Bjarmi - 01.01.1923, Qupperneq 13

BJARMl
9
á himnum, vitrunum sínum og und-
ursamlegri lífsreynslu sinni. Næsta
mikið myndi slíkar frásagnir hrífa,
gera hugfangna og glaða, í enn meira
mæli, þá mannhópa er flykkjast að
honum í hvert skifti, sem hann tal-
ar. En hann talar aldrei um þetta
í hinum opinberlega boðskap sinum,
þvi ef hann gerði það, myndi það
einungis seðja forvitnina, en veikja
það og vinna á móti því, sem Sundar
álítur vera köllun sína og hvers krist-
ins manns, nefnilega að vekja menn-
ina upp frá syndinni og leiða þá til
Krists.
Sama gildir um þá kenningu hans,
að óendanlegur kærleiki guðs þekki
öngva eilífa glötun, heldur muni leiða
flesta, ef eigi alla um synd og helvíti,
til frelsunar. Sundar hugsar lítið um
þetta. En sýnir hans hafa veitt hon-
um vissu. Samt boðar hann aldrei
opinberlega trú sína á frelsun flestra,
heldur lýsir valinu á milli breiða
vegarins og þröngva jafnt ákveðið
sem frelsarinn.
Vér höfum þegar séð, að Sundar
hefir eigi stofnað neitt trúarfélag i
kringum sig sjálfan og óskar heldur
eigi að gera það. Og einn maður
sannarlega kristinn, er til meira gagns
í guðsríki en nokkur stofnun.
Eg skal eigi reyna að rannsaka,
hversu mikilsverður Sundar er sem
leiðtogi og lærifaðir. Það er erfitt
verk, það sem er nærri oss i líman-
um, getur auðveldlega sýnzt stærra en
það er. En þegar vér lítum burt frá
þeim áhrifum sem Sundar hefir haft
með sinni Kristi líku persónu og boð-
skap sínum og líklega hefir enn í
framtíðinni, þá er mögulegt í fám
atriðum að meta hans sanna mikil-
vægi. Eftir minni hyggju er það,
fólgið í þeirri staðreynd að hann er
einkennilega frumlegur. Pað má vera,
að hann, indverskur og guðspjalls-
legur dulspekingur, hafi átt marga
fyrirrennara, en sé svo, þá eru þeir
oss ókunnir. í trúarbragðasögunni er
hann inn fyrsti, er sýnir öllum heimi,
hvernig gleðiboðskapur Krists endur-
speglast og er tekinn upp, óbreyttur
að hreinleik, í indverskri sál. Sundar
svarar spurningu þeirri, sem vér höf-
um velt fyrir oss, alla tíð síðan Ind-
land fór fyrir alvöru að víxla andleg-
um auðæfum við Vesturlönd: Hvílík-
ur ætli kristindómur Indlands verði,
ef kristindómurinn á Indlandi, yfir-
leitt, á að verða eitthvað annað, en
nokkrar andlegar nýlendur, sem inir
ýmislegu kristnu söfnuðir Vesturlanda
stofna og laga eftir sinni eigin mynd
svo vel sem þeim er unnt. Hér er
indversk sál sem, svo sem vér sáum,
heldur áfram að vera sannur Indverji,
svo vel sem hægt er, það að vera, í
orðsins beztu merkingu, meðan hann
samtímis lifir gjörsamlega i kærleika
Krists og veitir gleðiboðskapnum fulla
viðtöku. Það myndi torvelt verða,
jafnvel á Vesturlöndum að finna
nokkurn þann mann sem rækilegar
og fyllilegar hefir skilið og lifað sig
inn í fagnaðarerindið. Það sem hjá
honum er fyrirmyndarlegt og *ein-
kennilegt er ekki sambræðing á krist-
indómi og hindúatrú, heldur ný sýnis-
mynd af svo sönnum biflíu-kristindómi,
að það verkar á oss á margan hátt,
hvetjandi og fræðandi.
Jóhannes L. L. Jóhannsson,
þýddi úr »For Kirke og Kultur«.
»011 jel birtir upp um siðir«, og svo
fór um »prentsmiðjujelið« i Rvík. Eftir
jelið kemur Bjarmi að nýju, óskar liann
öllum lesendum sínum gleðilegs nýárs og
þakkar öllum vinum sínum liðnu árin. —■
Mikið efni og margbreytt úr ýmsum átt-
um berst að blaðinu, svo að ritstj. verður
að geyma ýmislegt sem hann hefði helst
kosið að birta tafarlaust.
19.—2.—23. S, A. Gislason,