Vorið - 01.09.1967, Síða 15

féll á j örðina meSvitundarlaus. En Bald-
ur valt út af höfði hans eins og bolti.
Kötturinn leit ánægjulega á hinn
fallna, svo hreiðraði hann um sig á baki
hans og þar beið hann eftir að eitthvaS
gerðist.
Hann þurfti heldur ekki að lu'ða lengi.
Þór og Gunnar komu að vörmu spori
a harðahlaupum, eins og þeim hefði
verið skotið út úr fallbyssuhlaupi. Þegar
þeir komu þangað, sem þjófurinn lá,
sáu þeir að Baldur lá á baki hans og
nialaði ánægjulega. Það leyndi sér ekki,
að hann var hreykinn af afrekinu.
Fimm mínútum síðar var lögregían
kominn á staðinn og það mátti ekki
seinna vera, því að maðurinn var nú
að vakna til lífsins aftur og það var
alls ekki víst, að Baldur hefði nú getað
tafið för hans úr því, sem komið var.
Já, svona vildi það til, að Gunnar og
Þór fengu svar við deilumáli sínu. Þeir
voru nú báðir sannfærðir um, aS dýrin
gætu hugsað og báðir eru þeir vissir
um, að vitrari kött er vart að' finna en
Baldur.
Þýtt úr norsku. — H. J. M.
1

Ef þú crt liðug, ættir þú a'S reyna að fara í
brú. Þa3 er ekki auðvelt að gera það eins
vel og þessi norska stúlka. — En reyndu!
VORIÐ 109