Vikan - 06.01.1949, Blaðsíða 13

VIKAN, nr. 1, 1949
13
Dásamlegir byggingarkubbar
BARNASAGA
Agnes litla og Ib bróðir hennar
áttu heima hjá móðui' sinni. Þau
bjuggu í óvönduðu húsi í útjaðri
þorpsins.
Paðir barnanna var dáinn. Eftir
dauða hans, varð fjölskyldan að fara
úr ágætri íbúð og flytja í þetta lé-
lega hús. Þau voru bláfátæk. Mæðg-
urnar saumuðu fyrir fólk og seldu
dálítið af eggjum og grænmeti.
Veslings Ib lá alltaf í rúminu.
Hann hafði dottið niður úr tré, og
meitt sig svo mikið að hann gat
ekki gengið.
Snemma morguns, það var um
sólarupprás, læddist Agnes út með
körfu á handleggnum.
„Það var gott að mamma heyrði
ekki til mín,“ hugsaði Agnes. Ég
ætia að flýta mér út í skóg. Þar
hefi ég séð mikið af jarðarberjum.
Ég ætla að tína fulla körfuna, fara
svo inn á torgið og selja berin þar.
Að því búnu kaupi ég byggingakubba
handa Ib. Hann þráir svo að eignast
þá.
Það var afmælisdagur drengsins,
og Agnes langaði til að gleðja bróð-
ur sinn. En hún átti enga peninga
til þess að kaupa gjöf fyrir, þess-
vegna tók hún þetta ráð að fara út
í skóg og tina ber.
Það var nóg af ágætum jarðar-
berjum. Littla stúlkan var afar iðin
við að tína. Hún var því fljót að
fylla körfuna, og flýtti sér að því
búnu til þorpsins.
Torgið var fullt af fólki, sem var
að verzla. Þar voru dyngjur af græn-
meti, fullar körfur af ávöxtum,
mikið af blómum, lifandi alifuglum
o. fl. Það var ys og þys, líf og
fjör.
Agnes varð hálfutan við sig af
þessum mannfjölda. Hún stóð með
körfuna sina og var feimin.
Þá kom gömul kona til hennar og
sagði: „Hvað ertu með? Jarðarber,
sé ég er. Mér þykir þau einmitt svo
góð. En þau eru að líkindum dýr.“
„Ég — ég veit það ekki,“ sagði
Agnes litla. „Ég vildi helzt fá svo
mikla peninga, að ég gæti keypt
byggingakubba handa bróður mín-
um.“
„Byggingakubba! Það var heppi-
legt. Ég hefi kassa með bygginga-
kubburn," sagði konan. Hún opnaði
stóran poka, er hún hafði meðferðis.
„Viltu láta mig fá berin þín fyrir
kassann með kubbunum?“
Gamla konan rétti kassann fram.
Agnes leit á kassann, og sá að
hann var fallegur. Hún opnaði hann.
Kubbarnir voru prýðilegir. Þeir
líktust litlum múrsteinum. 1 kassan-
um voru einnig gluggar og hurðir,
veggir og reykháfar. Ennfremur
afar smá húsgögn.
Agnes sagði: „Er þetta ekki allt
of vandað og fínt? Og jarðarberin
nægja ekki sem borgun fyrir þessu.“
Konan svaraði: ..Ég hefi ekkert
með þetta að gera. Ef þú vilt skipta
á varningi þessum og jarðarberjun-
um, þá er ég hæstánægð."
Agnes hneigði sig fyrir gömlu kon-
unni og þakkaði henni hjartanlega
fyrir.
Þær fylgdust svo að heim að húsi
gömlu konunnar. Þar kvöddust þær,
og Agnes flýtti sér heim.
Ib og móðir hennar voru vöknuð
fyrir dálítilli stundu þegar Agnes
kom. Þau urðu mjög forviða er hún
sagði þeim frá því að hún hefði ver-
ið á torginu.
„Hérna er dálítil gjöf handa þér,
Ib bróðir og ég óska þér til hamingju
á afmælisdaginn,“ sagði Agnes.
Ib varð afar glaðui'. Hann dáðist
af því hve þetta var fallegt. En hér
var ekki allt einleikið. Hlutirnir
hópuðust saman og mynduðu hús.
Húsgögnin fóru á sinn stað, og litlu
trén, sem voru á kassanum festu
rætur utan við húsið.
„Það vex, það vex,“ hrópaði Ib.
Þetta var satt húsið stækkaði.
Agnes mælti: „Við verðum að bera
það út.“ Mæðgurnar báru svo húsið
út í garðinn.
Húsið stækkaði og stækkaði.
Agnes sagði: „Mamma! Nú er
húsið orðið eins stórt og það sem við
búum í.“
„Það er orðið stærra.“
Mæðgurnar fóru inn í húsið. Allt
var prýðilegt. Stólar, borð, skápar,
eldhúsáhöld, allt sem inni í húsinu
var, var fyrsta flokks.
„Ég vildi að við mættum búa í
þessu húsi,“ sagði Agnes.
1 sama bili heyrði hún lágan hlát-
ur að baki sér. Hún leit við og sá
gömlu konuna, sem hafði skipt við
hana á jarðarberjunum og bygginga-
kubbunum.
Konan mælti: „Þið megið flytja i
húsið. Þið eigið lóðina, og það sem
á lóðina stendur.
Agnes mælti afar glöð: „En hve
þetta er fallega gert að gefa okkur
þetta indæla hús.“ Hún tók í hönd
gömlu konunnar. „Ég skal alltaf tína
jarðarber, þegar þau eru að fá, og
færa yður sem þakklætisvott fyrir
þessa dásamlegu gjöf.“
Gamla konan sagði:
„Það er gott, vina mtn. Pabbi
þinn rétti mér hjálparhönd þegar ég
átti bágt. Ég vildi endurgjalda það.
Nú er faðir þinn dáinn, en kona
hans og börn hjálparþurfi. Þess-
vegna kem ég til þess að gefa ykkur
það sem ykkur vanhagar mest um.
Flytjið í nýja húsið. Það er ykkar
eign.“
„Ib getur ekki gengið," sagði
Agnes og varð mæðuleg.
Konan mælti: „Getur hann ekkiv
gengið? Þá verð ég að lækna hann.“
Svo tók hún upp nokkrar smápill-
ur og gaf Ib. Hann át þær, og varð
samstundis heilbrigður.
Ib gat gengið og hlaupið. Það var
dásamlegt. En sú hamingja.
Þau fluttu svo þegar i stað í nýja,
fallega húsið, er þau eignuðust á
svo óvæntan hátt. Mæðgurnar og Ib
voru afar glöð.
Þau bjuggu í húsinu og langaði
ekki til að skifta um íbúð.
Gamla, góða konan, er gaf þeim
húsið, kom oft í heimsókn.
Það er auðvitað óþarfi að segja frá
þvi að mæðgurnar og Ib tóku vel á
móti henni. Þau áttu henni svo mik-
ið að þakka.
>»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»;
♦
V
V
V
V
V
V
V
V
V
*
V
V
Gleðilegt nýárl
Þökk fyrir viðsk'iptin á liðna árinu.
Slippfélagið í Keykjavík h.f.
v
v
í
V
V
V
V
V
V
V
V
V
í
»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»*<

Jmk Gleðilegt nýár!
J lilÍfi ífT Þökk fyrir viðskiptin
’iðna árinu.
lampiðjan h.f.
»»»»:♦»»»»»»»»»»»»»»»»»»>»»»:.
♦
v
V
V
í
V
V
v
V
V
V
V
V
V
V
V
V
V
V
V
í
♦
V
V
v
V
$
f
Gleðilegt nýárí
ÞMum víðskiptin á liðna árinu.
Kexverksmiðjan Frón h.f.
V
V
V
V
V
V
$
*
S
í
V
V
v
V
V
V
V
V
V
Gleðilegt nýár!
Þökk fyrir viðskiptin á liðna árinu.
Verzlunin Björn Kristjánssou
Jón Björnsson & Co.