Vikan - 09.01.1941, Síða 8

3
■ViivAN, nr. 2, 1941
Friðsælt heimili!
Gissur: Það er svo friðsælt og yndislegt héma
núna, að ég á bágt með að trúa því, að ég sé
heima.
Gissur: En ég er nú heima samt sem áður
— og einhver bölvaður gauragangur berst
nú framan úr eldhúsinu.
Vinnukonan: Þú skalt ekkert vera að Ijúga því, að þú hafir
komið með rjómann í morgun — þú gerðir það ekki!
Mjólkurpósturinn: Þykist þú vita betur en ég, hvað ég hefi
gert og ekki gert. Ég hefi þegar sagt . . .
Gissur: Það stoðar ekkert að láta svona.
Erla: Ætlið þér virkilega að halda því fram, að ég hafi á röngu að standa?
Baroninn: Já, en kæra fröken, ég hringdi tvisvar, svo að þetta er einhver
misskilningur.
Rasmína: Hefi ég ekki sagt, að þér ættuð ekki að gefa eldabuskunni fyrir-
skipanir?
Yfirþjónninn: Hann sagði mér, að þér hefðuð sagt honum, að hann ætti að
segja mér, að ég ætti að segja henni ....
Þjónninn: Hvemig get ég hafa sagt yður, það sem enginn hefir sagt mér að
segja yður að segja henni?
Sonurinn: Þú verður strax að hætta að spila og koma
heim ... bamið grætur alveg stanslaust ... vertu nú ekki
að þessu . . ég má ekkert segja . . ég kemst bara aldrei að . .
Garðyrkjumaðurinn: Viljið þér gera svo vel
að sjá um, að hærisnin yðar séu ekki í garð-
inum okkar . . . annars skuluð þér fá fyrir
ferðina. Nábúinn: Hvemig vogið þér
að tala svona við mig, ég skal ...
Rödd frammi: Eg sagði yður, að ég vildi ekki
sjá þessa tomata! Burt með þá! Burt!
Gissur: Það er alls staðar eins!
Rasmína (inni): Gissur!
Jói með nefið: Ertu að fara á kappleikinn Gissur.
Gissur: Ekki aldeilis! Eg er búinn að sjá og heyra
nógu mikið af þess háttar í dag!