Vikan - 25.06.1992, Side 29

en um hádegiö," haföi hann beðið blaöamann,
„þá verð ég búinn að sofa nóg.“
Hann er nýklæddur þegar hann tekur á móti
gestinum á heimili sínu. Hann býr í snotru rað-
húsi í efri bænum ásamt eiginkonu sinni, Mín-
ervu Björnsdóttur, og yngri syninum en sá eldri
er kvæntur og fluttur að heiman.
Geirmundur er fyrst sþurður að því hvenær
tónlistarferillinn hafi byrjaö.
„Ég byrjaði að spila á harmóníku þegar ég
var ellefu ára gamall en á dansleikjum byrjaði
ég að spila nýorðinn fjórtán ára. Ári síðar fékk
ég mér gítar sem ég var farinn að spila á
nokkru síðar. Gítarinn varð síðan mitt aðal-
hljóðfæri þangað til fyrir fjórum árum. Þá vant-
aði mig hljómborðsleikara, sem ekki var til
hérna á svæðinu. Aftur á móti fékk ég gítar-
leikara og fór sjálfur yfir á hljómborðið og hef
verið á því síðan."
Hann er Skagfirðingur í húð og hár og talar
að sjálfsögðu með norðlenskum framburði.
Hann var beðinn um að segja aðeins frá uþp-
runa sínum.
„Ég er alinn upp á Geirmundarstöðum hérna
frammi í Sæmundarhlíðinni. Þar bjuggu for-
eldrar mínir, Valtýr Sigurðsson og Anna Hjart-
ardóttir, sem bæði eru látin. Ég stundaði þar
búskap sjálfur um árabil, eöa til ársins 1976,
og á nú jörðina ásamt bróður mínum sem býr
suður í Kópavogi. Ég reyni að nýta jörðina svo-
lítið, er með nokkur hross á henni, nytja túnin
og leigi hluta þeirra. Það er mjög þægilegt að
komast þarna fram eftir enda ríkir þar algjör
friður. Á sínum tíma varð ég að gera það upp
við mig hvort ég ætlaði að halda búskapnum
áfram af alvöru eða að demba mér út í spila-
mennskuna sem var orðin það mikil að hún
samræmdist ekki búskapnum lengur - ég var
þá með tuttugu kýr og um tvö hundruð kindur
sem ég átti ásamt föður mínum. Úr varð að við
fluttum á Krókinn þar sem ég fékk ágætt starf
hjá Kaupfélaginu og þar vinn ég enn.“
RÓMÓ OG GEIRI
- Var mikil tónlist iðkuð á Geirmundarstöðum?
„Já, talsverð. Foreldrar mínir sungu báðir í
kór, móðir mín í kirkjukórnum og faðir minn í
karlakórnum Heimi. Þess vegna var söngur
sjálfsagður hlutur og mörg lögin greyptust í
huga okkar bræðranna, sem byrjuðum ungir
að spila saman í hljómsveit. Við fengum lán-
aða harmóníku hjá kunningja okkar þarna í
sveitinni. Okkur langaði til að prófa þetta og við
náðum tökum á hljóðfærinu ótrúlega fljótt. Við
byrjuðum á að spila ásamt bónda úr nágrenn-
inu og hljóðfæraskipanin var tvær harmóníkur
og trommur. Skömmu síðar fór ég að spila á
gítarinn til að auka fjölbreytnina.
Þessi hljómsveit hét Rómó og Geiri og starf-
aði til ársins 1965 en þá fór ég í hljómsveit
Hauks Þorsteinssonar á Sauðárkróki en Hauk-
ur er bróðir Erlu Þorsteins söngkonu. Ég starf-
aði með þeirri hljómsveit I ár. Þá hætti Haukur
en við héldum áfram hinir fjórir og kölluðum
hljómsveitina Flamingo. Hún starfaði I fjögur ár
eða þar um bil. Það var síðan um áramótin
1971 að hljómsveit Geirmundar Valtýssonar
varð til.“
200 SINNUM Á SAMA STAÐ
Dansleikimir, sem Geirmundur hefur spilað á,
skipta þúsundum enda er ferillinn orðinn býsna
13. TBL.1992 VIKAN 29