Bjarmi - 01.07.1978, Blaðsíða 8

rXíf af (ífi
Eg lifi og þér munuS lifa, Jóh. 14. 19.
ÉG LIFI. Þannig kemst Jesús aS orði. Hann kunngjörir okkur, aS
hann sé ekki undirorpinn dauSa. enginn taki líf hans frd hon-
um, heldur leggi hann þaS sjólfviljuglega í sölurnar okkar
vegna og hann hafi lika vald til aS taka þaS aftur.
ÞÉR MUNUÐ LIFA, segir hann líka. Hann óbyrgist, að hann kaupi
okkur lífið með dauða sínum, og fullyrSir, aS viS fúum að lifa
í gleSiríku samfélagi viS hann, hér og aS eilífu.
LÆRISVEINARNIR HEYRÐU, hvað hann sagði. en það veitti þeim
hvorki huggun né gleði þegar í staS. Og þegar stundin kom,
og hann var tekinn höndum og dœmdur og krossfestur, brást
þeim allt. Þeir lentu í vonlausu myrkri.
EN HANN, SEM ELSKAÐI SÍNA allt til dauða, var þeim trúr. Hann
sendi þeim gleðiboð, kom ljóslifandi til þeirra, útlagði fyrir
þeim ritningarnar, sat að borSi meS þeim, hinn sami í öllu,
meistari þeirra, Drottinn og frelsari sem áSur. Aftur fengu þeir
aS lifa í blessunarriku samfélagi viS hann. og þeim gafst nú
skilningur á fórnardauða hans og máttur til að útbreiSa fagn-
aðarerindiS. Hann hvarf þeim sjónum, en samfélagiS viS hann
rénaSi ekki og getur aldrei brugSizt.
ORÐ KRISTS standa stöSug og hjálprœSisverk hans líka. Hann er hjá
þér, þó að þú sjáir hann ekki. Hann upplýkur fyrir þér ritning-
unum, og andi þinn sér hann þar með náS þér nœrri, jafnt og
í skírn og kvöldmáltíð.
BÆN ÞÍN SÉ: Rannsaka mig, — sjá þú, hvert stefnir fyrir mér, —
leið mig á eilífSarbraut. Þú þarft hvergi aS efast um bœn-
heyrslu og enn síður um orðin: Eg lifi og þér munuS lifa.
A SlNUM TÍMA opinberast hann á ný, öllum sýnilegur. En á meSan
hann bíður þeirrar stundar, lœtur hann náSarboðið berast um
jörð og býður okkur, sem náSin er gefin, aS vinna að því með
gleSi, hvaS sem það kynni að kosta. Látum hann ekki segja
okkur það tvisvar.
Sigurður Þorsteinsson.
Lögmál og fagnaðarerindi
Rómverjabréfið er voldugast
allra bréfa Páls. Þar er „uppgjör
við Jerúsalem", þ.e. Gyðinga, og
,,lögð stefnan fyrir söfnuðinn í
Róm“. Hin lifandi og sanna kenn-
ing fagnaðarboðskaparins er þar
útlistuð.
Því miður bar rómverska kirkj-
an ekki gæfu til að varðveita þenn-
an sanna skilning, þegar timar liðu
fram. Það var Marteinn Lúther,
sem Guð notaði ásamt öðrum sið-
bótarmönnum til að leiða grund-
völl hjálpræðisins aftur í ljós. Með
því var fagnaðarerindið hreinsað
af súrdeigi Gyðinga, er hafði meng-
að það að nýju.
Nú er allt Gamla testamentið
orð Guðs. En það ber að lesa í ljósi
Nýja testamentisins. Ef því ljósi
er gleymt, geta kristnir menn lent
aítur undir oki lögmálsins. Gegn
því er ekkert ráð betra en gefa
gaum að kenningu Páls postula.
Guð kallaði hann sérstaklega til
þess að gera grein fyrir muninum
á gamla og nýja sáttmálanum og
því, sem tengir þá saman, á lögmáli
og fagnaðarerindi.
Ætla má, að flestir safnaðar-
menn í Róm hafi verið af heiðnu
bergi brotnir, sbr. 1,6; 11,13; 15,16.
Þó hafa kristnir Gyðingar verið
svo margir í söfnuðinum, að nauð-
synlegt var að veita fræðslu um
stöðu beggja, heiðingja og Gyð-
inga, enda fjallar hluti Rómverja-
bréfsins um þau mál, sbr. 15.
Páll skrifar bréf sitt til Róm-
verja, þegar hann er á þriðju
kristniboðsferð sinni. Hann dvelst
vetrarlangt í Korintuborg árin
55—56 eða 56—57, og þaðan sendir
hann bréfið. Þetta kemur fram við
samanburð á Róm. 15,24nn og
Post. 19,21 og 20,2. Postulinn hef-
ur lesið það fyrir, svo sem hann
var vanur, er hann skrifaði bréf,
en skrifar sjálfur einungis kveðj-
ur í lokin, sbr. 1. Kor. 16,21nn;
Gal. 6,lln; Kól. 4,18; 2. Þess. 3,17.
Ritarinn hét Tertíus, Róm. 16.22.
Vér þekkjum líka þann, sem fór
með bréfið. Það var líknarsystirin
Föbe frá Kenkreu, hafnarborg
Korintu, Róm. 16,1—2.
Dagleg fæða
Rómverjabréfið er í flokki svo-
nefndra höfuðbréfa eða baráttu-
bréfa Páls, en þau eru Rómverja-
bréfið, Korintubréfin bæði og Gal-
atabréfið. Jafnvel harðskeyttir
gagnrýnendur Biblíunnar hafa
margir veigrað sér við að draga
í efa, að Páll væri höfundur þess.
Þó að það hafi verið gert síðar,
hefur það ekki fengið hljómgrunn
meðal fróðra manna á sviði biblíu-
rannsókna.
Marteinn Lúther fann frið í sál-
arbaráttu sinni og leit að friði i
orðum Rómverjabréfsins. Hann
hafði svo miklar mætur á bréfinu,
að hann telur, að kristnir menn
ættu að kunna það utan að og
nærast af því daglega.
„í þessu bréfi,“ segir hann, „er
ríkuleg fræðsla um það, sem krist-
inn maður á að vita, um hvað lög-
mál er, fagnaðarerindi, synd, refs-
ing, náð, trú, réttlæti, Kristur,
Guð, góðverk, kærleiki, von, kross,
og hvernig oss ber að koma fram
við hvern og einn, hvort sem hann
er guöhræddur eða syndari, sterkur
eða veikur, vinur eða óvinir, og við
oss sjálfa.“
DAGLEG ENDURNÝJUN
Brýna nauösyn ber til þess, aö
trúaöir menn endurnýi liug sinn á
hverjum degi. Þegar vér lesum orö
Guös, hefur þaö þau áhrif á oss,
aö vér liœttum að liugsa aö hœtti
heimsins og lúta þeim áhrifum, sem
óvinurinn beitir til aö ná tökum á
hug og hjarta. Þeir eru allt of
margir, sem'heröa hjarta sitt meö
sjónvarpi og meö miklu slœmu les-
efni. Vér endurnýjumst meö því aö
vona á Drgttin dag hvern.
H. J. Ness,
vJ
8