Bjarmi - 01.01.1933, Blaðsíða 11

BJARMI
9
Börn þeirra sr. Gísla og frú Vig'dísar
eru þessi: 1. Ragnheiður, húsfreyja á Sig-
mundarstöðum, gift Hermanni bónda og
kennara Pórðarsyni frá Glýsstöðum í
Norðurárdal. 2. Sverrir, þúfræðingur og
bóndi í Hvammi í Norðurárdal, kvæntur
Sigurlaugu Guðmundsdóttur frá Lundum
í Stafholtstungum. 3. Eufémia. 4. Kristín
báðar heima. 5. Sigurlaug, húsfreyja á
Hvassafelli í Norðurárdal, gefin Þorsteini
Snorrasyni, frá Laxfossi. 6. Vigdís, ekkja
Jóns heitins Blöndal, læknis í Stafholtsey
(t 1920). 7. Björn, búfræðingur og bóndi,
kvæntur Andrínu Guðrúnu Kristleifsdótt-
ur, bónda á Stóra-Kroppi. Auk þess ólu
þau upp 3 fósturbörn. Jón Sigurðsson,
bróðurson frú Vigdísar, — sótti hún dreng-
inn ]7 vikna vestur í Búðardal, en nú
er hann bústjóri í Stafholti og hægri hönd
fóstra síns. Hin tvö heita Gísli og Vigdís,
hann 17 og hún 12 ára nú, bæði börn
Hermanns og Ragnheiðar elstu dóttur
þeirra prófastshjónanna.
Síðustu misserin var frú Vigdís oft mjög
þjáð, enda aldurinn orðinn hár (f. 1851),
en hún bar veikindin með kristilegri
hugprýði og trúartrauati alveg eins og alla
fyrri erfiðleika. — Sárt þótti ástvinum
að kveðja hana er hún andaðist 25. júlí
í fyrra. En eilífðin er framundan og end-
urfundavonir.
Til kaupenda og vina.
Það fór eins og jeg bjóst við. Bjarmi
vard að halda áfram, þrátt fyrir alla erf-
iðleika. Úr mörgum áttum komu áskor-
anir um áframhald og sumum þeirra
fylgdu greiðslur gamalla skulda, fyrir-
fram borgun þ. á., eða Joforð um nýjan
styrk. »Jeg borga blaðið handa 20 fátækl-
ingum þ. á., jafnskjótt og fyrstu tölublöð
þess verða prentuð,« sagði efnalítill Reyk-
víkingur. »Öhætt að senda hingað til sölu
10 eintök í viðbót,« var skrifað frá Akur-
eyri. Og allstaðar var sama viðkvæðið:
»Vjer megum ekki missa Bjarma.«
Innilegar þakkir fyrir öll hlýleg orð í
því sambandi. Mjer er það vel ljóst, að
það er samt engan veginn áhættulaust í
fjárhagslegu tilliti, að halda útgáfunni
áfram, en mjer virðist enn meiri áhætta,
að leggja árar í bát, eins og nú er komið.
Sömuleiðis er ekki því að neita, að sífellt
hlaðast að mjer svo margvísleg störf, að
mig brestur tíma til að vanda efni blaðs-
ins, eins vel og jeg vildi, og sjerstaklega að
svara reglulega og rækilega öllum þeim
brjefafjölda, sem að berst.
En sú er bót í máli, að likur eru til,
að nokkrir yngstu guðfræðingarnir verði
bæði fúsir til og færir um að hlaupa þar
undir bagga og taka alveg- við Bjarma,
þegar jeg verð að hætta, og láta hann
halda áfram að verða aðalmálgagn alls-
konar sjálfboðastarfs innan kirkju vorr-
ar, og heilbrigðrar trúvarnar gegn trú-
leysi og hverskonar trúarvillu.
Er ekkert vafamál, að ákveðin biblíu-
leg lútersk stefna verður öruggust til
sóknar og varnar, þegar guðleysi og guðs-
trúarhatur sækir fram. Að henni verður
og er beint fyrstu aðalárásunum, en um
hana safnast jafnframt smám saman allir
alvörugefnustu kristindómsvinirnir -— svo
hjerlendis sem annarsstaðar. Þeir reka
sig á það, þegar fer að hvessa, að allt
»dekur« við vantrú og hálftrú er ekki
annað en vegabót guðléysinu, og koma svo
sjálfrátt eða ósjálfrátt til fylgdar við þá,
sem einarðlega halda merki krossins hátt
á lofti.
Það er ekki vort hlutverk að rekast í
með tortrygni hvaðan þeir koma, eða
hvernig þeir koma, eða hvort þeir koma um
L eða 11. stund í »víngarð Drottins«. Hitt
er aðalatriðið að þeir komi með heilum hug
og sjeu reiðubúnir til að efla guðsríki með-
al þjóðar vorrar. Velkomnir allir vinir
Krists til samstarfs um helgustu mál þjóð-
arinnar, og sýnið í verki, að yður bresti
hvorki dáð nje djörfung, fórnarlund nje
fjelagslyndi,