Bjarmi - 01.11.1932, Síða 18

178
BJARMI
Margir g'leyma Guði á unglingsárun-
um og' öllum verður það ógæfa, .jafnvel
þótt þeir sumir snúi við aftur, Reynslan
sannar það, gömul og ný.
Nefna má nokkur dæmi, sem staðfesta
það. Þú hefir heyrt um Pál frá Tarsus,
besta heiðingjatrúboðann. Hann gat aldrei
fyrirgefið sjálfum sjer, að hann lifði
æskuárin í óhlýðni við Guð. »Jeg er þess
ekki verður að kallast postuli, með því
að jeg ofsótti söfnuð Guðs,« segir hann,
þegar sárar minningar frá bernskunni
rifjast upp fyrir honum.
Einu sinni hefi jeg lesið eitt 6—700
ára gamalt íslenskt kvæði,, sem heitir
»Harmsól«. — Þar kveður skáldið um
Jesú Krist, sem er eins og sólin, er tekur
burt alla sorg. En það hvílir líka einn
skuggi yfir bernskuárum skáldsins. Hann
hafði ungur hirt lítt um vilja Guðs, eins
og þetta erindi hans sýnir:
Ungr vöndumk ek, yngvi
of derfila at hverfa
(lítt gáðak þá), þjóðar,
(þín) ept vilja mlnum,
enn snörak jafnan mínum,
ilt ráð þás mik vilti,
dýrð hittandi Drottinn
dáðrakkr, við þér hnakka.«
Að líkindum hefir þú lesið eitthvað um
kirkjuföðurinn Ágústínus. Sagan segir að
þegar hann var orðinn gamall, jiá hafi
hann oft setið í einrúmi og grátið sárt.
Hversvegna? Svarið finnur þú í æfisögu
hans: »Jeg lærði svo seint að elska lausn-
ara minn.Jeg gleymdi sjálfum mjer í g'já-
lífi heimsins,, og þú þagðir, ó, Guð. - Alt
of seint ert þú orðin einasta gleðin mín.«
Það er ekki gaman fyrir öldunginn að
verða að gráta yfir blómatíð lífsins
Ef maðurinn flýr ekki á náðir Guðs og
leitar hjálpar hjá honum, þá mishepnast
lífið hans algjörlega. Enginn kom of
snemma í lifandi samfjelag við skapara
sinn, en margir gráta yfir eyðilögðl lífi
í þjónustu syndarinnar. Djöfullinn hlíf-
ist ekki við að leggja ótal snörur á veg
æskunnar, Hann getur gert manninn
blindan svo syndin lítur út eins og- skuld-
laus gleði, og glaumur heimsins verður
hnossið, sem maður keppist um að fá. En
sú gleði er ekki löng. Eitt af stórskáldum
Dana á síðustu öld, J. P. Jakobsen hafði
reynt það: »Þess bera menn sár um æfi-
löng ár, sem aðeins var stundarhlátur«.
Þetta segir hann jiegar hann stóð við
rústir spiltra æskuára,
Nýlega hefi jeg lesið bók þar sem fanga-
vinurinn mikli í Finnlandi, Matthildur
Wrede, segir frá föngunum, sem hún kynt-
ist þau 30 ár, sem hún ferðaðist á milli
fangelsa í Finnlandi. Hún sagði: »Það
sýndist mjer átakanlegt að hjer um bil
undantekningarlaust höfðu allir þessir
fangar lag't á syndabraut á ungum aldri.
Þeir gleymdu Guði í æsku og lentu svo
í g'læpum og' fangelsum.«
Ilrópar það ekki til þín, ungi vin, að þú
munir eftir skapara þínum á meðan þú
ert ungur?
EngUí get jeg óskað æskulýð föðurlands-
ins míns betra en að lifa lífinu í sam-
fjelagi við Föðurinn á himnum. Og nú er
vegurinn opinn til hans, fyrir son hans
Jesúm Krist, Þú hefir opinn himinn yfir
þjer. Kom þú til Guðs ái meðan þú ert
ungur.
Þelamörk í Noi’egi 18. okt. 1932.
Albert Ótofsson.
Höfundur biður Bjarma að geta þess, að hann
sje fús til að útvega trúuðum íslenskum pilt-
um og stúlkum vetrardvöl við norska æskulýðs-
skóla kristilega. Venjulegt skólagjald er 50 kr.
norskar um mánuðinn. Gáfaðir unglingar eru
mjög fljótir að læra norsku svo, að þeir geti
notið kenslunnar, en vitanlega er miklu betra
að kunna eittbvað í henni áður en farið er
að heiman, eða dveljast í Noregi mánaðartíma
áður en skólinn byrjar.
Þeir sem kynnu að vilja sinna ]>essu ættu að
skril'a hr. Albert Olafssyni beina leið. Aritun
hans er:
Hr. Skolelærar A. ólafsson
Sagavoll ungdomsskole
Gvarv St. Telemarrk
Norge.