Vikan - 30.11.1944, Side 10

I
10
VIKAN, nr. 43, 1944
iir i ifi fll 1 1 1 A .
m 1 E> ! III III ILl I II 0
Að grafa sinni gœfu gröf
- Eftir Dale Carnegie. ' ========
(Framh. úr síðasta blaði).
Matseðillinn
Súrmjólkurbúðingur.
y2 1. súr, hlaupin mjólk. 200
gr. sykur. % sítróna. 14 plötur
matarlím. y2 1. rjómi. Romm-
dropar. Ávaxtalitur.
Mjólkin er þeytt með sykrinum,
sítrónusafanum, rommdropunum,
matarlíminu, sem hefir verið leyst
upp, og rifnum sítrónuberki af % af
sítrónunni er bætt út í. Síðan er
ávaxtalitnum og þeyttum rjómanum
bætt í. Búðingnum er hellt í vætt
mót. Þegar hann er orðinn stífur, er
mótinu hvolft, og búðingurinn borinn
fram með þeyttum rjóma eða saft-
sósu. Uppskriftin nægir handa 6—8
manns.
Fiskréttur.
(Cabillaud á l’anglaise).
2 kg. þorskur, % sítróna, salt,
pipar, 100 kg. smjör, % 1. fisk-
soð.
Fiskurinn, sem á að vera fremur
lítill, er hreistraður, roðið tekið af og
fiskurinn rifinn frá beinunum. Fiskn-
um er dýft niður í bráðið smjör,
sítrónusafanum sprautað yfir hann
og ofurlitlu af pipar og salti stráð
yfir hann. Síðan er fiskinum rúllað
saman og byrjað á breiðari endan-
um. Fiskinum er haldið saman, með
pVÍ £ð stinga þrjóni, sem dyfið hefir
verið x feiti, í gegn um hánn. Þá er
fiskurinn látinn í smurt mót, soðinu
og því, sem eftir var af bráðna smjör-
inu bætt út í. Að lokum er mótið
sett í vel heitan ofn og bakað í 20
mínútur. Á meðan er soðinu oft ausið
yfir fiskinn. Fiskstykkin eru siðan
látin í hring á fatið. 1 miðjuna eru
sett jarðepli. Tómatsósa er borin
fram með þessu.
Munið að krystall verður fallegur,
ef hann er þveginn úr saltvatni.
Tízkiimynd
Þessi snotri dragtarkjóll er úr
dökkbláu ullarefni. Að framan og á
ermunum eru leggingar úr svart- og
hvítröndóttu efni. Undir jakkanum
má hafa blússu.
HÚSRÁÐ
Geymið í sérstöðu íláti allar brauð
og kökuleifar, sem má svo seinna
nota i brauðsúpu.
Eitt í ævi þeirra virðist mér einn
af áhrifamestu atburðum sögunnar.
Þau voru eins og ég sagði áðan, tak-
takmarkalaust hamingjusöm fyrst
eftir að þau giftust. En nú, fjörutíu
og átta árum seinna, þoldi hann varla
að sjá hana. Stundum á kvöldin kom
þessi gamla og bugaða kona, sem
hungraði og þyrsti í ástúð krjúp-
andi að fótum hans og grátbað hann
að lesa fyrir sig þau þrungnu ástar-
orð, sem hann hafði skrifað um hana
i dagbók stna fyrir fimmtíu árum.
Og hann las um þessa fögnx ham-
ingjusömu daga, sem nú voru horfn-
ir að eilífu, og þau grétu bæði. Svona
var munurinn mikill, geigvænlega
mikill á veruleika lífsins og ævintýra-
draumunum, sem þau dreymdi fyrir
langa löngu.
Loks gat Tolstoy ekki lengur þolað
hönnung hamingjuleysisins á heimili
sínu, og þegar hann var áttatíu og
tveggja ára flýði hann frá konu sinni
í hríðarveðri eina októbernótt árið
1910, flýði í kulda og myrkri og
vissi ekki, hvert hann átti að halda.
Ellefu dögum seinna andaðist hann
úr lungnabólgu á járnbrautarstöð
einni. Hann bað þess á banadægri
sínu, að konunni yrði ekki leyft að
koma til sín.
Þetta gjald greiddi greifafrú Tol-
stoy fyrir nöldur sitt og jag og víl.
Lesandanum getur kannske fund-
ist að hún hafi haft ærna ástæðu
til umkvörtunar. Það er allt annað
mál. Urlausnarefnið er þetta: varð
jagið henni að nokkru liði eða varð
það til þess að gera illt verra?
Eg held, að ég hafi ekki verið með
öllum mjalla. Þetta var skoðun fni
Tolstoy sjálfrar á þessu, þegar það
var orðið of seint,
Harmsagan í lífi Abrahams Linc-
olns var einnig hjónaband hans. Ekki
það að hann var myrtur, heldur hitt,
að hann var giftur. Lincoln vissi
ekki, að skotið var á hann, þegar
Booth hleypti af byssu sinni. En í
næstum því aldarfjórðung uppskar
hann það, sem Hendon málflutnings-
félagi hans kallaði beizkan ávöxt af
sorg sambúðarinnar. Þetta var milt
orðalag: sorg sambúðarinnar. 1 næst-
um því aldarfjórðung kvaldi frú
Lincoln hann með nöldri sínu og geð-
vonzku.
Hún var síkvartandi og alltaf eitt-
hvað að finna að manni sínum, hann
gat aldrei gert neitt, sem henni
fannst rétt. Hann var síginaxla, hann
var klunnalegur í göngulagi og ark-
aði áfram eins og Indíáni. Hún
skammaði hann fyrir, að engin lipurð
væri i fótaburði hans, enginn virðu-
leiki í hreyfingum hans, hún hrakti
hann og hæddi hann til að fá hann
til að ganga með tæmar beygðar nið-
ur eins og hún hafði lært í heima-
vistinni í kvennaskólanum í Lexing-
ton hjá madömu Mentell.
Henni líkaði ekki, hvað eyrun á
honum stóðu mikið út í loftið. Hún
sagði, að nefið á honum væri ekki
beint og neðri vörin sígin, hann var
horgrindarlegur, of fótstór og hand-
stór, en höfuðlítill um of.
Abraham Lincoln og Mary Todd
Lincoln voru gerólik í öllu: í uppeldi,
í skapi, í smekk, í hugsun og þau
komu úr ólíku umhverfi. Þau vom
hvort öðru til sífeldra leiðinda.
Hvell og gjallandi rödd frú Lincoln
heyrðist um þvera götuna, og allir
í nágrenninu heyrðu látlaust rifrild-
isköst hennar. Oft lýsti reiði hennar
sér í öðm en orðum og dæmin um
ofsa hennar eru mörg og efalaus.
Hér er eitt dæmi. Lincolnshjónin
bjuggu um skeið, þegar þau voru ný-
gift, hjá fm Early, læknisekkju, sem
þurfti að hafa ofanaf fyrir sér með
matsölu.
Einu sinni, þegar þau hjón vora
að snæða morgunverð, varð Lincoln
eitthvað á, sem vakti reiði hinnar
bráðu konu. Nú man enginn, hvað
það var. En í bræði sinni skvetti frú
Lincoln fullum bolla af heitu kaffi
framan í manninn sinn. Hún gerði
það í augsýn hinna gestanna.
Lincoln sat orðlaus og þögull og
auðmýktur, þegar frú Early kom
með þurrku og þurrkaði andlit hans
og föt.
Geðvonzka frú Lincoln var svo
Framhald á bls. 15.
Frímerki eru verðmæti.
Kastið ekki verðmætum fyrir borð.
Kaupi íslenzk frímerki hæsta
verði eftir innkaupslista. —
Duglegir umboðsmenn óskast
um allt land til innkaupa á
íslenzkum frímerkjum.
Há ómakslaun!
Leitið upplýsinga hjá:
SIG. HELGASON, P. O. Box 121, Reykjavík.
Allir vita að
GERBEK’S
Barnamjöl
hefir reynst bezta og
bætiefnaríkasta fæða,
sem hingað hefir flutzt.
Fæst í
Verzlun
Theódór Siemsen
Sími 4205.
NB. Sendi lit um land gegn
póstkröfu. —