Bjarmi - 01.11.1968, Blaðsíða 6

SÖFJVUÐURINHí
íKONSÓ
Grundvöllur alls kristniboðs
er sú staðreynd, að Guð hefur
búið öllum mönnum hjálpræði
í syni sínum, Jesú Kristi. „Svo
elskaði Guð heiminn, að hann
gaf son sinn eingetinn, til þess
að hver, sem á hann trúir, glat-
ist ekki, heldur hafi eilíft líf. —
Einn er Guð, einn er og meðal-
gangarinn milli Guðs og manna,
maðurinn Kristur Jesús, sem
gaf sig sjáifan til lausnargjalds
fyrir alla. — Eg er vegurinn,
og sannleikurinn og lífið. Eng-
inn kemur til föðurins nema
fyrir mig. Sáluhjálp vor er
bundin við Krist, sáluhjálp vor
og sáluhjálp heiðingjanna. Þetta
vita heiðingjarnir ekki, og þeir
hafá engin tök á því að afla sér
þessarar vitneskju, af því að þá
vantar opinberunina. Þá skortir
orð Guðs, sem birtir oss fagn-
aðarerindið.
Þess vegna segir Jesús: „Fax’-
ið — og gjörið þjóðirnar að
lærisveinum“. Lærisveinar hans
skulu vera þjónar fagnaðar-
erindisins og flytja öllum mönn-
um og sérhverri kynslóð boð-
skapinn um Krist. Þeir eiga þó
ekki að vinna í eigin mætti,
heldur í krafti hans: „Sjá, eg er
með yður alla daga, allt til enda
veraldarinnar."
Vér trúum því, að Guð hafi
á sínum tima beint sjónum ís-
lenzkra kristniboðsvina til Eþi-
ópíu og opnað oss þar dyr fyrir
orðið og fyrirbúið góð verk,
sem vér skyldum leggja stund
á. Nú í haust, eða 27. nóvem-
ber, eru liðin tiu ár, síðan stofn-
aður var formlega kristinn söfn-
uður í Konsó í Eþíópiu. Það er
undarlegt og undursamlegt um
að hugsa, að þarna í landi myrk-
ui’s og vanþekkingar hefur
sprottið upp af því fræi, sem
lærisveinar Krists héðan af fs-
landi hafa fengið að sá í hlýðni
við vilja hans og boð. Hjálpræð-
isboðskapurinn er sæði, sem ber
í sér lífið frá Guði og ávextir
spi’etta af fyrir kraft Guðs. Vér
fengum að taka þátt í því að sá
þessu sæði. Veglegra hlutverk
er ekki til. Fyrir náð Di’ottins
hefur stai’fið vaxið og blómgazt,
svo að nú syngja mai’gir Kristi
lof, þar sem áður var leitað á
vit illra anda.
Fimmtán ára starf.
Liðin eru fimmtán ár í haust,
síðan fyrstu íslenzku kristni-
boðarnir, Kristín Guðleifsdóttir
og sr. Felix Ólafsson, komu til
Eþíópíu, svo að einnig af þeim
sökum eru timamót á þessu ári.
Þau hjónin dvöldust fyrst i
Addis Abeba, en settust að í
Konsó ári síðar, eða 26. október
1954, í hröi’legu leiguhúsnæði í
Amharabænum Bakále. Mjög
fljótlega hefjast þau handa við
kennslu og prédikun. Sr. Felix
getur þess í dagbók kristniboðs-
stöðvarinnar, að 21. nóvember
þá um haustið sé merkisdagur,
því að þá haldi hann fyrstu
morgunsamkomu sína í Konsó.
Kristniboðinn tekur bi'áðlega
að fara út um Konsóhérað til að
kynnast fólkinu og boða fagn-
aðai’erindið um Krist. En kopt-
isku prestarnir undu því illa,
enda hófu þeir að hindi'a starf
hans, töluðu aftur og aftur gegn
honum í kirkjunum og vöruðu
Amhai'a við honum, og var hon-
um jafnvel hótað fangelsun.
Fylkisstjórinn (ekki héraðs-
stjórinn), sem sat í Gídole, var
vinveittur kristniboðinu, en
hann kvaðst vilja fai’a vai’lega
gagnvai’t prestunum, og játaði
hann raunar bei'um órðum, að
Þær inyndir, seni liér birtusl, rifja
upp ganilur niinningar frú starfinu
i Konsó. Á mynclinni til vinstri er
Atlane, seni inargir kunnust við frá
frásögnuni krislniboðunna. Hunn að-
stoðaði Kristínu og Felix við dugleg
störf eins og þessi mynd sýnir. —
Á myndinni að ofun er sýnl, er Uene-
dikl Jusónarson framkvæmir skírn,
cr bunn sturfuði í Konsó á fyrru
sturfstiinabilinu. — T. li. er inynd af
nokkruiu Konsóniönnuin frá fyrstu
áriiin sufnuðurins.
4
B IIJARMI