Bjarmi - 15.03.1927, Blaðsíða 9

B J A R M I
69
íhuganir Yið biblíulestur
eftir
sra Björn 0. Björnsson.
Inngangur.
Lestur i Nýja testamentinu
er, svo sem vitanlegt er, flestu eða
öllu hæfari til að vekja og endur-
næra lifandi trú. Er þessu á frum-
legan og snildarlegan hátt lýst i
II. Tím. 3, 16, er þar segir:
»Sjerhver ritning, sem er innblásin
af Guði, er og nytsöm til fræðslu,
til umvöndunar, til leiðrjettingar, til
mentunar í rjettlæti, lil þess að guðs-
maðurinn sje alger, hæfur ger til
sjerhvers góðs verks«. — Hjer er svo
rjettilega og vel bent á spelcina, sem
felst i Guðs orði, speki, sem tekur
föstum tökum hjarta þess, er gefur
sig að því, að sökkva sjer í að
hlusta og íhuga. Því í speki Guðs
orðs er ein af aðal-leiðunum að
hjörtum mannanna, þó að hún sje
ef til vill fáfarnari en búast mætti
við. Skilningi á speki þessari fylgir
máttug gleði, sem fær manninn til
að skynja glögt, að um fagnaðar-
erindi er að ræða, þar sem kristin-
dómurinn er. Gæti jeg best trúað, að
ef lögð yrði meiri rækt við þessa
hlið fagnaðarerindisins, en gert heflr
verið, myudi kristindóms-boðunin
yfirleitt ná betri og eðlilegri tökuin
á núlifandi kynslóð.
Hjer á eftir leyfi jeg mjer að birta
nokkrar hugleiðingar, sem í mjer
hafa vaknað við lestur ritniugarorða.
Að vísu dylst mjer ekki ýmislegur
fátækleikur sýnishorua þessara af
hugleiðingum manns, sem hefir orðið
hugfanginn af spekinni í Guðs orði.
Ef til vill spillir það einnig ein-
hverju um, að jeg nota prjedikunar-
stíl. Þó finst mjer ekki vonlaust um,
að jeg fái gert einhverja hluttakandi
í upplýsingu þeirri og gleði, sem jeg
hefi reynt; einhverja, sem ekki hafa
gefið jafn góðan gaum áður sumum
þeim atriðum, er jeg set hjer fram.
Dirfist jeg því að birta þessi sýnis-
horn, í von um að þau reynist ekki
ónolhæf dæmi, til að styðja þá
meginreglu, er jeg ræddi um í upp-
hafi þessara orða.
Ásum í Skaftártungu, 24. febr. 1927.
Björn O. Björnsson.
1.
Ástin milli Drottins og manns,
íhugun viö lestur í Jóhannesar guðspjalli.
Hinn lcsni kafli: 14. kap,, 15,—21. v.
y>Ef að þjer elskið mig, þá munuð
þjer halda boðorð min«-.
Þannig mælir Jesús. 1 sömu átt
ganga tilíinningar sjerhvers elskanda:
Ef að þú elskar mig, þá er þjer ant
ura að þóknast mjer. Þetta er ekki
eigingirni í sjálfu sjer, þó að ófull-
komnir menn snúi því oft upp í
meiri eða minni eigingirni. Þetta er
andlegt lögmál; lögmál ástarinnar
hinnar himinbornu. Oss er unun f
að þóknast viuum vorum, sem vjer
höfum reynt að skilningi á oss,
áhuga fyrir hag vorum, skapferli er
oss geðjast og trygð við oss. Þaðan
af meiri unun er oss í því, að geta
oss jafnvel til um óskir vorra nán-
ustu ástvina, til að uppfylla þær
jafnvel áður en þær eru látnar í Ijós,
eða án þess að þær sjeu látnar í Ijós.
Nákvæmlega eins er það gagnvart
hinum lifandi Drotni.
Margir hafa mætt Jesú í guðspjöll-
unum og fengið ást til hans. Þeir
hafa lesið, íhugað og skoðað; þeir
hafa beðið og mætt honum í anda,
og hjarta þeirra hefir tekið að brenna.