Bjarmi - 01.01.1927, Blaðsíða 10

6
B J A R M I
sje það árásartilefni veigalítið. —
Hampað er því að vísu, að biskup
hafl í einkasamtali tjáð sig fúsan til
að vigja kandidat sem gerðist kristni-
boði — og að heiðingjar austur í
Asíu standi þó ekki nær þjóðkirkju
íslands en Únítarar íslenskrar ættar
í Nýja-íslandi. — En það gleymist,
að kristniboðar hljóta því að eins
prestsvígslu áður en þeir fara, að ein-
hvert fjelag manna eða söfnuður
innan kirkju kristniboðans biðji við-
komaudi biskup um þá vígslu, og
ber þá það fjelag siðferðilega ábyrgð
á að kristniboðanum sje ætlað að
boða trú kirkju sinnar. Hilt mundi
hvorki dr. J. H. nje öðrum biskup
koma til hugar að vígja kandidat,
sem einhverjir ókristnir menn úti í
heimi bæðu að koma til sín og boða
sjer hvaða trú sem honum sýndist,
væri ekkert kristið fjelag heima fyrir
sem sendi hann.
Hræddur er jeg um að prófessor-
um við aðrar deildir háskólans þætti
það óviðfeldið, ef t. d. einhver lækna-
nemi hjeldi opinbera fyrirlestra gegn
landlækni, eða laganemi gegn hæsta-
rjetti, en ekkert hefir þó guðfræðis-
deildin látið til sfn heyra út af erind-
um Lúðvígs Guðmundssonar guð-
fræðisstúdents gegn dr. J. H.
Margir kunnugir lita svo á, að að-
altilefni til árásanna á biskupinn sje
ekki vígsluneitunin sjálf, sem sagt
var frá i síðasta blaði, heldur gremja
svæsinna nýguðfræðinga út af því að
dr. J. H. skuli ekki vera jafn rót-
tækur nýguðfræðingur nú og þeir
höfðu óskað og búist við eftir skrif-
um hans að dæma fyrrum. — En
þar getur hann best svarað sjálfur.
Hitt hefir Bjarmi fulla einurð til
að segja opinberlega, er aðrir segja
í hljóði, að nú biða bæði vinir bisk-
ups og margir aðrir eftir þvl með
óþreyju, að skýrt og ákveðið hirðis-
brjef komi frá biskup sem allra fyrst.
Því að nú er deiia hafin um miklu
alvarlegra mál en vígsluneitunina.
Guðfræðisstúdentinn (L. G.) endur-
tók rækilega í erindum sinum hjer
í »Nýja Bíó« játningu fræðslumála-
stjóra á sóknarnefndafundinum í
haust, að Jesús væri Jósefsson og
kvað fastara að orði um að ungu
preslarnir og ýmsir fleiri prestar væru
sömu skoðunar, þótt ekki hefðu þeir
þrek til að kannast við það opin-
berlega, enda væri það skoðun skýr-
ingarita þeirra, sem guðfræðisdeildin
hefði ætlað prestsefnum allmörg und-
anfarin ár. Annar guðfræðisstúdent,
Benjamin Kristjánsson að nafni, er
að skrifa langar trúmálahugleiðingar
í Tímanum, sem eiga að vera »at-
hugasemd« við erindi sra Gunnars
Árnasonar, sem Bjarmi flutti í sum-
ar. Skrifar B. Kr. ógætilega mjög
um friðþæginguna og margt fleira,
svo sra Gunnari mun ekki verða
erfitt að svara.
Hefir þetta hvorttveggja vakið hinn
mesta óhug ýrnsra leikmanna gegn
guðfræðisdeildinni og ungu prestun-
um, eins og kom í Ijós á fjölmenn-
um safnaðarfundi í Reykjavík nýlega,
og mun eiga eftir að koma betur í
ljós.
B. Kr. vandar oss ekki kveðjurnar
í Tímagreinunum. En grein samsýsl-
ungs hans (G. J.), sem Bjarmi flytur
nú, gæli sýnt honum að leikmenn
geta einnig orðið þungorðir um stefnu-
bræður hans sjálfs. — Rótt mikið sje
hirðuleysi margra safnaða um kenn-
ingar prestanna, þá spái jeg því, að
þeir verði ekki öfundsverðir nýguð-
fræðingarnir, sem trúa því að Jesús
hafi verið Jósefsson, þegar söfnuðir
þeirra fara að vakna. Þeir geta sjeð
það, sem lesa grein Ásgeirs Magnús-
sonar í lesbók Morgunblaðsins 12. f.
m., að það eru fleirien »bókstafsmenn«,