Bjarmi - 01.12.1921, Qupperneq 1

BJARMI
= KRISTILEGT HEIMILISBLAÐ =
XV. árg. Reykjavík, 1.—15. de-í. 1921. 26.-27. tbl.
Sií þjóð, sem gengur i mgrkri sjer mikið Ijós.
Jólakyrðin.
Alt er orðið hljótt, og þó finst
mjer kyrðin þrungin miklum boð-
skap. Eru það hljóðar hljóðöldur
fjarlægra kirkjuklukkna sem berast
mjer í kyrðinni?
Eru það öldur endurminninga frá
liðnum jólum, er jeg Ijek mjer að
barnagullum og sofnaði við brjósl
móður minnar meðan bún raulaði
jólavers?
Er það andblær æðra beims, and-
vari undan englavængjum, er sendir
eru til að fiylja jólaboðskap í lireysi
og böll á belgfi jólanótt? — Eða er
það alt þelta í sameiningu, sem veld-
ur því að þögnin á svo mikið erindi
lil mín, og knýr hugsanir mínar til
langferða?
Fyrir langa löngu fæddisl sveinn í
fjarlægu landi; hugsanir milljóna
manna eru á leið þangað, og mig
langar til að vera með í förinni. Jeg
á hvorki gull, nje reykelsi, nje myrru
til að færa bonum. En eina ósk kem
jeg með: Væri bönd litla drengsins
köld, vildi jeg feginn verma hana í
lófa mínum, ef lár væru i auga bans,
leldi jeg mjer sælu að mega þerra
þau. — —
Þökk sje þjer, Drottinn, að þú
lekur eftir ósk minni og svarar mjer
í kyrðinni: wfað, sem þú gerir minstu
bræðrum mínum, er nijer gjört«.-
Hjálpaðu mjer lil þess að lnigsa i
bverl sinn, er jeg mæli barni með
kaldar hendur og lár á brá: Farna
er jólabarn á ferð skjólstæðingur
konungs jólanna.
Hugsanirnar færast lílið eitl nær.
Jeg sje þig ganga fátækan og heim-
ilislausan um land þitt lil að likna
og græða, og engan minnast þó fæð-
ingardags þíns. Sæll var Sakkeus;
bjarlans feginn liefði jeg viljað biðja
þig að hvíla þig um stund á heimili
mínu, þólt það væri þjer ekki sam-
boðið. — Sæll befði jeg talið mig,
hefðir þú viljað vera afmælisdaginn
þinn lieima bjá mjer. — — —
Það er livíslað að mjer: »Lítlu nær
þjer!« — Jeg skil það, Drottinn. Þú
segir:
»Fátæka finnur þú nóga, bágstadd-
ir búa umhverfis þig; þeir eru mjer
kærir«. —
En gef mjer bjartalag þitl og visku
gagnvart meinsemdum meðbræðra
minna. — Og fyrirgefðu mjer góð-
verk mín, sem svo eru nefnd. Fú
veist best hve erfitl mjer veitir að
gleyma þeiin og þægindum sjálfs mín,
— og bve lítið lið er að þeim til að
færa menn nær þjer, nær krossi þín-
um.
Krossinn blasir einnig við nú í
kyrðinni, það var svo skaml frá jöt-
unni til krossins.
í liinsla sinn litu þig beimsins
börn á krossi. Rú varst með opna
arma, en batur bló og blindni ypti
öxlum. Vinir þínir sáu þig oft seinna