Vikan - 30.09.1948, Qupperneq 4

4
VIKAN, nr. 40, 1948
„Rithöfundur -
TZ" arl Rolf var í ljómandi skapi. Það átti
að gefa út þriðju bókina hans, „Vatna-
dísin“, og nú var hann sannfærður um, að
hamingjan yrði honum hliðholl. Lizzie
átti að verða sú fyrsta, sem fengi að vita
fréttirnar, því að það var hún, sem hafði
fyllt hann andagift og síðar fylgst með
hetjunum, eftir því sem þær urðu til í heila
hans, og hún hafði beðið í sömu eftir-
væntingu og hann síðan handritið var búið.
Karl, sem bjó heima hjá sér var mjög
ræðinn við kvöldverðarborðið og kom
föður sínum, sem var þögull landslags-
málari, í gott skap, en hann gat samt ekki
fengið móður sína til að brosa. Minna,
einkasystir hans, sem var á þeim aldri,
að allt virðist vera í ævintýraljóma, sagði
fjörlega.
„Hefurðu heyrt það, að Bertha og
Alfreð, böm Winthers óðalsbónda koma
hingað til borgarinnar og eiga að búa hjá
okkur á meðan þau eru að lesa undir
stúdentspróf."
„Já, það verður ekkert skemmtilegt,"
stundi frú Rolf, „friðsæla heimilið okkar
verður alveg eyðilagt, en tekjurnar eru
miklar, við getiun því miður ekki neitað
þeim á þessum erfiðu tímum, þegar þau
borga vel fyrir sig.“
„Þau eru líka afskaplega rík,“ sagði
Minna, „ætli það væri ekki eitthvað fyrir
þig,“ sagði hún og sneri sér að bróður
sínum. „Þú ættir sannarlega að freista
gæfunnar þar, þau virtust vera mjög hrifin
af „bróður mínum, rithöfundinum“, þegar
við heimsóttum þau síðastliðið sumar.“
„Já, það væri óneitanlega betra, en þetta
með ungfrú Möller,“ sagði móðir þeirra,
en Karl sagði særður.
„Það er ekki hægt að líkja Lizzie við
nokkurn hlut og þar að auki á aldrei að
reyna að koma fólki saman, ef það elskar
ekki hvort annað. Sá, sem giftir sig vegna
peninga verður aldrei hamingjusamur.“
Lizzie Möller var nýkomin heim frá
vinnu sinni í postulínsverksmiðjunni og
var að þurrka hendumar eftir að hafa
þvegið þær vel úr sápu í eldhúsinu, þegar
dyrabjöllunni var hringt. Systir hennar
opnaði og Lizzie, sem hlustaði, gat strax
heyrt í málrómnum hver það var og flýtti
sér fram.
„Lizzie!“ hrópaði Karl Rolf. „Það er
búið að taka bókina.
„Til hamingju, til hamingju,“ hrópuðu
systurnar, um leið og þær drógu hann með
sér inn í stofuna og hann hló hamingju-
samur. Thyra, eldri systirin, sem var
hjúkrunarkona og bjó með systur sinni í
tveggja herbergja íbúð og þær skiptu
heimilisverkunum á milli sín, sagði vin-
gjarnlega um leið og hún hljóp fram í
eldhúsið.
- húsvöröur."
Þýdd smásaga
„1 dag á Lizzie frí. Ég skal hugsa um
kvöldmatinn.“
„Við giftum okkur Lizzie. Við gerum
það,“ hrópaði Karl æstur og þrýsti Lizzie
að sér og hún kinkaði kolli hamingjusöm.
„Já, það er alveg Ijómandi. Ég fæ 150
kr. á mánuði í verksmiðjunni og af þeim
fara 40 kr. í húsaleigu og afgangurinn
er nógur fyrir klæðnaði, sköttum og öllu
öðru, en þú sérð um matinn, þetta verður
alveg ljómandi."
„Það var nú ekki ætlunin, að þú héldir
áfram að vinna,“ sagði Karl dálítið
hnugginn. „Ég á við, að ég eigi að sjá
fyrir okkur báðum.“
En Lizzie sagði ákveðin. „Ég get alls
ekki hætt við að mála, það hefur verið
VEIZTU —?
§ 1. Sverðfiskar koma úr eggjum, sem §
eru ekki stærri en títuprjónshausar, =
en á einu ári geta þeir orðið 600 punda |
þungir. Til hvers eru þeir veiddir?
| 2. Hvenær var þýzka herskipinu „Scharn- \
horst“ sökkt í síðustu heimsstyrjöld ? =
: 3. Hvenær voru feðgarnir Jón Jónsson i
eldri og yngri á Kirkjubóli í Skutuls- i
firði brenndir fyrir galdra?
: 4. Hver var Arthur Scnitzler og hvenær i
i var hann uppi?
| 5. Hvað heitir höfuðborgin í Portugal? f
I 6. Hvaðan er orðið „djákni" runnið?
[ 7. Eftir hvern er óratoríið „Júdas i
: Makkabeus" ?
i 8. Hvaða saga hefst á þessum orðum: i
„Ölafr var einn konungr yfir Nóregi i
eftir andlát Magnúss, bróður sins“? i
{ 9. Hvenær var Tékkinn Jóhann Húss i
ákærður fyrir t>'úarvillu og brenndur i
lifandi ? i
i 10. Hve há er ibúatala Mexico?
Sjá svör á bls. 14. i
takmark mitt alveg frá því, að ég var lítil
stúlka.“
Karl sagði ekkert, og þegar Thyra f lutti
nokkrum mánuðum síðar til vinstúlku
sinnar, sem bjó nær sjúkrahúsinu, þar
sem þær unnu, giftu þau sig og fluttu með
bjartar framtíðarvonir inn í litlu íbúðina.
Húsvörðurinn í gagnfræðaskólanum í
Hólmbæ kom með mókörfu á bakinu más-
andi upp tröppurnar, sem lágu upp í skóla-
stofurnar á annari hæð. Hann kastaði
körfunni frá sér við ofninn í 5. A og
settist stynjandi á borð. Skólinn var á
Jótlandi og húsvörðurinn var fyrrver-
andi, upprennandi rithöfundur, Karl Rolf.
Lizzie, kona hans, sem var að þvo glugga-
kisturnar í sömu stofu sagði glaðlega en
þó þreytulega.
„Veslings gamli maðurinn, en hve þú
stynur, maður gæti haldið að þú værir að
minnsta kosti 90 ára, en þó ertu ekki
meira en 35 ára.“
„Þetta eru andstyggilegar tröppur, eða
réttara sagt er það mórinn. Það er mór
niður eftir öllu bakinu á mér. Það er
annars dæmalaus nízka, að það skuli
ekki vera lögð miðstöð hérna í húsið, það
er miðstöð í öllum öðrum skólum hérna í
bænum.“
„Það væri að sjálfsögðu þægilegra, en
við höfum góðan skólastjóra, sem vill
okkur vel.“
„Þó það nú væri, eftir allt sem hann
heimtar af okkur fyrir þessi smánar laun.
Mundu, að ég verð að gera allt, hér hefur
ekki verið einn einasti iðnaðarmaður í
þau 3 ár, sem við höfum verið hér. Ég
kalka veggina, mála, múra og geri alla
trévinnu, fyrir utan allar þær rúður, sem
ég set í. Hér er aldrei friður frá 7 á
morgnana til 6 á kvöldin.“
„Það er satt,“ sagði Lizzie og byrjaði
að þvo stóru töfluna. „Þeir hafa sannar-
lega húsvörð, sem er listamaður á hvaða
sviði sem er. Ég er mjög hreykin af þér,“
sagði hún um leið og hún fleygði klútnum
í fötuna, sem stóð við hliðina á henni.
Hún fór og settist við hlið manns síns
og tók hönd hans.
„Við höfum ekki haft heppnina með
okkur, Karl,“ sagði hún hrygg, en hann
svaraði um leið og hann klappaði henni
á kinnina.
„Við skulum heldur segja, að við höfum
lent á rangri leið. En við höfum samt
ástæðu til að vera þakklát yfir, að við
fengum stöðuna héma, mundu, að það
voru 80 umsækjendur um stöðuna."
„Já,“ andvarpaði Lizzie. „Hamingjan er
stundum dálítið duttlungarfull. Við verð-
um líka að hugsa um börnin. Þau munu
fá ókeypis kennslu."
„Ég vona, að við verðum komin yfir alla
erfiðleika, þegar þar að kemur,“ sagði
Karl og síðan hélt hann áfram alvarlega:
„Ég er viss um, að þetta er nokkurskonar
prófraun, undirbúningur og það verður
betra, ef við misstum ekki kjarkinn. Nei,
Framhald á bls. 7.
imiimiiiiiiimimiiimiiiiiiiiiiimiimiiiiiiiiiiimiitiMiitmmmimiiiimimn^