Menntamál - 01.12.1951, Blaðsíða 4

122
MENNTAMÁL
Marga þeirra skortir allan skilning á starfinu hér. Þó
ber við, að hingað rekist fólk, sem ber skynbragð á það,
t. a. m. rektor við menntaskóla í Árósum. Svo undarlegt
sem það má virðast, dvaldist hann hér nokkura daga og
fylgdist með vinnubrögðum bekkjarins. Nokkurir nemend-
anna gerðu grein fyrir kryddvörum, og þeim tókst þetta
víst með ágætum. Hann skrifaði mér bréf nokkuru síðar
og bað mig að koma til Árósa og skýra frá starfinu. Hann
fer um þetta svo fögrum orðum, að ég kem mér varla að
því að hafa þau eftir. Iiann hreifst svo af því, að and-
rúmsloftið í stofunni skyldi vera þrungið öryggiskennd,
frjálsræði, gagnkvæmu trúnaðartrausti og hlýleika. „Mig
stórfurðaði á því, hve mikið drengirnir vissu um það verk-
efni, sem þeir höfðu valið sér, og jafnvel enn þá meir á
því, af hve lífrænni sérþekkingu hópurinn uppi við kenn-
araborðið meðhöndlaði hvern þátt úr viðfangsefninu um
sig, hvort sem það var frá sjónarhól náttúrusögu, menn-
ingarsögu, landafræði eða næringarfræði eða þá frá sjón-
armiði matseldar og verzlunar o. s. frv. Það, sem hafði
dýpst áhrif á mig, var „bragurinn“ og „andinn“, sem ríkti
meðal þátttakenda: samstarfshugur, sem ég hygg munu
setja svipmót á drengina alla ævi, trúmennska gagnvart
verkefninu, sem er sennilega einn hinn bezti heimanbún-
aður frá skólans hálfu fyrir þá sem þjóðfélagsþegna. Ég
hef kynnzt ágætri kennslu bæði í dönskum og sænskum
skólum, en mér virðist þér fremur en nokkur annar kenn-
ari, sem ég þekki, framkvæma á yðar hátt hugsjón Grundt-
vigs um „skólann í þjónustu lífsins.“ — Hér lýkur tilvitn-
uninni. Fyrirgefðu, að ég skyldi fara að skrifa þér þetta,
en það er í sannleika örvun að því að heyra stöku sinnum
viðurkenningu og orð mælt af vingjarnlegum skilningi."
Úr bréfi frá 3. ágúst 1951.
„Árangurinn af verkefninu: um Gautaborg, varð mér
undrunarefni. Hann var alveg prýðilegur. Við notuðum svo