Bjarmi - 07.04.1909, Blaðsíða 9

B .1 A R M I
57
frá þessum hermdardögum. M'á þá
fyrst nefna þá Hjálmarssonu, IJál og
Halldór, erbáðirvoru merkustu menn.
Páll varð síðar prestur á Stað á
Reykjanesi, en Halldór andaðist
skömmu eftir fyrri aldamót (1805) í
Hofstaðaseli í Skagafirði.
Enginn af hinum síðustu Hóla*
mönnum hefir verið þvílikur ræktar-
maður sem Halldór. Áður en
skjalasafn Hólaskóla er sent suður,
skrifar hann það upp l)lað fyrir blað,
eins og hann orðar það sjálfur, »til
þess að fróðleikur þess allur fari þó
ekki úr Norðurlandi«. IJá er Hall-
dór kominn i elli, og varla er annað
hægt að sjá en að hann hafi skrifað
sér bana af rækl við stólinn og menj-
ar hans.
Þeir bræður, Páll og Halldór, voru
lielzlir lil fyrirsvara af liinum seinustu
Hólamönnum, því að »officiallinn« síra
Þorkell Ólafsson var þá gamall, enda
friðsamur maður, og Iét því ekki mjög
til sín taka.
Eg er ekki Norðlendingur, og mætti
því ælla, að ekki sæti á mér að halda
þessu efni svo mjög fram, ég er ekki
lieldur kennimaður, og íuyndi því
öðrum standa þetta nær. En ég get
blált áfram ekki orða hundist, úr því
að svo nærri þessum málum er nú
stefnt, og ég líl svo á, að sóma kyrkj-
unnar og kristninnar hér á landi verði
ekki með öðrum hætti fullborgið, eigi
ríki og kyrkja framvegis að verða í
sameiningu hvað við annað, en með
því að endurreisa Hólastól liinn forna
fyr eða síðar. Þótt ég að visu geri
mér engar gyllingar um það, að þessu
máli verði nú ráðið til þeirra lykta,
sem æskilegast væri, þá finnst mér
það þó skylda min, að gerast tals-
maður þess, ef ríki og kyrkja eiga
annars að vera i sambandi, fram-
vegis, sem litlar likur eru lil að
nokkur breyting verði á fyrsl um sinn.
Og enn sýnist ekki vera dautt í öllum
kolum á Norðurlandi um það að fá
Hólastól endurreistan. Eða hvað
merkja prestafundir þeir annað, er
þar hafa nú verið haldmr um all-
mörg undanfarin ár? Og liefir eigi hið
mikla skáld Norðurlands nýlega sung-
ið um hinn lorna Hólastól og endur-
urminningu hans lof og dýrð einmitt
við þau tækifæri?
Er þetta ekki að virða sem eins-
konar viðleitni lil þess að kveða upp
— liafði ég nærri sagt, byskupsdæm-
ið norðlenzka?
Það sem ég vil fá og vona að geta
fengið framgengt að sinni, og er að
minsta kosli í áttina í þessu efni, er
að skipaðir verði 2 »officiales« (vígslu-
biskupar), annar lyrir norðan land,
en hinn fyrir sunnan; hefir mér og
öðrum meðnefndarmanni mínum (sra
Sigurði Gunnarssyni) komið saman
urn það, að laun hafi þeir engin; en
þó vil ég að þeir lai »gratiale« (500 kr.)
þegar þeir vigjast og svo borgun eft-
ir reikningi fyrir starfa sinn.
Þetta er svo sanngjörn krala að ég
vænti þess fastlega að þingið fallist
á hana1. — —
Frækorn
hafa 22. f. m. flutt langt mál út af
ummælum Ásmundar bónda Benedikts-
sonar umadventista-trúboðib,sem Bjarmi
flutti 15. febrúar.
Það kemurekki svo oftfyrir að reyndir
og valinkunnir bændur ræði trúmál í
blöðum vorum; þess vegna væri það
eigi fi-jálslegt að synja þeirn rúms, þá
sjaldan þeir láta til sín heyra, og það
undir sínu fulla nafni.
'j Nokkrum eggjunnroröum er liér slept, en þess
skal getið, að þótt þingið feldi írumvarpið um
Hólabiskup, eru allar líkur tii að liitl gangi fram,
að 2 vigslubiskupar verði scttir,~og verði þá annar
þeirra norðanlands og vigður að Hóluui.