Vikan - 07.02.1991, Page 7

„Þetta eru föt af mömmu
minni, síðan hún var ung,“
sagði stúlkan og brosti glað-
lega. „Ég nota þau núna.“
Ég var vægast sagt afskap-
lega vantrúuð. Þarna birtust
nælonskyrtur, pils og kjól-
garmar sem mér þóttu best
komnir á sama stað og gömlu
kjólarnir mínir, það er aö segja
á haugunum.
„Finnst þér þetta ekki æðis-
legt?“ spurði stúlkan og lyfti
upp þvældum, þverröndóttum,
ermalausum bol.
Frh. á næstu opnu