Vikan - 25.06.1992, Qupperneq 25

bekk var hann formaður Herra-
nætur og það árið var sett upp
skólaleikrit sem vakti mikla at-
hygli hér á landi, frumsamið
leikrit sem fjallar um „Húsið á
hæðinni", Menntaskólann í
Reykjavík þar sem lífið breyt-
ist lítið þó þjóðfélagið og um-
hverfið taki stöðugum breyt-
ingum.
„Ég fæ yfirleitt nokkrar hug-
myndir á dag um það sem mig
langar til að taka mér fyrir
hendur. Ef ég er fullviss um að
hugmyndin sé góð hika ég
ekki við að framkvæma hana,
oft án nokkurs fyrirvara.
Til dæmis heillaðist ég af
sjómennsku og þegar ég var
sextán ára réð ég mig á tog-
ara, án þess að láta nokkurn
vita. Þrátt fyrir að mér þætti
starfið oft á tíðum hörmulegt
hefur sjórinn ávallt togað í mig
og fjórum árum síðar fór ég
aftur nokkra túra.
Ári síðar réð ég mig á skútu
hjá breskum hjónum og sigldi
með þeim frá íslandi til Noregs
og síðan þá hef ég siglt nokkr-
ar ferðir um Miðjarðarhafið
með þessu fólki."
Að loknu námi við MR
skráði Sæmundur sig í við-
skiptafræði við Háskóla
íslands. Þar var heimspeki
hluti af náminu. Honum þóttu
þetta merkileg fræði og til þess
að færast aðeins nær sann-
leikanum um lífið og tilveruna
hóf hann nám í heimspeki.
Hann segir sér líða mun betur
núna eftir að hafa fengið ein-
hver svör við spurningum
sínum, þó mörgu sé enn
ósvarað.
„Ef ég hefði aðeins verið að
hugsa um hagnýtt gildi náms-
ins hefði ég ef til vill ekki farið í
heimspekinám en löngunin til
að finna svör við ákveðnum
grundvallarspurningum var
öllu öðru yfirsterkari.
Ég er mjög ánægður með
að hafa gengið í gegnum þetta
nám og finnst ég hafa lært
margt. Áður gekk ég út frá
forsendum um lífið sem stand-
ast ekki snefil af gagnrýni,
eiga ekki við nokkur rök að
styðjast, eru hluti af veruleika
sem ég hef yfirgefið. f fyrstu
tímunum var ég gjörsamlega
agndofa og var alltaf að upp-
götva eitthvað nýtt og nýtt...
úff, lífið er svo undarlegt.
Ég hef einnig komist að því
að heimspeki hefur vissulega
nytsamlegt gildi þvl hún kennir
mönnum gagnrýnan og rök-
réttan hugsunarhátt. Heim-
spekingar læra einnig að
greina aðalatriðin frá smáat-
riðunum og komast að kjarna
málsins.
Með heimspekinámi er hver
aðeins að læra fyrir sjálfan sig.
Það eru engin ákveðin störf
sem bíða í þjóðfélaginu. Aftur
á móti nýtur heimspekimennt-
un sífellt meiri virðingar og
mér skilst að mörg erlend stór-
fyrirtæki sækist eftir heim-
spekimenntuðu fólki til að
gegna valdastöðum innan
fyrirtækjanna.
Heimspekinám er mjög
skapandi og hafa heimspek-
ingar leiðst út í mörg ólík störf.
Vissirðu að það var heimspek-
ingur sem fann upp tölvuna,
enda er tölva I ítið annað en vél
sem búin er til utan um sára-
einfalda heimspekilega hug-
mynd?“
Fyrir rúmu ári hélt Sæmund-
ur til Leuven í Belgíu og stund-
aði þar nám í heimspeki eitt
misseri, sem hann fékk metið í
Háskóla íslands.
„Skólinn, sem ég var í, er
mjög þekktur óg góður skóli og
oft kallaður „Harvard Niður-
landanna". Þetta er kaþólskur
skóli og mjög strangur í þeim
skilningi að miklar kröfur eru
gerðar til nemenda. í skólan-
um hafa margir frægir menn
stundað nám og má þar fræg-
astan nefna Erasmus frá Rott-
erdam.
Leuven er mjög skemmti-
legur háskólabær og snýst
bæjarlífið ( raun allt um stúd-
entana enda eru þeir talsvert
fleiri en bæjarbúar. Það sem
mér þótti skemmtilegast við að
vera þarna úti var hvað ég
kynntist mörgu fólki af ólíkum
þjóðernum en nemendur í
skólanum koma hvaðanæva
að úr heiminum. Ég stofnaði
Ijóðaklúbb þarna I félagi við
bandaríska, hollenska, belg-
íska og arabíska vini mína.
Við hittumst reglulega á kaffi-
húsi sem heitir Café Amadeus
og lásum upp úr uppáhalds-
verkum okkar við undirleik
klassískrar tónlistar."
Sæmundur dvaldi einnig um
tíma í París og tók heimspek-
ina þá utanskóla. Þegar hann
kom síðan heim frá Frakklandi
fyrir tveimur árum leigði hann
sér herbergi á Hótel Borg. Það
átti aðeins að vera til bráða-
birgða enda taldi hann líf á
hóteli vera bæði leiðinlegt og
einmanalegt. Það fór þó þann-
ig að Sæmundur ílentist á
Hótel Borg og býr þar enn.
Stuttu eftir að hann flutti á
Borgina fengu nokkrir aðrir
strákar þar inni og búa þeir nú
þrír ( risinu á hótelinu en eru
ívið fleiri á veturna þegar
minna er um ferðamenn. Sæ-
mundur vinnur fyrir leigunni
sem næturvörður á hótelinu
og játar að það geti verið ein-
manalegt starf.
„Fyrstu jólin á Hótel Borg
eru mér eftirminnileg. Ég var
að vinna sem næturvörður og
var einn í húsinu því enginn
gestur var skráður á hótelið.
Ég fæ yfirleitt
nokkrar hugmyndir
á dag um það sem
mig langar til að
taka mér fyrir
hendur. Ef ég er full-
viss um að hug-
myndin sé góð hika
ég ekki við að fram-
kvæma hana, oft án
nokkurs fyrirvara.
Um það leyti hafði ég tekið
upp trompetleik sem ég stund-
aði á yngri árum og spilaði
nokkur jólalög til að stytta mér
stundir.
Á aðfangadagskvöld flækt-
ust hingað tvær bandarískar
stúlkur sem höfðu misst af
flugi til Evrópu. Þær röktu
ferðasöguna og æviferilinn fyr-
ir mér, á milli þess sem ég lék
nokkur jólalög á trompetinn
fyrir þær.
Eftir hátíðina héldu þær til
Evrópu. Ég hef ekkert heyrt í
þeim síðan en hótelstjórinn
sagði mér frá því að honum
hefði borist bréf þar sem þær
13.TBL 1992 VIKAN 25