Vikan - 06.07.1939, Blaðsíða 23

Nr. 27, 1939
VIKAN
23
Sigga, Bennó og Baldi hafa sezt að hjá litlu Prú Anna: Emma fer á sjúkrahús. Bennó og
þorpi. Prú Anna, nágrannakona þeirra, á litla, Baldi ætla að borga fyrir hana. — Sigga: En þeir
veika dóttur. — Sigga: Líður Emmu betur? eiga enga peninga.
Sigga heyrir Balda segja: Skilurðu það ekki,
að þegar fók sér seðlana, heldur það, að við höf-
um stolið þeim.
Bennó: Gerir ekkert! Anna varð að fá pening-
ana. Við verðum komnir langt í burtu, þegar fólk
kemst að þessu.
Oli og Addi í Afríku.
Ókunnur maður hefir skipað Lóru að fara frá Þegar Lóra skaut á hann, hvarf hann skyndi-
vatni kyrrðarinnar og hætta að leita að svarta lega. Hermenn drottningarinnar leita hans, en
hellinum. það er árangurslaust.
Drottningin og menn hennar halda áfram leit
sinni. Þau koma að vatni. — Lóra: Hér er
hellirinn.
En dularfulli maðurinn fylgist með þeim. Hann
heyrir Lóru segja: Takið eftir andlitsmynd, sem
er höggin í eitt fjallið.
Oli, Addi og Davíð eru á leið til vatns kyrðar-
innar. — Davíð: Þetta gengur ekkert! — ÓIi:
Við komum of seint.
Nú fara þeir yfir nokkra litla fossa, og straum-
urinn verður æ meiri, svo að ferðin gengur mun
betur.
Frú Anna: Jú, þeir gáfu mér fimm hundruð
krónur. En ég má ekki segja það. — Sigga: Hvar
skyldu þeir hafa fengið peninga?
Sigga: Bara að lögreglan taki ekki Balda og
Bennó. Það er eitthvað bogið við það, að þeir
skuli hafa svo mikla peninga.
Lóra: Við höfum leitað allsstaðar. Mig hlýtur
að hafa dreymt þetta. Enginn hverfur svo með
öllu.
Bráðlega koma hermennirnir auga á andlitið.
Lóra: Allt í lagi. Við göngum þangað, sem augu
myndarinnar benda.
Þar sem fljótið rénnur út í vatn kyrrðarinnar
liggja nokkrir gráðugir krókódílar, sem bíða
þess, að fljótið færi þeim bráð.