í Reykjavík.
Dæmigert kvöld hjá fjöldanum öll-
um af ungu einhleypu fólk sem
ýmist er á upp- eða niðurleið. Við höfum
ákveðið að slást í för með einum slíkum
einstaklingi. Hann vill ekki láta nafhs síns
getið en við köllum hann K.
K. hættir að vinna klukkan fimm og há-
tíðin gengur í garð með sturtubaði, svo er
sest við símann með vínglas við hönd og
spáð í framvindu helgarinnar í tvo til þrjá
tíma, símleiðis og beint við þá sem líta inn.
Dæmigert kvöld, já, en K. er kannski
ekki alveg dæmigerður. Hann er hommi
og hann greindist með alnæmissmit fyrir
rúmu ári.
Hann ætlar að segja okkur ffá sjálfum
sér, stöðunum, djamminu, félagsskapnum
og sjúkdómnum og afleiðingum hans.
Við byrjum á Laugavegi 22. Þar er þétt-
setið að vanda og K. þekkir fólk á flestum
borðum og hefur þegar flögrið á milli
þeirra. Hann er búinn að segja mér að
hann dýrki spennu og viti fatt skemmti-
legra en að daðra og mér sýnist hann vera
að slá margar flugur í hverju höggi þetta
kvöld. Hann er sætur og gæddur allt að því
glæpsamlegum sjarma svo ég er ekkert
hissa á því að kvenfólk skuli líka vera til í
létt daður við hann. Ég hitti þarna 23 ára
stúlku sem ég kannast við og dreg hana
afsíðis þegar hún segist vera að fara heim
með strák sem hún hafi verið að hitta.
„Hvernig er það, ertu ekkert hrædd við
smit?“ Hún kveður nei við því, segist sjálf
vera hrein og reikna með því að hann sé
það líka. „En ætlarðu samt ekki að láta
hann nota smokk?" spyr ég og gef mér að
þau ætli ekki bara að spila ólsen. „Nei, ég
er á pillunni," segir hún og er farin með
feng sinn.
Klukkan er orðin hálftvö þegar við för-
um út af 22 og mjökum okkur áleiðis upp
Laugaveginn á hina alræmdu Döbru.
Dabra er menningarkimi. Þar eru allar
systurnar og þegar við K. göngum í salinn
heyrir maður pískrið og skrækina: Kemur
hún! Svei mér þá, er hún ekki búin að láta
lita sig! Þetta eru næturdrottningar sem
kvenkenna hver annan og sumar þeirra
eru algerar tæfur og virðist ekki vera fýrir
litlar sálir að lenda í skoltunum á þessum
hefðardrottningum. Þegar hár og afar
herðabreiður maður svífur inn með ljósa
hárkollu með slegnu hári í axlasídd verð-
ur allt vitlaust eftir endilöngum barnum
og drottningarnar ausa yfir hann gull-
hömrum.
Þetta eru strákar sem hafa þekkst lengi
og vita mikið um einkalíf hver annars svo
það er lítið um þessa hefðbundnu pörun-
arleiki sem sjást hjá „venjulegu" fólki. Hér
eru allar hreyfingar mjög færðar í stílinn,
höndum er sveiflað um úlnlið og það er
mikið um lífsreynd og allt að því móður-
leg komment; á stundum fær maður á til-
finninguna að vera dottinn inn á sett hjá
Fellini. Trés outré.
Hin borgaralega blaðakona heldur helst
að hún muni skjóta rótum þegar hún spyr
ungan, myndarlegan mann hvað hann geri.
„Ég er mella,“ segir hann að bragði. „Það
er langur biðlisti og það kostar fimmtán
þúsund kall!“
Þessa tilteknu föstudagsnótt er haldið
dúndrandi samkvæmi sem hefst undir
klukkan fjögur og stendur sleitulaust til
hádegis. Það kemur góður gestur á staðinn
með ólöglegt efhi sem ekki dregur úr fjör-
inu. Þangað koma líka tveir strákar af
8 VIKAN 12. TBL 1989