Bjarmi - 01.09.1923, Page 4

160
BJARMI
og því miður eigi hvað síst i þeim
stjettum sem bannlögunum tókst
nokkurn veginn að vernda áður en
undanþágan kom til sögunnar. Og
það lítur svo út, sem alt hljóti þetta
böl að fara vaxandi. Vinverslanir eru
settar upp víðs vegar um land, sam-
kvæmt kröfum hinnar útlendu vín-.
söluþjóðar, þvert ofan í yfirlýstan
vilja öruggs meirihluta í hjeruðunum
sem halda vilja ófögnuðinum fjarri
sjer. Útlend þjóð ræður fjölgun áfeng-
isverslana, en sjálf hin íslenska þjóð
fær engu þar um að ráða. Og þetta
hörmulega ofbeldi finnur, þvi miður,
alt of þæga og auðsveipa þjóna með-
al landsmanna sjálfra, meðal þeirra
er með völdin og ráðin fara. Fátæk
þjóð, í fjárhagslegri hættu stödd, eyðir
þannig miljónum til að kaupa alls
ónýta og þó um leið stórskaðlega vöru.
Lengi mætti hjer áfram halda. En
yður er þetta hörmulega ástand full-
ljóst. Er yður þá eigi öllum jafnljós
nauðsyn bróðurhuga og samvinnu
allra þeirra, er vilja ljetta af þessu
sára böli, sem læsir sig eins' og ill-
kynjað átumein um allan þjóðarlík-
amann. Sýnist yður eigi eins og mjer,
að íslenskri þjóð sje eigi síður nú en
endranær og jafnvel enn fremur, lífs-
nauðsyn að vera sparsöm, hagsýn og
bindindissöm þjóð, er hafnar óþarf-
anum og forðast skaðræðið, sem á
skömmum tima gæti spilt og glatað
þessum fáu tugum þúsunda, er lifa
hjer í torveldu landi, og eiga að halda
uppi veg og virðingu eins hins minsta
sjálfstæða ríkis í heimi. Sjáið þjer
eigi, kæru vinir, verkefnin, sem í
þessu máli bíða vor, bæði heima og
erlendis? Út á við og inn á við þurfa
íslenskir bindindis- og bannvinir að
leggja traustan grundvöll nýrrar bar-
áltu. Hjer þarf með öflugri bindind-
isstarfsemi að rýra eða helst með
öllu taka fyrir kverkar hinni útlendu
nauðungarverslun. Hjer þarf að vinna
að því að halda við og efla það sem
vjer eigum eftir af bannlögunum uns
þau komást aftur í fult lag. Og út á
við þarf einnig að vinna vel, svo að
oss verði auðveldara að losa oss við
hinn útlenda áfengisklafa. Vissulega
munum vjer sjá öll þessi verkefni.
Vissulega munum vjer vinna að þvi
í samtaka bróðurhug að ræða þau
og ráða þeim til lykta á þessu stór-
stúkuþingi. Jeg treysti þvi, að sú
verði reyndin, svo að það sjáist og
viðurkennist, að enn er Regla vor trú
hugsjónum sínum, já, trú þeim Guði,
sem tilvera hennar byggist á. Já, lát-
um oss öllum vera umhugað um, að
sú verði reyndin. — Bræður og syst-
ur! Vjer sjáum nauðsyn samtakanna.
Látum þá þessa guðsþjónustustund
magna með oss vilja, visku og bróð-
urhug. Munum að Guð hinn almátt-
ugi er með oss, ef vjer vinnum af
trúmensku og hreinum hvötum að
hinu göfuga mannúðarmáli fjelags-
skapar vors.
Vjer munum eftir frásögunni um
Lúther, er hann hratt frá sjer hendi
samverkamanns síns i siðbótarverk-
inu með þessum ummælum: »Þjer
eruð af öðrum anda en vjer«! Oss
mun mörgum finnast, að það hafi
verið kristinni kirkju tjón að siðbót-
arstarf þeirra tveggja manna fjekk
eigi að sameinast, eða svo er mjer
farið.
Gætum þess nú vel, kæru vinir,
að ráðgast um við Guð og samvisku
vora og hiinda eigi frá oss hönd-
um sáttfúsra bræðra, nje segja við þá:
Þjer eruð af öðrum anda en vjer.
Vjer megum vera þess fullviss, að
með því vinnum vjer málsstað bind-
indismanna það tjón sem seint verður
bætt. En hnekkir bindindismálsins er
þjóðarskaði, eins og viðgangur þess
máls er þjóðar gagn og sómi.