Vikan - 27.04.1939, Page 5

Nr. 17, 1939
VIKAN
5
Straum
línu-eimreiðir
þjóta með ofsalegum hrada um
meginland
Bandaríkjanna
Inokkrar sekúndur fannst mér ég sjá eitthvað óraun-
verulegt. Fyrir framan mig á glitrandi stálteinum
stóð silfurgrá ófreskja, titrandi af bundinni orku.
Dularfullt ferlíki frá öðrum heimi, hjúpað hvítri gufu-
slæðu. Kynlegt og hryllilegt ferlíki á hjólum, hvíslandi
og öskrandi af bældum hestöflum. Villidýr, handsamað
og tamið af mönnum, en hættulegt, ef það losnaði úr
fjötrunum.
Slík voru áhrif þau, sem hin volduga straumlínu-
eimreið tuttugustu aldarinnar hafði á mig. Hér var ein
af hinum frægu, nýtízku jámbrautarlestum New York
miðlínunnar. Fyrir tuttugu árum hefði aðeins ímynd-
unarafl einhvers listamanns getað myndað þessa lest.
1 dag stóð hún fyrir framan mig — úr stáli. Og ég
átti sjálfur að aka með þessari risavél,. standa í eim-
reiðinni við hlið lestarstjórans.
í þrjár vikur hafði gengið í endalausum samningum
við aðalskrifstofu New York miðlínunnar, áður en ég
gæti farið í bláu verkamannafötin og klifrað upp í eim-
reiðina, sem átti að draga alla lestina, er kölluð var:
Twentieth Century — Tuttugasta öldin. Örfáum mín-
útum síðar þýtur lestin af stað með fram strönd Hud-
son-flóans á leið til Albany. —
Stærstu eimreiðir heimsins eru
„Daylighf'-vélar Southem-Pacific-
Co.’s, sem fara á milli San Franc-
isco og Los Angeles.
Nýtízku ameriskar hraðlestir reyna að sjá farþegunum fyrir þægindum eins og þessi
klefi ber vott um.
— Hvað ökum við hratt? kalla ég til lestarstjórans. — Við erum að
hægja ferðina niður í 110 km., — það er beygja hér. Við fórum 128 km.
áðan, svarar hann. — Við þjótum fram hjá bæ. Ég sé byggingar óljóst
og eins og í þoku.
Twentieth Century-lestin
er líkt á veg komin meðal
eimreiðanna og Queen Mary
meðal skipanna — óskap-
legur hraði og íburðarmikið
skraut.