Bjarmi - 01.09.1923, Qupperneq 16

172
BJAHMt
heyranda hljóði á bænasamkomu,
se.m var haldin í samkomusal sjó-
mannaheimilisins. Þegar hann varp-
aði sjer á knje með fallandi tár um
kinn og hrópaði í himininn um náð
og fyrirgefning, þá urðu allir við-
staddir varir þeirrar gleði, sem gagn-
tekur englana yfir syndugum manni
sem bætir ráð sitt.
Hann þráði frelsið í Kristi eins og
fullkomna náðargjöf, hann hafði
fundið hvernig vald syndarinnar lam-
aði þrek hans og dró hann dýpra og
dýpra með sjer í botnlaust fen ófar-
sældar og eymdar en þá flýði hann
að krossi Krists, þar var eíina björg-
unarvonin hans, og sú von brást
honum ekki. Þar fann hann týnda
farsæld, þar fann hann friðinn, sem
hann þekti eigi áður, þar fann hann
frelsarann sjálfan.
Upp frá þeirri stund varð gagngjörð
breyting á lífi hans. Drykkjufýsnin,
sem hafði yfirbugað hann hvað eftir
annað, hvarf með öllu, og í stað
reikuls ráðleysis óx honum dugur og
hugarþrek. En auðsætt var að sorg-
legar og sárar endurminningar þjáðu
hann. »Jeg verð ekki glaður fyr en
jeg finn aftur konuna mína og dreng-
inn minn,« sagði hann oft. »Og fæ
að vita að þau hafi fyrirgefið mjer.«
Hann skrifaði heim, en fjekk ekkert
svar, og harmur hans varð æ þyngri
uns hann rjeðist til heimferða á skipi
mínu. Förin okkar fór eins og þjer
vissuð, samt vona jeg að Guð gefi að
hún verði fjelaga minum til góðs. Nú
lætur hann leiðast af Guðs hendi úr
þessu«.
Helga hlýddi þegjandi á sögu skip-
stjóra, en þegar hann lauk máli sínu
sagði hún með rödd, er skalf af geðs-
ing:
(Niðurl.).
r? ■ ■■ ■ —............~.....- ■ —-..........—^
Hvaðanæfa.
Fundurinn i Portschach í Austurríki í
byrjun júní sóttu 900 fulltrúar K. F. U. M.,
aðallega til að ræða um starfið meðal
drengja í yngstu deildunum. Sóttu fund-
inn 10 Kínverjar, 5 Indverjar og 8 Japan-
ar, alt ákveðnir starfsmenn kristindóms-
ins, er vöktu mikla athygli, en annars bar
mest á John Mott„ Eddy og öðrum Ame-
ríkumönnum. Nýlunda var pað að nokkrir
rómversk-kaþólskir Pólveriar og grísk-ka-
þólskir Serbar sóttu fundinn, því að hingað
til hafa allir starfsmenn K. F. U. M. verið
prótestantar. Hvern síðari hluta dags þann
hálfa mánuð sem fundurinn stóð, skiftust
fundarmenn í 11 deildir til að ræða sem
ítarlegast ýms vandamál í drengjastarfinu,
einn flokkur ræddi t. d. um kristindóms-
fræðslu, annar: kynferðismál, þriöji: leik-
fimi, o. s. frv. Samkvæmt brjefum fundar-
manna var fundurinn hinn allra besti.
í Norvegi eru hinar mestu viðsjár út
af þvi að landsstjórnin veitti Gleditsch
dómprófasti í Kristianíu biskupsembættið
í Prándheimi, enda þótt annar prestur
(Freihow) fengi þrefalt fieiri atkvæði við
kosninguna. Gleditsch er talinn með ný-
guðfræðingum, þótt íslendingum mundi
ekki þykja hann neitt svæsinn i því efni.
En Freihow er með eldri stefnunni. Hafa
stöðugar blaðadeilur staöiö um þessa veit-
ingu i vorog sumar. Sumir halda að erfitt
verði að fá nokkurn norskan biskup til
að vigja hann og eins muni stjórn hægri
manna fá að kenna á því við næstu kosn-
ingar, að hafa þannig einskis virt meiri
hluta presta og sóknarnefnda í Pránd-
heimsstifti.
Kardináli van Rossurn, yfirmaður
kaþólska trúboðsins á Norðurlöndum,
kom til Reykjavíkur með 3 fylgdarmönn-
um i byrjun júlí og dvaldist hjer nokkra
daga. Hann gjörði í umboði páfa, síra
Meulenberg i Landakoti að »postuliegnm
prefect«; jafngildir það biskupsembætti,
en mun veitt í þeim löndum, sem ka-
þólskir menn eru fáir. Kaþólskir menn
sýndu kardinálanum miklu meiri lotningu
en prótestantar sýna yfirmönnum sínum.
Útgefandi Slgnrbjðrn Á. Gíslason, 4
Prentsmiðjan Gutenberg.