Bjarmi - 01.09.1927, Blaðsíða 9

B J A R M I
18)
þeim er sent. En ekki mega þau vera
mörg, og helst þyrfti að segja til
þeirra, sem allra fyrst. Hafi menn
mál aö flytja, sem fara eiga síðan til
þings og ríkisstjórnar, er áríðándi að
geta sett nefnd í þau í fundarbyrjun.
Forstöðunefndin hefir fengið lof-
orð um 4 kirkjuerindi fyrir almenn-
ing í sambandi við fundinn. Verða 2
flutt í Hafnarl'irði, að beiðni safnar-
fundar þar; sra Friðrik Hallgríms-
son og Þorsteinn Briem flytja þau.
En í Reykjavík biskupinn og sra
Guðmundur Einarsson á Þingvöllum.
Sú nýbre'ytni er upptekin að bjóða
fjelögum innan safnaðanna, sem
beinlínis starfa að kristindómsmálum
eða styðja kirkju sína með gjöfum,
að senda einn eða tvo fulltrúa á
fundinn, nær það meðal annars til
ýmsra kvenfjelaga, sem styðja kirkju
sina í verki, — og má búast við að
áhugasömu fólki fjölgi við það á
fundinum. Annars eru allir slarfs-
menn safnaðanna velkomnir eins og
áður: prestar, safnaðarfulltrúar,
sóknarnefndarmenn og kirkjuorgan-
leikarar.
Verði tíðin hagslæð vonum vjer að
fundurinn verði fjölsóttur, og ekki
vairi það nema sanngjarnt að söfnuð-
ir ta'kju þátt í ferðakostnaði fulltrúa
sinna sem langan veg eiga að sækja
til Reykjavikur, nema þeir þurfi
hvor.t sem cr að fara um það leyti j
til höfuðstaðarins.
Sóknarnefndaroddvilar, sem ekki j
eru enn farnir að svara brjefi því, er
forstöðunefnd þessara fundarhalda |
sendi þeim síðastliðinn vetur, a>ttu að
senda svör sín'sein allra fyrSt.
Fundinum í haust væri það her-
dómsríkt að sjá hvernig safnaðar-
fundir alment líta á fundarsam-
þyktirnar, er gjörðar voru í fyrra.
Ósanngjörn ádeila.
Prestastefnan síðasla fær meir en
litla ofanigjöf í ágústblaði Strauma.
Einar Magnússon guðfræðiskandidat
stendur þar á kæranda palli og ber á
prófasta og presta, „loðmæli, rag-
mensku, óheiðarleika, fals og al-
þýðudekur", eða „einfalda heimsku",
og þrítekur flest þessi „prúðmami-
legu“ orð, svo að lesendur muni þau
betur. — Nærri má geta, að ýmsum
hefir brugðið í brún að sjá þetta í
málgagni „frjálslyndisins", sem auð-
vitað ætti að stunda sanngirni og
prúðmensku í rithætti, þó hel’ir eng-
inn sýnódusprestur tekið til máls til
varnar. — Prestar eru stillingarmenn
flestir, og hafa fyr heyrt sleggju-
dóma og stóryrði, og auk þess munu
sumir þeirra ætla að ritháttur Einars
gjöri efnið að markleysu. •— Fáir
munu trúa, og varla útgefendur
Strauma sjálfir, að prestarnir eigi
Jiessi smánaryrði skilið.
Bjarmi ræðir því ekki málið af því
að hann óttist að lyrnefnd grein
skcrði á nokkurn hátt mannorð
sýnódusprestanna, heldur til að skýra
Jiað dálítið fyrir ókunnugum.
Stóryrðin eru studd við Jiað, að til-
laga sr. Arna prófasts Björnssonar
skyldi vera samþykt á sýnodus, en
sú tillaga var á Jiessa leið:
„Út af erindi dómkirkjusafnaðar-
ins í Reykjavik finnur prestastefn-
an ástæðu til að brýna fyrir prest-
um og söfnuðum landsins að hvika
í engu frá trúnni á Jesúm Krist,
Guðs son og frelsara ínannanna sam-
kvæint heilagri ritningu“. -
Spaugilegt er að sjá tillögu þessa
kenda við „alþijðmickur“. — Þar
ineð er raunar játað, þótt liklega sje
óviljandi, að eldri stefnan eigi