Bjarmi - 01.11.1968, Blaðsíða 14

UPPÖRVANIR
Uppörvandi sókn
Tvœr síSustu samkomur æskulýðs-
viku KFUM og KFUK í Reykjavík,
sem var síðustu heilu vikuna í
október, eru með albezl sóttu sam-
komum, sem J»ar gerast. Auk þess
að mörgum aukastóluin var komið
fyrir í sölunum tveim, eftir því
sem kostur var, var hópur framrni
í ganginum. Hópur æskufólks setti
mjög svip á samkomumar, hæði
að |>ví er snerti starfskrafta og
einnig samkomugesti. Var það
mjög gleðiríkt. Margs konar auka-
söngur var að vanda og sinn ræðu-
maður hvert kvöld, auk þess sem
tveir úr hópi æskunnar mæltu
nokkur orð. Jón Dalbú Hróbjarts-
son stjórnaði samkomunum.
Uppörvnndi fórn
Kristniboðsvika Kristniboðs-
sambandsins hér í Reykjavík
var haldin 17.—21f. nóv.
Sókn hefur oft verið meiri,
að minnsta kosti þau árin,
sem kristniboðar hafa verið
nýkomnir heim. Þrátt fyrir
það, að sóknin væri ekki eins
mikil og stundum áður, hef-
ur kristniboðinu aðeins einu
sinni áður gefizt meira en
að þessu sinni. Gjafirnar
urðu alls um 100 þús. krón-
ur. 1 fyrra komu rösklega 62
þúsund inn á kristniboðs-
vikunni.
4 0 ý
Á
Uppörvandi árangur
Sanikomur Kristniboðsvikunnar
cinkenndust að þcssu sinna af því,
að 15 ár cru liðin síðan fyrstu
kristniboðurnir frá Islandi komu
til Eþíópíu — og 10 ár em liðin
frá stofnun innlcnds safnaðar í
Konsó, svo sem frá cr sagt á öðr-
um stað bér í blaðinu. M. a. var
rifjað upp gamalt og nýtt frá
Konsó — frá fyrstu dögunum, cr
Krislín og Felix Ólafsson hófu
starf þar og þar til nú, að um
20 byggingar eru á lóð kristni-
-K-K-K-K-K-K-K-K-K-K-K-K-K-K-K-K-K-K-K-K-K-K-K*
JÓLABRÉF
FRÁ KRISTNIBOÐUNUM
kkkkkkkkkkkkkkkkk k-k-k-k-k-k-k
Gidole, 2. des. 1968.
Kæru vinir.
Við þökkum ykkur öllum fyrir siðast og allar góðar samveru-
stundir heima á Islandi. Þið hafið nú eflaust frétt eitthvað af
okkur, síðan við komum út, og sumum höfum við þegar skrifað.
En um leið og við sendum ykkur jólakveðju, langar okkur til að
segja ykkur svolítið frá starfinu hér i Gidole og liðan okkar,
síðan við komum hingað út.
Ekki þurfum við nú vist að lýsa gleði okkar yfir því að hafa
fengið náð til að fara út aftur og fá að starfa að útbreiðslu guðs
ríkis hér á meðal þessarar þjóðar, sem var orðin okkur svo kær.
Ég fyrir mitt leyti gat bara alls ekki trúað, að það væri raunveru-
leiki iengi vel. Hélt, að ég myndi vakna upp þá og þegar af sæl-
um draumi. En hingað til hefur draumurinn varað, og ég fer að
halda, að hann geri það! Við höfum bæði verið við góða heilsu,
siðan við komum út, svo er Guði fyrir að þakka. Auðvitað höf-
um við orðið vör við, að við vorum komin í annað ioftslag og í
2600 m hæð yfir sjávarmál, og að við höfum borðað nokkuð
mikið af injera-vodd, höfum við líka orðið vör við! Að öðru
leyti hefur okkur liðið vei. Við komum hingað til Gidole viku
eftir að við lögðum af stað að heiman. Það fannst okkur vera
methraði. Helgi og Unni keyrðu okkur alla leið, og var það
ánægjulegt fyrir okkur öll. Hjalti litli var líka með, en Hanna
Maria var eftir í Irgalem hjá góðum vinum. Hér í Gidole var tek-
ið á móti okkur með kostum og kynjum, bæði af íslenzkum og
norskum. Þau íslenzku eru þó i meiri hluta. Það var gaman að
hitta þau öli aftur og sjá öll börnin, báða tvíburana þeirra Ás-
laugar og Jóhannesar og telpurnar þeirra Kjellrúnar og Skúla.
Okkur var fengið heilt hús til umráða, ágætis hús, þótt gamalt sé,
og inni á miðju stofugóifi stóðu allir kassarnir okkar, sem höfðu
verið geymdir allan tímann i Konsó. Það var spennandi að taka
upp úr þeim, mikil vinna. Margt var úr sér gengið og sumt eyði-
lagt, en margt var líka heilt og gott. Það leið ekki á löngu, áður
en húsgögn voru komin á sinn stað og öll önnur búslóð, og við
vorum búin að eignast nýtt heimili. Það voru mörg, mörg ár, síð-
an við höfðum búið útaf fyrir okkur, svo að okkur fannst bara
eins og við værum nýgift! Við skruppum til Konsó, á meðan
Helgi og Unni voru hér, og þeirri ferð gleymum við aldrei. Þá
fyrst fannst okkur sem við værum komin heim. Já, það er und-
arlegt, hvað manni þykir vænt um Konsó, en þannig á það áreið-
anlega eftir að verða með Gidole líka. Ekki getum við lýst gleði
okkar yfir því að hitta bæði hvíta og þeldökka vini í Konsó.
Það var fagnaðardagur. Það leið ekki á löngu, áður en við byrj-
uðum að starfa, Benedikt við að undirbúa kennsluna í Biblíuskól-
Framh. á bls. 17.
14 B 4 A R M I