Bjarmi - 01.07.1978, Blaðsíða 13

þrúgandi myrkur þessara daga.
Það snart mig djúpt, að einhver
skyldi hugsa vel til mín, og úr því
að einhver mundi eftir mér, tók ég
nú að biðja.
Svo ákaft hafði ég fyrirlitið
sjálfa mig, að ég var orðin hrjúf
og illgjörn gagnvart þeim, sem
sýndu mér skilning heima. En þeg-
ar ég hafði beðið, fór hegðun mín
að breytast. Auk þess fékk ég bréf
frá stúlkunum í skólanum, og þar
sögðu þær, að ég mundi alltaf vera
„ein í hópnum".
Ég hélt áfram að biðja.
Ekki liðu nema nokkrir mánuð-
ir þangað til ég var orðin lækna-
ritari. Mér féll sérlega vel við starf-
ið. Þarna var ég næstu fjögur
sumur og fékk auk þess skólastyrk,
og fyrir bragðið tókst mér að eign-
ast það mikið milli handanna, að
ég komst gegnum menntaskóla.
Ég varð meira að segja nemandi
i skóla, þar sem ég fékk mjög góð-
ar einkunnir, nokkur verðlaun og
starf, sem ég sóttist eftir. Og stutt,
blíðmál bréf héldu áfram að koma
frá Jim, þar sem hann hvatti mig
til að beina sjónum mínum til hins
eina Guðs.
Svo fékk ég síðasta bréfið frá
Jim. Ég gat lesið það á milli iín-
anna, að ég mundi ekki sjá hann
framar. í hinzta sinn hvatti hann
mig til að líta til Jesú.
Mér duldist ekki, að Guð hafði
leitt mig þangað, sem ég var nú
komin. Ég fór að sækjast eftir vin-
áttu við fyrstu trúuðu stúdentana,
sem ég hafði kynnzt, eftir að ég
hætti í hjúkrunarnáminu. Fyrr en
varði var ég farin að sækja bæna-
hópinn þeirra, sem var tengdur
Inter-Varsity kristilega stúdenta-
félaginu eins og i New York.
Þegar ég fór að gefa gaum að
bænum þeirra, komst ég að raun
um, að trú þeirra var andstæða
„trúarbragða". Þetta var einfalt,
hversdagslegt tal við Jesúm Krist.
Áður fannst mér slíkt ganga guð-
lasti næst. Nú skildi ég það. Mér
fannst hrífandi sú hugsun, að unnt
væri að höndla hjálpræðið í stað
þess að vera sí og æ að biðja um
það.
Ég fór að ,,sjá“ í þessari per-
sónu, í Jesú sjálfum, dásemdir, sem
tóku fram hinni hátíðlegu fegurð
hellisskútans, er gerður var af
manna höndum, og glæsilegum at-
höfnum hinnar háreistu kirkju.
Ég skynjaði hér elsku, sem hjart-
að greinir, en nákvæmar helgi-
athafnir geta ekki veitt.
Samt hikaði ég við að fela mig
Kristi á vald. Tilfinningar mínar
höfðu ekki gleymt því, sem skrif-
að var, að María „gleymdi aldrei
nauðstöddu barni sínu“. Ég óttað-
ist, að hann mundi líka einhvern
tíma sleppa mér.
Jim hafði sagt: „Trúðu Jesú“.
Hafði Jane ekki sagt: „Trúðu
Maríu“? Var einhver munur á
þessu tvennu ?
Þá rann upp dagur, er þessar ein-
földu ,,tal-bænir“ hinna kristnu
vina minna fundu hljómgrunn í
eyrum mér og hjarta. Kærleikur
hans, sem speglaðist í andlitum
þeirra, hafði djúp áhrif á mig.
Hún bar miklu meiri vott um frið
en hin lotningarfulla hrifning í
svip þeirra, sem ákölluðu Maríu.
Það laukst allt í einu upp fyrir
mér, að ég gat treyst þessum
Kristi til þess að taka í burtu jafn-
vel ótta minn og efasemdir um
hann. Ég setti allar vonir mínar
á hann, og hann varð mér frelsari
og Drottinn. Ég fann, að Kristur
var raunverulegur.
Ég á enn þá kirkjubókina, sem
hefur að geyma bænirnar til Maríu,
sem brást mér. Ég varðveiti hana,
af því að hún minnir mig á, að
ég á að vera skilningsrík og þó
sérstaklega vinsamleg gagnvart
þeim, sem eru leitandi og heillast
af rómversk-kaþólsku kirkjunni.
Einu sinni var ég nefnilega í sömu
sporum og þeir. Ég veit, hvernig
skínandi „dýrlingar" og hátignar-
fullt altarið geta hrifið fólk — og
ég veit, að ekkert fær afmáð þau
áhrif nema djúpur, kristinn kær-
leikur og þolinmæði.
Ég hef ekki öðlazt allt, sem ég
hef beðið um, síðan ég setti traust
mitt á Krist sem frelsara minn.
En Biblían fullvissar mig um, að
Kristur heyri allar bænir mínar og
að hann svari — eða uppfylli þær
ekki, samkvæmt takmarkalausri
eisku sinni og vizku.
í Hebreabréfinu 7,25 er þetta
loforð: „Fyrir því getur hann
(Kristur) og til fulls frelsað þá,
sem fyrir hann ganga fram fyrir
Guð, þar sem hann ávallt lifir til
að biðja fyrir þeim“.
Ég er barn Krists um aldur og
ævi. Ég veit, að hinn almáttki
frelsari, sonur Maríu, mun aldrei
sleppa mér.
Patti Bard.
SUÐUR-KÓREA:
Mikill vöxtur
I 20 ár hefur Kóreu verið skipt
í tvennt. Norðurhlutinn lýtur her-
stjórn, sem ríkir í anda kommún-
ismans. Kristileg trúarvakning hef-
ur sett svip sinn á mannlíf í Suð-
ur-Kóreu undanfarin ár, og er svo
enn, segir í útlendum blöðum. Er
hér um að rœða einstœða út-
breiðslu kristinnar trúar.
Kristnir menn í Suður-Kóreu eru
nú taldir vera 2,7 milljónir, eða
16 af hundraði þjóðarinnar. Kóreu-
menn hafa verið mjög fastheldnir
búddatrúarmenn. Á síðustu árum
hefur vöxtur kristinna safnaða
verið fjórum sinnum hraðari en
fólksf jölgunin.
Evangeliska kirkjan í Suður-
Kóreu hefur myndaö 200 söfnuði
á þremur nœstliðnum árum, eða
einn söfnuð í hverri viku og vel
það.
KÍNA:
„Hún skaðar ríkið"
Kristinn Kínverji, sem á heima
utan Kína, fékk nýlega afrit af
bréfi frá tollyfirvöldum alþýðulýð-
veldisins Kína. Bréfið var stílað til
œttingja hans í Kína, þar sem þeir
voru beðnir að upplýsa vini sína
erlendis um það, að þeir skyldu
ekki senda fleiri Biblfur. I bréfinu
er vitnað í reglurnar: „Bannað er
að flytja inn hvers konar prentað
mál, sem skaðar stefnu ríkisins,
efnahag þess, menningu og sið-
ferði."
í bréfinu var greint frá því, að
tvœr blaðsiður úr Biblíunni hefðu
fundizt í bréfi, sem stílað var til
þessara œttingja, og að lagt heföi
verið hald á þessar síður. Viðtak-
anda bréfsins var skipað að biðja
fólk erlendis að hœtta að senda
slíkar skaðlegar bókmenntir fram-
vegis inn í landið. Þetta er haft
eftir Asia Lutheran News í Hong
Kong.
BRETLAND:
GY^ingar trúa
Haft er eftir enska blaðinu Life
and Faith, að vakning sé meðal
ungra Gyðinga á Bretlandseyjum.
Hópur þeirra hefur nýlega komið
saman á móti í Lundúnaborg.
Hinir nýkristnu Gyðingar undr-
ast, hversu venjulegt, kristið fólk
þekkir lítið sögu Gyðinga og erfða-
venjur þeirra. Hefur sú spurning
vaknað, hvort ástœöan sé sú, að
kristið fólk nú á dögum Iesi lítið
í Gamla testamentinu.
13