Vikan - 20.08.1995, Síða 14

FORSÍÐUSTÚLKAN
óstyrk í prófinu en það hjálp-
aði mér til að ná fram þeim
tilfinningum sem ég þurfti að
túlka.“
Að inntökuprófinu loknu
hélt Þórunn til Mílanó þar
sem hún starfaði sem fyrir-
sæta. Áður en hún hélt suð-
ur á bóginn bað hún forráða-
menn leiklistarskólans um
að senda svarbréfið til ís-
lands.
börn leikara kom Þórunn
fram í nokkrum uppfærslum
þegar hún barn og er því
ekki ókunnug leiksviðinu.
Hún söng til dæmis hlutverk
frú Jafet í sýningunni Nóa-
flóðið, sem íslenska Óperan
setti á svið, og meðal þeirra
verka, sem hún kom fram í
við Þjóðleikhúsið, voru Olí-
ver Twist og Sögur úr Vínar-
skógi.
Meö þessa
Ijósmynd í
möppunni
sinni fékk
Þórunn æöi
mörg fyrir-
sætustörf á
Mílanó.
Þórunn kunni
vel viö sig á
Ítalíu nema
hvaö henni
fannst
karlmennirnir
alltof kven-
samir.
„Þremur vikum síðar hringdi
mamma í mig og sagðist
halda á bréfinu í hendinni.
Ég hafði tekið af henni loforð
um að opna það ekki fyrr en
hún hefði hringt í mig. Ég
varð svo ánægð þegar ég
heyrði að ég hefði komist inn
í skólann að tárin tóku að
streyma niður kinnarnar."
Þórunn Ijómar öll þegar
hún rifjar þetta upp, enda ef-
laust eitt af mikilvægustu
augnaþlikunum í lífi hennar.
Eins og algengt er með
Þórunn heldur mikið upp á
söngleiki og einn af þeim,
sem hún heldur mest upp á,
er Gæjar og píur sem Þjóð-
leikhúsið setti upp fyrir um
það bil tíu árum. Móðir Þór-
unnar fór þar með eitt aðal-
hlutverkanna.
„Ég held að ég hafi séð
Gæjar og píur nær 30 sinn-
um. Eftir hverja sýningu
dreymdi mig um að fá að
fara upp á svið og leika. Mér
hefur alltaf liðið vel á sviði,
enda alin upp við það.“
Söngleikir eru einmitt á
námskrá Webber Douglas
Academy of Dramatic Art og
hlakkar Þórunn mikið til að
fá að takast á við þá. Tónlist
er líka stór þáttur í náminu
og þar er Þórunn á heima-
velli. Hún hefur bæði lært á
þíanó og trompet og er nú
farin að „fikta við gítar" eins
og hún orðar það. Faðir
hennar, Lárus Sveinsson
trompetleikari, ýtti undir tón-
listaráhuga Þórunnar og
systra hennar og hafa þær
allar lært á hljóðfæri. Systur
Þórunnar heita Ingibjörg,
sem starfar sem flugfreyja,
og Hjördís Elín sem er nemi
í Kvennaskólanum í Reykja-
vík.
„Við fölskyldan vorum
stundum kölluð Trappfamily
eftir fjölskyldunni í Sound of
Music því við vorum alltaf
syngjandi," segir Þórunn
hlæjandi. „Síðustu árin hefur
áhugi minn á söng sífellt
aukist. Þegar ég var í Mílanó
sótti ég nokkra söngtíma hjá
Elsu Waage söngkonu sem
er þar búsett.“
Þórunn hefur stundað fyr-
irsætustörf undanfarin þrjú
ár, til dæmis í Japan, Þýska-
landi og á Norðurlöndunum.
Aðallega hefur hún þó unnið
í Mílanó þar sem hún komst
á samning hjá tískuhúsi
Moschino. Ástæðan fyrir því
að Mílanó varð fyrir valinu
var meðal annars sú að góð-
ur vinur Þórunnar var að fara
þangað í nám.
„Það var gott að vita til
þess að ég gæti leigt íbúð
með einhverjum sem ég
þekkti. Það er dýrt að leigja
einn og svo er áhættusamt
að búa með fólki sem maður
þekkir ekki. Einu sinni leigði
ég með þýskri fyrirsætu sem
var hálffurðuleg. Hún var
háð eiturlyfjum og var alltaf
að taka einhverjar töflur.
Stúlkan átti kærasta og að
minnsta kosti þrjú viðhöld að
auki sem allir voru 20-30 ár-
um eldri en hún. Ég fékk nóg
af búa með henni þegar ég
stóð hana að því að nota
tannburstann minn.“
Eiturlyf eru ekki eina
vandamálið í fyrirsætubrans-
anum. Áttruflanir hafa lengi
loðað við hann.
„Sumir fatahönnuðir, eins
og til dæmis Armani, vilja að
fyrirsæturnar séu aðeins
skinn og bein. Það verður til
þess að þær reyna sífellt að
grenna sig meira. Um þess-
ar mundir er í tísku að hafa
fyrirsæturnar lausar við allan
kynþokka. Þær eiga að vera
horaðar og helst að líta út
eins og eiturlyfjasjúklingar.
Ég myndi frekar hætta í fyrir-
sætustarfinu en að fara í
megrun. Mér finnst svo gam-
an að borða.“
Þórunn kunni vel við sig í
Mílanó en ítalskir karlmenn
féllu henni ekki í geð.
„Þeir eru yfirleitt mjög
uþþáþrengjandi og hrópa að
manni „Ciao, bella" í tíma og
ótfma. Það er ekki hægt að
vera vinur þeirra því þeir fara
alltaf að reyna við mann. Ég
þoli það ekki. Flestir vina
minna hér á landi eru hins
vegar karlmenn og þótt
stundum sé sagt að íslenskir
karlmenn séu kaldir í viðmóti
kunna þeir sig þó nógu vel til
að sýna konum hlýju þegar
það á við.“
Þórunn er með heilbrigt
og norrænt útlit og er því oft
fengin til að sitja fyrir í aug-
lýsingum og á myndböndum
sem krefjast ferskleika. Þrátt
fyrir að strangt nám sé fram
undan ætlar hún ekki að
hætta að vinna heldur
hyggst halda áfram að vinna
sem fyrirsæta í skólafríum.
Þórunn var framkvæmda-
stjóri fegurðaramkeþþni ís-
lands 1995 og þótti henni
farast það vel úr hendi.
„Starfið reyndi bæði á
skipulagshæfileikana og fjár-
málavitið og ég lærði mikið á
því. Listamannslífið heillar
mig þó enn meira og hefur
alltaf gert, enda alin uþp í
því. Foreldrar mínir hafa haft
mjög mikil áhrif á mig og ég
er mjög lík þeim. Ég hef ró-
lyndið frá pabba en já-
kvæðnina frá mömmu.“
Sigríður þótti snemma góð
gamanleikkona og ekki er
ólíklegt að Þórunn geti sér
gott orð á því sviði.
„Draumaverkefnið mitt væri
að fá að leika ( áramóta-
skaupinu. Mér hefur alltaf
þótt skaupin mjög skemmti-
leg og kann sum þeirra utan
að.“
Þegar blaðamaður hefur
orð á því hvað þjóðin eigi fáa
kvengrínista, alltént hafi
hann ekki orðið var við nein-
ar Radíussystur, brosir Þór-
unn og segir íbyggin: „Bíddu
bara í þrjú ár.“
Það er ekki laust við að
maður fari að hlakka til þess
að Þórunn Lárusdóttur út-
skrifist sem leikkona. □
14 VIKAN 8. TBL. 1995