Vikan - 06.07.1939, Blaðsíða 5

Nr. 27, 1939
VIKAN
5
Höll kvöldroðcms
og sólarlagsins!
Verður í framtíðinni reistur gildaskáli á brún-
um Vífilsfells, þar sem Reykvíkingar geta notið
mikils víðsýnis, séð sólarlagið við Snæfellsness-
jökul og haft viðkomu á sumarferðum sínum
frá og til borgarinnar.
JIÆargir finna okkar kæru.höfuðborg það
til foráttu, að hún sé á svo óskemmti-
legu þroskastigi, að hvorki beri að skoða
hana borg né smábæ, en aftur á móti hafi
hún til að bera ýmsa höfuðókosti beggja
tegundanna. Er þá jafnan skírskotað til
skemmtanalífsins og skemmtistaðanna, og
fimbulfambað um þetta og hitt, sem vanti
og ekki sé hægt að veita sér fyrir peninga.
Og með nokkrum sanni má segja, að
Reykjavík sé næsta snauð af fjölbreytt-
um skemmtistöðum, en fólkið gerir aftur
á móti sömu kröfur til nútíma fjölbreytni
og þæginda í veitingahúsa- og gleðilífinu.
eins og börn stórþjóðanna, sem öldum sam-
an hafa lagt rækt við sína veitingahúsa-
menningu.
Reykvíkingar eyða árlega offjár til
ferðalaga út um byggðir landsins, og nú
er svo komið, að mörg hús í höfuðborg-
inni standa auð og ónotuð yfir flestar helg-
ar vor og sumar, og stöðugt fjölgar þeim
heimilismæðrum og börnum, er fara upp
til sveita til sumardvalar. Ástin á land-
rýminu og gróðurmoldinni er þrá, sem
leynist í sérhverju hjarta, og svo er það,
sem mestu veldur, að það er orðin tízka
að dá og njóta návistar auðnar og friðar
hins óbyggða lands. Við Islendingar, sem
fram á allra síðustu ár höfum búið í
dreifbýli sveitanna og fengið óáreittir að
tala upphátt við sjálfa okkur, höfum
hvorki þekkt né skilið flótta borgarbúans
upp til fjalla og út um sveitir. En hinir
fjölmörgu háfjalla-veitingastaðir suður
um alla Evrópu, og allt norður í Norður-
Noreg, bera þess ljósan vott, að þessi flótti
til sveitanna er ekkert nýtt fyrirbrigði,
heldur æfagömul staðreynd um þá, sem
lifa í þéttbýli. Við skulum líta í kringum
okkur og athuga, hvert Reykvíkingar geta
farið um helgar, og hvar þeir geta haft
viðkomu á ferðum sínum frá og til borg-
arinnar. Margir fara til Þingvalla, aðrir
austur yfir heiði, og margir upp í Hval-
f jörð og Borgarfjörð til laxveiða, sem er
mesta tízkuíþrótt efnaðri manna. Kolvið-
arhóll og Skíðaskálinn í Hveradölum eru
hvorttveggja veitingastaðir, og hinir nýt-
ustu fyrir skíðafólk á vetrum, en óheppi-
legir til veitinga á sumrin og liggja í því
umhverfi og þeirri fjarlægð frá borginni,
sem orsakar að þeir geta aldrei orðið
fjölsóttir veitingastaðir yfir sumartímann.
Hér í nágrenni Reykjavíkur þykist ég
hafa komið auga á stað, sem af náttúr-
unnar hendi sé mörgum góðum kostum
búinn fyrir háf jalla-veitingastað fyrir
Reykvíkinga, bæði þá, sem lítið fara, og
einnig hina, sem eiga bíla eða fara með
áætlunarbílum til nærsveita borgarinnar
um helgar. Þessi staður er Vífilsfell, er
liggur á Hellisheiði, skammt sunnan við
þjóðveginn. TJr vesturhlíðum Vífilsfells er
víður sjóndeildarhringur yfir botn Faxa-
flóa og þaðan er óvenjuleg kvöldfegurð og
eitt fegursta sólarlag á íslandi. Af náttúr-
unnar hendi er Sandskeiðið vel lagað til
hvers konar leikvanga og íþróttasvæða.
Hinn ósérplægni og virðingarverði félags-
skapur, Svifflugfélag Islands, hefir nú
svifflugsæfingar á Sandskeiðinu, en enda
þótt sá félagsskapur aukist og margfald-
ist í framtíðinni, er þar ærið pláss fyrir
nokkra knattspyrnuvelli, fáeina tennisvelli
og stóran íþróttavöll fyrir frjálsar íþróttir,
samfara hlaupabraut. Einnig mætti gera
hér ,,hockey“-völl, en ,,hockey“ er vinsæl
íþrótt, sem mikill fjöldi fólks erlendis
iðkar sér til heilsubótar og skemmtunar.
Með ódýrri ofanjarðarleiðslu úr Hvera-
dölum mætti leiða heitt vatn og gera
hér opna sundlaug, ef ekki þætti duga
kaldur sundpollur úr bergvatnslækjunum,
sem koma sunnan úr giljadrögum Blá-
Magnús Gíslason:
Dynkur.
Glymur í dimmu gljúfri,
Dynkur þar hörpu slær,
ferlegum fimbul rómi
fossanna tröllið hlær.
Öræfa göfgir andar
una við tóna gnótt,
hörpunnar hljómadjúpu.
— Hlusta þeir dag og nótt.
fjalla. Og svo eru hér sérstaklega góð
skilyrði fyrir hendi um gerð flugvallar, en
eftir fá ár er rétt að gera ráð fyrir flug-
völlum í grennd við skemmtistaði, því að
einkaflugvélar verða innan skamms álíka
almenn farartæki eins og einkabifreiðar
eru nú. Upp í miðjar hlíðar Vífilsfells mætti
leggja akveg fyrir bifreiðar, en hafa síð-
an einstígi upp að skálanum, og væri sú
ganga góð hreyfing fyrir þá, sem minnst
vildu á sig leggja til" að klifa fellstindinn
og njóta fagurs útsýnis.
Veitingaskálinn í Vífilsfelli yrði að vera
reistur í tilliti til sumarveitinga og full-
nægja sem flestum kröfum, er nútíminn
gerir til slíkra staða. Hann yrði mest-
megnis að vera reistur úr gleri og miðast
fyrst og fremst við veitingar á svölurti und-
ir glerhimni, er auðveldlega mætti draga
til hliðar, þegar vel viðrar og hollara og
betra þykir að sitja undir berum himni
og láta hafgoluna og fjallasvalann leika
um háls og vanga.
I skála þessum yrði að vera danssalur
innan veggja, og einnig sérstakar svalir,
þar sem stíga mætti dans, þegar veður
leyfði.
Erlendis tíðkast það mjög á sumarveit-
ingastöðum, að sérstakur skáli eða svalir
sé ætlað fólki til að snæða í nesti sitt og
kaupa sér þar hressingar- eða svaladrykki.
Á slíkum stað sem þessum skála þætti
mér ekki ólíklegt, að einstöku félög ósk-
uðu að eiga sínar sérstöku veitingarsfjik-
ur, t. d. hestamannafélög, veiðifélög, félög
fjallgöngumanna, o. s. frv.
Við fjallsræturnar sunnan við Sand-
skeiðið mætti reisa ódýran og hentugan
barnagæzlugarð til skyndidvalar fyrir
börn, sem eru foreldrum sínum til trafala,
er þau kjósa að fara frjáls ferða sinna
upp í skálann eða ganga um nágrennið á
góðviðriskvöldi — út um hraunið eða upp
til fjallanna.
Það er hægur vandi að telja upp það,
sem mætti gera, en reynslan mun verða
sú, að í náinni framtíð verði Elliðavatns-
landið og kjarri vaxni hraunjaðarinn ofan
við Gvendarbrunnana gert að sumarhúsa-
og hvíldarhverfi Reykvíkinga. Og þegar
svo er komið, að verulegur hluti borgar-
búa dvelur í frístundum sínum í nágrenni
Sandskeiðsins og Vífilsfells, mælir margt
með því, að þarna geti risið veitingastað-
ur, er fái borið sig fjárhagslega, samhliða
því, að hann myndi bæta úr skemmtana-
þörf margra, sem helzt kjósa að eiga gleði-
stund utan borgarinnar, en þó svo nærri
henni, að þeir eigi skammt heim. Margir
þekkja þá friðþægingu, sem fólgin er í því
að horfa vítt yfir af háum fjallstindum,
og það er áreiðanlegt, að þeir yrðu margir,
sem vildu hvíla hugann og horfa á
^sólarlagið við Snæfellsjökul frá svölum
'skálans í Vífilsfelli, sem auðvitað yrði
nefndur Vífilsskáli.
Vífill gekk upp á fellið til að gá til
veðurs, en í framtíðinni tekur Veðurstof-
an það kannske alveg sérstaklega fram,
að í dag sé gott veður á Vífilsfelli. S. B.