Menntamál - 01.12.1953, Blaðsíða 13

MENNTAMÁL
135
Einnig’ vorum við gestir á heimilum borgarbúa kvöld
og kvöld, til þess að við kynntumst fólki nánar.
Mér virtist öll fræðsla, sem fram fór í „International
Center“ bera þess vitni, að reynt væri að láta okkur fá
sem sannasta fræðslu, og að því stefnt, að þátttakendurnir
mynduðu sér sem sjálfstæðastar skoðanir um það, sem
um var rætt. Það var t. d. kona af negraættum, prófessor
frá Harvard-háskóla, sem fræddi okkur um aðstöðu og
sjónarmið negranna. Um trúmálin og kirkjuna ræddu 3
menn — og hlustuðu hver á annan — þ. e. kaþólskur prest-
ur, mótmælandaprestur og rabbí (Gyðinga-„prestur“).
í framhaldi af fyrirlestrunum gátu menn spurt um það,
er þeim sýndist og hægt var að tengja málefni því, er
fyrirlesturinn fjallaði um.
Það er venja í „International Center“ á föstudagskvöld-
um, að nokkrir gestanna — 3 til 5 — segi félögum sínum
frá landi sínu eða átthögum. Ég var svo heppinn að hafa
meðferðis fáeinar íslenzkar skuggamyndir, sem Vigfús
Sigurgeirsson lánaði mér. Ég sýndi þær og skýrði frá því
helzta, sem einkenndi land okkar og þjóð. Annar sýndi
sama kvöld kvikmynd frá Nepal, sá þriðji sagði frá hög-
um og háttum fólks í Brasilíu, og þótti mönnum sín
ögnin af hverju vera fengin frá mjög svo ólíkum löndum.
Næstu tvær vikur var ég langoftast alla daga í fræðslu-
málaskrifstofu ríkisins eða á hennar vegum í skólum og
stofnunum, sem mér máttu verða til fróðleiks og skiln-
ingsauka. Ég fékk allmikið af blöðum, bæklingum og bók-
um um stjórn skólamála, einstakar greinar uppeldismál-
anna o. fl., er mér mátti að gagni verða, og fór mikill
tími til þess að glugga í það.
Ég heimsótti aðalstöðvar kennarasamtaka Bandaríkj-
anna, NEA, og hitti þar m. a. framkvæmdastjóra þeirra,
dr. Carr, sem sumir íslenzkir kennarar munu kannast
við. Þar er sannnefnd leiðbeiningar-, menningar og hags-
munamiðstöð bandarískra kennara í öllum tegundum