Bjarmi - 15.10.1920, Blaðsíða 15

B JARMI
167
um Guðs orð og trúna. Nú þykjastmenn
fullríkir og einskis þarfnast. Telja sjer
fullnægja andatrúarrugl og guðspekis-
húmbug, en þykjast ekki þarfnast eða
telja fánýtt gull það, sem í eldi er reynt:
liina gömlu en þó ávalt nýju trú á lijálp-
ræði Guðs í 'Jesú Kristi, sem kemur til
af því, að þeir ekki vita að þeir eru
aumingjar, fátæklingar blindir og naktir.
Opb, 3. 17.
»Sjá jeg stend við hurðina og drep á
dyr« o. s. frv.
Svo mikið er víst, að hið annað »vei«
er umliöið og hið þriðja líklega byrjað, er
endar með komu krists. Ekki er liæst að
villast á því, hvað var liið fyrsta »vei«;
má því geta sjer til með nokkurnvegin
vissu með hin tvö.
Best væri án efa fríkirkja, en bagaleg-
ast er, hve þeir eru dreifðir, erumnokkra
kirkju kæra sig, svo ómögulegt væri að
halda uppi »kirkju« í venjulegu sniði. En
»betra er autt rúm en illa skipað«. Held-
ur vil jeg enga prjedikun en þær ræður
nýguðfræðinga sem jeg hefi heyrt. Og
ekki veit jeg hvernig nýguðfræðingur færi
að, ef liánn ætti að hjálpa manni, sem
segði: Sál mín er hrygg alt til dauða.
En á því þarf nú heldur ekki að halda
nú orðið, svo vart verði við; tel jeg það
ekki góðan vott, liætt við að svefn valdi.
Hið eina, sem hjálpað getur þeim,
sem eru i dreifingunni og láta sig nokkru
skifta eilífðarmálin, er, að halda sjer
stöðuglega við heilaga ritningu með bæn.
Hún er liið cina, sem hjálpað getur, þeg-
ar verulega þrengir að, að minni reynslu.
Og þannig hefir það verið ólal mörgum
um alla líð.
Pað er mjer sterkari sönnun fyrir guð-
dómleik hennar en öll mót-»rök« nýguð-
fræðinga«.
Hin mesta gleði
kristínna foreldra.
Aldraður norskur kennari komst
svo að orði á »Landsfundinum«
mikla, sem haldinn var í Krisljaníu
15.—18. jan. þ. á., til varnar gegn
nýguðfræðinni þar í landi:
— — Þegar veitt er uppfræðing
um Jesúm Krist, dáinn vegna vorra
synda og upprisinn fyrir okkur — jeg
hefi sjálfur reynt það um langan
aldur og jeg vil segja ykkur það —,
þá er ekkert til, er hrifið geti æsku-
lýðinn og skapað lifandi, persónulega
sanna, glaða og starfsfúsa kristna
menn; eins og einmitt þessi gleðiboð-
skapur. Ætti jeg þess kost að lifa
æfi mína upp aftur, mundi jeg að
eins kjósa mjer að endurtaka þetta
sama starf — en svo miklu miklu
betur. — — —
Þeir kennarar, er næstir standa
nýju guðfræðinni, ættu að minnast
þess, að foreldrarnir í þessu landi
fylgja með heitum áhuga uppfræð-
ingu þeirra í kristnum fræðum; og
enginn finnur til meiri gleði, en
kristnir foreldrar, er þau finna það
og reyna, að kristindóms-uppfræðing
barnanna þeirra er hygð á hinum
sanna grundvelli. Á. J.
Kveðja að vestan.
íslands kæra feðra frón
farsæld blessun krýni,
og frá liæsta himna trón
helgir geislar skíni.
Hvar er unun, hvar er skjól,
hvar er yndi og friður?
Par sem fyrst vor frelsis sól.
flutti oss geisla niður.
Á fósturlandsins fögru grund
finst oss öllum sælast,
af því barns á bernskuslund
blasti lífið skærást.
Lit jeg tíðum hól og hæð
og helgar feðraslóðir.
Hjartans svíður unnar æð
elskuríka móðir.
Jeg í faðminn fríða þinn
falla vildi móðir,
en forlög mín og fríviljinn
ílutti um aðrar slóðir.
Helgi Ásbjörnsson i Mikley.