Vikan - 09.03.1939, Blaðsíða 8

8
VIKAN
Nr. 10, 1939
„Kragaslangan“ lifir á litlum spendýr-
um, froskum og skordýrum, og henni
þykja hrá egg sérstaklega góð. Gráðug
slanga gerði bónda einum mikinn grikk.
Stjórnin í Suður-Afríku hafði hvatt
bændur til að hafa hænsnabú, og viðkom-
andi bóndi hafði keypt mikið af eggjum
og borgað þau dýrum dómum. Hænur voru
látnar liggja á þeim, og bóndinn gerði sér
miklar vonir um, að þetta myndi ganga
vel. En til allrar óhamingju hafði slanga
komizt inn í hænsnahúsið, en bóndinn
komst fljótlega að raun um, að eggin týndu
tölunni smám saman.
Hann vissi ekki, hvernig á þessu stóð
og grunaði lengi vel einn vinnumanninn,
þangað til hann einn daginn kom sigri-
hrósandi með haminn af þjófnum. Nú átti
að fara í herferð gegn þjófsa, en það bar
engan árangur, og bóndinn lagði höfuðið í
bleyti til að finna eitthvert ráð. Og einn
góðan veðurdag, datt honum snjallræði í
hug.
Hann setti gleregg í öll hreiðrin og fór
síðan að hátta. Daginn eftir sást slang-
an engjast sundur og saman úti í garðin-
um, og þrír hnútar báru vott um græðgi
hennar. Hinn miskunnsami bóndi var auð-
vitað ekki lengi að binda enda á þjáning-
ar vesalings skepnunnar.
Sjálfur hefi ég lent í svipuðu æfintýri,
sem kostaði mig bæði mikla peninga og
erfiði. Ég hafði ákveðið að setja upp
kanínubú og látið byggja með miklum
kostnaði og mikilli vinnu kanínuhús, þar
sem voru göng niður í jörðina og upp. Því
næst keypti ég mér tólf kanínur og bjóst
við að hafa mikið upp úr þessu.
Kanínurnar virtust una sér ákaflega vel.
Þær átu vel, sváfu vel og grófu sig niður
í jörðina, en einhverra hluta vegna fjölg-
aði þeim ekki. Ég fór að gruna vinnu-
menn mína og eyddi miklum peningum í
að láta bæta kanínuhúsið þannig, að það
væri öruggt fyrir þjófum — en það bar
engan árangur.
Að lokum ákvað ég að taka kassana
burt, þá sem dýrin notuðu ekki hvort sem
var, og hafa þá fyrir býflugnabúr. Þegar
við lyftum fyrsta kassanum upp, heyrð-
um við svo ljótt hvæs, að við slepptum
honum strax aftur. Þegar við aðgættum
þetta betur, fundum við tvær spikfeitar
,,Putt“-slöngur, sem höfðu verið þarna
mánuðum saman.
,,Puff“-slangan er stór og hættuleg eit-
urslanga. Hún dregur þetta nafn af enska
orðin puff = að þrútna, því að þegar hún
reiðist, verður hún stór og feit.
Annars er mamban álitin einhver hættu-
legasta slangan í Suður-Afríku. Eitur
hennar er reyndar ekki jafn bráðdrepandi
og eitur Cobra-slöngunnar, en hún getur
höggið hvað eftir annað, án þess að eitrið
minnki. Þrjár algengustu tegundirnar eru
svarta, rauða og græna mamban. Svarta
mamban getur orðið ótrúlega stór.
Einhver hryllilegasta slöngusaga, sem
heyrzt hefir, er bundin við svörtu mömbr
una. Nokkrir Zulubúar sváfu í stórum
kofa, og voru dymar að vana harðlæstar,
og logaði bál á miðju gólfinu. Svört
Zulubúanum tókst að koma gafflinum bak við höfuð slöngunnar og ná henni lifandi.
Negrastrákur í Suður-Afríku með slöngu, sem
hann borðar eins og ál.
mamba, sem hafði villzt upp á þakið, hafði
augsýnilega dofnað af hitanum og reykn-
um frá bálinu og féll ofan á sofandi dreng.
Hann vaknaði og hrópaði skelfdur:
„N’yoka! N’yoka! (Slanga! Slanga!).“
I fátinu, sem alla greip, liðu margar
sekúndur áður en dyrnar voru opnaðar.
En mamban var önnum kafin. I kofanum
voru sextán menn, og í dögun var enginn
þeirra á lífi. Framh. á bls. 19.
Froskurinn var bókstaflega hvítur af hræðslu.