Bjarmi - 01.05.1919, Page 5

B J A R M r
fiíl
kirkja var stofnuð og hún starfar
enn. Það fæst fyrirgefning synda og
eilíft lif og sá friður, sem er æðri
öllum skilningi. Þetta eru ekki til-
búnar setningar. Þetta eru slaðreyndir,
sem vjer annaðhvort tileinkum oss
eða höfnum.
Jeg kannast ekki við, að jeg sje að
prjedika gamlar, úreltar setningar.
Jeg er að prjedika staðreynd, sem
ekki er úrelt, heldur kröfluglega lif-
andi. Þessi staðreynd heitir Jesús
Kristur.
Hjer er ekki spurningin : trúir þú
einhverri setningu frá einhverjum
Ilokki manna, trúir þú útskýringu
frá 4., lf>. og 17. öld ? Hjererspurt:
I'rúir þú þeiin veruleika, sem heitir
Jesús Ivristur? trúir þú því, sem
hann talaði um sinn himneska föður
°g um sjálfan sig og um þörf mann-
legs hjarta og þá fajálp, sem því væri
koðin, trúir þú því, sem liann fram-
kvæmdi ?«
Hjer ér um tvent að velja — að
laka með gleði á móti blessun þess-
arar staðreyndar eða að hafna henni.
Kn þá er það einnig áreiðanlegt, að
Þeir sem laka á móli lienni tala ekki
nieð lítilsvirðingu um þá menn, sem
hafa viljað útskýra staðreyndina og
sokkva sjer niður í hugleiðingar uin
llelga leyndardóma, þeir kannast við,
aö verk slíkra manna lieíir orðið
kynslóðum til blessunar, og að Drott-
• nn var með i því verki.
I^dta skulum vjer hafa í liuga
lJegar þess er krafist, að kirkjar
lvlæði sig meir og meir eflir tízkunni
^eg las nýlega þessi orð í greir
e'nni : »Kirkjan verður að fylgja ald-
j”andanuni eftir, ef hún gelur ekk
atið hann fylgja sjer, því að öðrurr
0s‘i verða áhrif hennar engin«.
Óðruvisi leit Páll á. Hann segir
“Hegðig yður eigi eftir öld þessarii
v ^óm. 12, 2.) í textanum, sem je{
las upp segir hann : »Vjer prjedikum
Krist krossfestan, Gyðingum hneyksli,
en lieiðingjum heimsku«. Hann breylti
ekki lil með boðskapinn, því að hann
vissi, að prjedikun krossins struldist
við kraft Guðs og speki Guðs. Vör-
umst alt það, sem vill rýra áhrifin
af þessum krafti.
Margir telja sjálfsagt, að allir flokk-
ar eigi rjelt á sjer. Þeir eiga engu að
sleppa af sinu eigin. Ekki má segja
við þá : »Hafðu fataskifti. Sleptu þín-
um setningum«. En við kirkjuna er
sagl: »Ef þú sleppir þessari setningu,
ef þú lætur af þessari og þessari
skoðun, þá mun þjer betur vegna í
sambúð við ríkjandi aldaranda«. —
Menn ætlast til, að kirkjan sleppi
sínum sjereinkennum, annars er hún
talin þröngsýn og því dauðadæmd,
hún á að sleppa svo mörgu og koma
því næst á móti hinum ýmsu flokk-
um og skoðunum og segja : »Nú er
eg tilbúin að sleppa því, sem þjer
geðjaðist ekki að; ætlum við nú ekki
að vinna i sameiningu ?« Hve algengl
orðið að heyra þessi orð : »Ef kirkjan
skyldi bera giftu til, ef hún skyldi
verða svo lánsöm að hagnýta sjer
hið nýja«. t*að er ekki sagt : »Ef þessi
flokkur skyldi bera giftu til et hann
skyldi verða svo lánsainur að liag-
nýta sjer hið gamla og stöðuga, sem
hefir um margar aldir staðist prófið«.
Nei, kirkjan á að breyla stefnu. Og
svo er við hana sagt: allir eitl — og
til þess að slík eining geti átt sjer
stað á kirkjan að fylgja aldarandanum.
En jeg held þvi fram, að hún eigi
að fara eflir vilja hans, sem bað um
að allir yrðu eilt.
Ambátl hinna breylilegu skoðana
og aldaranda á kirkjan ekki að vera.
En hún á að vera ambátt Droltins,
ambátt hans, sem þjónaði, ambátt
hans, sem þvoði fætur lærisveinanna
og ljet líf sitt fyrir þá.