Bjarmi - 01.11.1932, Qupperneq 5

BJARMI
165
Þegar þeim nmræðum var lokið um kl.
51 siðd. á þriðjudag flutti sra Bjarni
Jónsson stutt erindi um kvödmáltíðina
á eftir fóru, allmargir fundarmenn til alt-
aris. Var það góð stund og kyrlát. Eftir
morgunbænir á miðvikudagsmorguninn
flutti sra jSigurður Þorsteinsson erindi um
kristniboð, og sagði aðallega frá starfi
Norðmanna í þyí máli.
Við umræðurnar á eftir KÖgðu ýmsir
fulltrúar kristniboðsf jelaganna frá fje-
lagsstarfjnu hjerlendis og fluttu kveðj-
ur. En annars tóku þar til máls: Jens
Jensson, Ingunn Einarsdóttir, S. Á. Gísla-
son (tvisvar), fr. Halldóra Bjarnadótt-
ir, fr. Halldóra Einarsdóttir, Hf., fr.
Helga Þorkelsdóttir, Ilf., fr. Bentína Hall-
grímsson (tvisvar), fr. Steinvör Símonard.
Vatnsleysustr., fr. Soffía Þórðard. Vme.,
fr-. 'Guðrún Einarsd. Hf.,, Jóhs. Sigurðss.,
Kristmann -Tómasson, Akranesi, fr. Krist-
ín Sæmundsd. Rvík.
Um hádegið fluttu bílar, frá sóknar-
nefnd dómkirkjunnar, um 40 aðkoinna
fulltrúa inn að »franska spítala«„ þar sem
Reykjavíkur-söfnuðir hafa komið upp
stórvaxinni líknarstarfsemi. Fá þar nú
(í lok nóv.) um 350 manns miðdegisverð,
flestir ókeypis, og auk þess er gefin mjólk,
fatnaður, kol o. fl. mörgum fátækum
barnaheimilum.
Aðkomumenn kyntu sjer þetta starf og
keyptu sjer miðdegisverð. Voru margar
ræður fluttar, meðan setið var að borð-
um.
Fundarsalurinn í K.F.U.M. var nærri
fullskipaður, er fundur hófst að nýju, um
nónbilið.
Freysteinn Gunnarsson, skólastj., flutti
þá erindið, sem birt er ágrip af hjer í
blaðinu.
Til máls tóku á eftir, auk frummælanda
(sumir oftar en einu sinni): Sr. Árni Sig-
urðsson, Aðalsteinn Sigmundsson, kenn-
ari, Arngrímur Kristjánsson,, kennari,
Jóhs. Sigurðsson, S. Á. Gíslason, fr. Ragn-
hildur Pjetursdóttir, sr. Ásmundur Guð-
mundsson, dócent, Gunnar Magnússon,
kennari, fr. Halldóra Bjarnadóttir, sr.
Jón Thorarensen, Sigurjón Jónsson, bók-
sali, Rvík, Sigurbjörn Þorkelsson, kaupm.,
Aðalsteinn Eiríksson, kennari, sr. Valgeir
Helgason.
Ágreiningur )bg nokkur hiti kom fram
við þessar umræður. Vildu sumir kennar-
ar, er til máls tóku, enga íhlutun frá
presta hálfu um kristindómskenslu skól-
anna„ og toru ósamþykkir tillögu frum-
mælanda í þá átt. -- Á hinn bóginn þótti
sumum hinna kristindómskensla sumra
kennara nokkuð losaraleg'. Kennurum var
veittur atkvæðisrjettur um tillögu skóla-
stjóra. Segir fundarbókin, að 4 hafi greitt
atkvæði gegn síðari tillögunni, en heyrst
hefir, að kennarar segi, að þeir jliafi ver-
ið 6. Allir aðrir fundarmenn samþyktu
hana, svo að »vantalningin« skiftir litlu.
Og hvað sem öðru líður, má ætla, að
flestir viðstaddir hafi sannfærst um, að
það sje æskilegt, að slíkir samtalsfundir
verði oftar framvegis, en undanfarið.
Kristindómsfræðslan er svo mikið vanda-
mál, að það væri fásinna, ef nokkrir hlut-
aðeigendur, for.eldrar, kennarar eða prest-
ar, skoruðust undan að tala um hana í
fullri hreinskilni.
Mælendaskrá frá þessum fundi öllum
sýnir, að leikmenn áttu langmestan þátt
í öllum umræðum, og' sumir aðalleiðtogar
þjóðkirkjunnar sáust þar sjaldan eða al-
drei. Búa þeir með því afskiftaleysi í hag-*
inn fyrir þá leikmenn, sem efla vilja tor-
tryggni í garð presta, alment og fjárlægja
allt sjálfboðastarf trúmála frá kirkjunni.
Það ætti þó að vera nokkurnveginn ber-
sýnilegt hlutverk klerkastjettarinnar að
laða áhugafólkið til samvinnu; þá má laga
ýmsa sjervisku, sem að því kann að sækja,
og þá standa klerkar ekki einir síns liðs,
er guðleysið sækir fram. Heill þeim ungu
prestum, sem þetta sjá, og sýna, að þeir
eru fúsir til samvinnu við trúaða leik-